Bevallingsverhaal

Bevallingsverhaal

Lieve BB vriendinnetjes,

Milan is vrijdag 2 weken oud en het gaat harstikke goed met ons. Het is natuurlijk de knapste, mooiste en liefste baby van de hele wereld en ik ben helemaal verliefd op hem. De slapeloze nachten, bevalling, behandelingen alles valt in het niet als ik naar hem kijk!

Het heeft even geduurd maar ben er nu aan toe om mijn bevallingsverhaal met jullie te delen.

Op donderdag moest ik om half 12 bij de verloskundige zijn om te worden gestript. Na inwendig onderzoek bleek mijn baarmoeder verweekt te zijn en ik ongeveer 1 cm ontsluiting te hebben. Dit was mooi nu kon ik gestript worden. Het voelde een beetje vreemd de verloskundige ging met 2 vingers sjorren tegen mijn baarmoeder. Dit zette meteen een bloeding in gang. Dit ritueel herhaalde ze 3 keer het was niet pijnlijk hooguit vervelend. Dit viel dus 100 % mee. Verder kreeg ik iets homeopathisch in de vorm van een korreltje dat ik onder mijn tong moest laten smelten… weet nog steeds niet precies wat het was) en masseerde de verloskundige mijn voeten en liet mijn man zien op welke punten hij moest drukken om de bevalling in gang te zetten. Om 12 uur was ik weer thuis en nu was het afwachten ……

Na een massage van mijn man voelde ik nog niets maar ik had wel erg slecht geslapen en ik besloot dus die middag nog even naar bed te gaan want als het vannacht zou beginnen was ik in ieder geval goed uitgerust..

13.30 uur AU!! Wat is dit ik wordt wakker van een steek in mijn buik zou dat een wee zijn??? 10 minuten later weer… ik krijg een glimlach op mijn gezicht gaat dit echt gebeuren?? Is mijn bevalling eindelijk begonnen? De weeen komen met regel maat om de 10 minuten maar houden heel erg kort aan 15 sec. ik besluit om 14.30 uur mijn moeder en de verloskundige in te lichten. Mijn moeder komt meteen naar ons huis en verloskundige geeft aan niets met de info te kunnen en dat ik terug moet bellen als de weeen elke 5 minuten komen en deze minimaal 1 minuut aanhouden. Ik ga er klaar voor zitten plastic folie op de bank de gordijnen dicht, wat te drinken en mijn fitness ball als er een wee komt puf ik deze weg het is prima te doen. Ondertussen komt mijn vader nog even langs hij heeft de hele dag gewerkt en mijn moeder is bij ons thuis en heeft dus niet gekookt gelukkig had ik de dag ervoor een grote pan met macaronie gemaakt. Mijn man, vader en moeder eten de macaronie en ik wordt alleen al misselijk van de geur! Ondertussen kletsen ze er wat af terwijl ik de weeen wegpuf nu vind ik het niet meer grappig en vraag iedereen stil te zijn als ik een wee heb. Mijn vader besluit toch maar snel weer naar huis te gaan (hahaha) inmiddels komen de weeen om de 5 minuten mijn man belt nogmaals met de verloskundige. Ze was erg druk en kon met een uur bij ons zijn. Om 17.15 uur komt de verloskundige een  jong meisje die ik niet ken ze blijkt nieuw te zijn, net van school en dit is haar eerste week nou dat geeft de burger moed. We gaan naar boven om te checken hoeveel ontsluiting ik heb. De weeen doen best al pijn dus ik ga ervanuit dat ik minimaal op 4 zit. Na een check blijk ik 2 cm te hebben!!! Oei das een tegenvaller. De verloskundige stelt voor mij opnieuw te strippen. Want het kan namelijk nog dat de bevalling stopt…. Okay laten we dat maar doen. Dit keer doet het strippen heel erg veel pijn! Ze gaat flink tekeer en de tranen springen mij in de ogen het bloeden is ook behoorlijk en tussendoor puf ik de weeen weg. Om 18.15 uur vertrekt ze na 3x te hebben gestript haar dienst zit erop haar collega zal mij rond 11 uur even bellen om te kijken of de bevalling heeft doorgezet!

Zodra de verloskundige de deur uitloopt worden de weeen hefiger en komen sneller. Mijn man houdt nog steeds alles bij op de timer. Ik besluit een douche te nemen. Het uitkleden is een heel gedoe tussen de weeen door. Op een leeg kratje bier zit ik onder de douche de steeds heftig wordende weeen weg te puffen in mijn achterhoofd dat ik nog steeds maar 2cm heb en dit slechts het begin is wordt ik lichtelijk zenuwachtig dit doet al zoveel pijn…. De douche bevorderd mijn weeen en ik vind het niet leuk meer het is lastig opvangen en ik ben bang dat ik val. Ik verlies  een behoorlijke slijmprop onder de douche ik weet het zeker de bevalling gaat niet meer stoppen ik heb zoveel pijn mijn baby gaat snel geboren worden… Na de douche vraag ik mijn man nogmaals de verloskundige te bellen dit kan niet wachten tot 11 uur straks is het te laat om naar het ziekenhuis te gaan ze moet nu komen om te kijken hoeveel cm ik gevorderd ben en vraag haar de waterblokkers ook mee te nemen aangezien ik rugweeen heb. Ik ben ervan overtuigt dat ik minimaal op 6 zit. Op handen en voeten puf ik de weeen weg. Na iedere wee heb ik slecht 45 sec. om bij te komen voor de volgende komt.

Om 21.30 uur komt de verloskundige na inspectie blijk ik 3 cm!!!! Te hebben inmiddels ben ik ruim 8 uur bezig en zit nog steeds op 3 ik begin te huilen en vraag om de waterblokkers. Tijdens een wee zet ze het eerste prikje in mijn onderrug AUW!!! Dat valt tegen die doet echt pijn. Stop maar ik wil die dingen niet meer haal de naald er maar uit. Nu bleek te naald er meteen uit te zijn maar het voelde alsof deze er nog in zat. De verloskundige gaf toe dat het pijnlijk was meer nog dan een ruggeprik en dat er nog nooit iemand was geweest die de blokkers voor de 2e keer heeft gevraagd. Nu ik er al 1 had kon ik net zo goed die andere 3 ook nemen anders was alles voor niets geweest wie weet had ik er baart bij. Nou vooruit met de geit doe het dan snel…. Helaas gaven de waterblokkers mij geen verlichting. De verloskundige zag hoeveel pijn ik had en hoe snel de weeen zich aandienden ze stelde voor nog even thuis te blijven en elkaar om half 12 in het ziekenhuis te ontmoeten. Als mijn vliezen dan nog niet zijn gebroken zal zij ze breken om de bevalling te stimuleren.

In het ziekenhuis aangekomen zijn mijn weeen sterker geworden en kan ik moeilijk een houding vinden om ze in op te vangen ik besluit weer op de grond te gaan liggen. Om 12 uur is de verloskundige en checkt nogmaals mijn ontsluiting…. Nog steeds 3 CM!!!!! Ik wordt helemaal gek! Ze breekt mijn vliezen ik voel er niet van. Warm water loopt langs mijn benen en ruikt zoet en het jeukt. Na het breken van de vliezen kom ik regelrecht in een weeenstorm en zijn deze niet meer op te vangen ik raak in paniek met in mijn achterhoofd dat ik nog steeds 3 cm heb. Been, rug en buikweeen wisselen elkaar en een houding anders dan op bed liggen gaat niet ik lek aan alle kanten bloed en vruchtwater. Ik vraag om de renmifentanil pomp (precies zoals ik mijn geboorteplan) de verloskundige geeft aan dat dit zeker een optie is maar deze pomp werkt slechts 6 uur en als we in dit tempo door gaan dan red ik het niet om de laatste 7 cm binnen 6 uur te halen.  Ook de pethadineprik is geen optie aangezien deze 4 uur werkt. Als ik pijnbestrijding wou dan was de ruggeprik de enigste optie. Ik informeerde nogmaals naar de bijwerkingen voor mijn kindje en werd gerust gesteld dat het geen kwaad kon. Maar voor het zover was moest ik eerst aan de ctg een half uur wat duurde dit lang zeg!! Na het halve uur werd ik naar de afdeling  anesthesie gebracht mijn moeder en man mochten niet mee. Onderweg lag ik in een ziekenhuisbed gekoppeld aan apparatuur en kon mij niet bewegen ondertussen kwamen de weeen nog steeds binnen 5 sec. terug op de andere afdeling kreeg ik een black out ik herinner mij alleen nog dat ik in iemands handen kneep om de pijn weg te puffen met mijn ogen dicht. Uiteindelijk werd de prik gezet deze heb ik helemaal niet gevoeld. Voordat de prik werkte duurde het best lang al met al heeft het zeker 1,5 uur geduurd vanaf het moment dat ik heb besloten een ruggeprik te nemen. Toen deze was ingewerkt besefte ik pas dat er 4 dokteren om mij heen stonden. Wat een verademing!! Ik voelde bijna niets meer!! Lachend ging ik terug naar de verloskamers het was inmiddels half 2.

De resterende 7 cm heb ik slapend door gebracht. Elke 2 uur werk ik gecontroleerd en om half 7 had ik 9 cm ontsluiting. Om 7 uur zou ze terug komen om de pomp van de ruggeprik uit te zetten zodat de persweeen op gang konden komen. Echter was de gynacoloog op dat moment bezig met een andere bevalling ik gaf aan dat de pomp aan moest blijven ondanks dat ik volledige ontsluiting had totdat de gyn. Vrij was om mijn bevalling te doen ik was niet van plan om onnodig een minuut langer pijn te hebben. Uiteindelijk is de pomp om 8 uur uit gegaan om half 9 mocht ik persen en 38 minuten later is onze zoon Milan geboren!

Het persen viel me tegen het deed veel pijn en ik had het gevoel dat het allemaal niet paste waardoor ik niet vol overgave durfde te persen. Achteraf klopte dit ook wel want er is een knip gezet. Ik zag dat de gyn. Ineens allerlei attributen tevoorschijn haalde maar deed mijn ogen dicht en hield een washandje voor mijn gezicht.  Ik vond het allemaal wel best het enigste wat ik dacht was het kind moet er nu uit! Dan maar met een knip na de knip waar ik niets van heb gevoelt was Milan er meteen een bijzonder moment dat ik nooit zal vergeten.

Vervolgens werd ik gehecht mocht ik douchen en plassen. Helaas ging het plassen niet aangezien een katheter had gehad ivm de ruggeprik moest ik echt plassen voordat ik naar huis mocht. Kortom ik moest nog een nacht in het ziekenhuis blijven. Mijn man is die nacht wel thuis gaan slapen maar Milan is bij mij gebleven.

De bevalling heeft bij elkaar 21 uur geduurd en achteraf kijk ik er positief op terug.

Ik zal zeker in de toekomst meteen een ruggeprik nemen ik snap nu echt niet meer waarom ik hier zo fel op tegen was!

Het herstel gaat goed de bloeding neemt af en het is vooral genieten van ons grote wonder!

Liefs,

Jessica Edelenbos