Emoties, stress, keuze, uitstel

hallo allemaal,

wat een dag vandaag.

ik heb een besluit genomen om de cryo behandeling enkele weken/maanden uit te stellen. Dit was een enorm moeilijke en emotionele beslissing en ik twijfel nog steeds of ik er goed aan doe. De reden zijn als volgt:

Ik ben zondag geheel onverwacht een week te vroeg ongesteld geworden. Er verbaasd bedle ik de kliniek en moest  vandaag voor een uitgangsecho komen. dit heeft veel los gemaakt.

Momenteel ben ik erg druk met mijn werk de stress en werkdruk liggen heel erg. ik ben eigen onderneemster en werk ongeveer 40-60 uur per week daarnaast heb ik natuurlijk milan van 15 maand en een man die veel voor zijn werk van huis is. Ik werk als Milan slaapt en op maandag de hele dag (dan is hij bij oma) en op woensdagmiddag gaat hij naar de kinderopvang. Daarnaast werk ik tijdens zijn middagslaapje 3 uur per dag. op maandag probeer ik 10 uur te werken en op woensdag 8 uur. met de middag slaapjes erbij zit ik op 28 uur per week. Daarnaast heb ik mijn afspraken bij klanten in de avonduren en in drukke periodes gaat mijn werkdag verder als hij in bed ligt en stop ik rond 12 uur savonds. kortom best heftig. Nu heb ik het de afgelopen 3 weken enorm druk gehad en krijg nog steeds 4-5 nieuwe opdrachten per dag binnen. ik ben heel blij met de nieuwe opdrachten en wil mijn klanten ook niet teleurstellen maar het is niet te doen :( ik sta stijf van de stress en werkdruk ) ik probeer steeds BIJ te werken maar er komt geen einde aan. Ik heb besloten dat ik een nieuw beleid ga voeren vanaf vandaag; ik maak af wat ik heb aangenomen en nieuwe aanvragen komen op een wachtlijst als klanten dit niet willen dan verwijs ik ze door naar een collega die wel per direct tijd heeft. Dit geeft mij de mogelijkheid om met rust en ruimte te beginnen aan het traject en ik wil graag tijdens de behandeling op dagen dat ik niet werk di, do en vrij smiddags tijdens milans middagdutje zelf heerlijk met een boek op de bank liggen om bij te komen. als ik dit aanhou dan is dat over 3/4 weken geregeld. ik loop dan wel inkomsten mis maar het gezin is belangrijker nu.

de tweede reden voor uitstel is de verbouwing. Wij zijn 2 maanden geleden verhuisd en hebben een uitbouw van de garage geplant deze had klaar moeten zijn maar dit uit gelopen en nu nog volop bezig. ik heb iedere dag bouwvakkers over de vloer, mijn huis is een zooi en er is veel geluidsoverslast. ik dacht dat het allemaal wel meeviel maar helaas onder vindt ik hier veel hinder van en ik wil rust als we aan deze behandelingen gaan beginnen.

ten derde ben ik vandaag erg geschrokken van de angst die bij mij naar boven is gekomen toen in de wachtkamer van de kliniek zat. alle herinneringen kwamen terug toen ik in die stoel zat te wachten. ik besef mij heel goed dat de weg naar baby 2 misschien ook lang zal zijn en zeker zwaar en in deze situatie kan ik mijn niet 100% geven totdat ik meer rust in mijn leven heb gecreeert kan ik de behandeling niet aan.

Het was een moeilijke beslissing en ik weet nog steeds niet of ik ook echt mogen bel om alles af te zeggen voorlopig want de wens voor een 2e is heel groot en ik wil er niet te lang tussen hebben zitten. Daarnaast weet ik als geen ander dat er niets te plannen valt. Ik ben blij dat wij in aanmerking komen voor IVF en dat we het nogmaals vergoed krijgen en in zon mooi land wonen waar dit allemaal mogelijk is. Ik weet dat ik eigelijk niet mag zeggen NEE het komt me niet uit. daarom maakt het het ook zo moielijk . Toch denk ik dat het voor nu de juiste beslissing is.

eerst mijn leven inrichten op meer balans, rust en ruimte voor een heftige tijd.

tot snel