Slecht nieuws

lieve meiden,

Helemaal vrolijk van het nieuws van vrijdag (9 bevruchtingen) ging zaterdag morgen de wekker. 7 uur opstaan en hup naar het ziekenhuis voor de bloedtest.

wij waren om 10 over 8 bij het laberatorium ik zei nog tegen mijn man je hoeft de auto niet in de parkeergarage te zetten want ik ben zo terug wacht maar even in de auto. Bloedprikken is zo gepiept.

Toen ik binnenkwam zaten er zeker 15 mensen in de wachtkamer en er was maar 1 mevrouw die zowel het bloed moest prikken van al die mensen als de bali met de nieuwe aanvragen moest behandelen. manlief sms gestuurd parkeren maar die handel want dit gaat nog wel even duren. Toen ik eindelijk aan de beurt was om mij in te schrijven en bij de wachtende aan te sluiten gaf de mevrouw aan NOOIT de uitslag voor 11 uur in de kliniek te kunnen hebben. wat ik wel niet verwacht op zaterdag!!! Nou je kunt je voorstellen dat ik me helemaal liet opvreten en gestresst was, kliniek gebeld of we toch niet beter dan naar Hengelo konden rijden om in dat ziekenhuis bloed te prikken maar kreeg een bandje dat de kliniek gesloten was. Toch maar besloten te blijven, uiteindelijk was ik om 9 uur aan de beurt. Toen ik met de dame alleen in het kamertje zat heb ik nogmaals de ernst van de situatie uitgelgd dat wij al weken met ICSI bezig zijn, ik door een hel ben gegaan en het van deze uitslag afhangt of ik maandag een TP krijg. En ik ben niet van plan het door onderbezetting te van het laberatorium te laten verprutsen. Nou die mevrouw had wel door dat ze beter niet in discussie kon gaan en zei dat ze meteen alles ging opsturen.

Bij de kliniek om 11 uur een afspraak ik sprak in de hal de gynocoloog die de punctie had gedaan en waar ik ook een afspraak mee had. 'Jessica, hoe gaat het met je?" Uitstekend ik voel me echt geweldig we hebben goed nieuws gehad gisteren en ik ben er klaar voor. "Nu dat kan ik me niet voorstellen, maar je bent zo aan de beurt" Okay beetje vreemde reactie maar zocht er nog niet meteen wat achter.

Toen we uiteindelijk aan de beurt waren viel hij meteen met de deur in huis: de uitslag is niet goed. waardes liggen op 45 dit is een internationaal afgesproken getal en alles wat of op 45 of er boven zit mag niet worden terug geplaatst. Dit was echt schrikken zeker omdat ik me zo goed voelde. Hij luisterde naar mijn longen. Drink je goed? Nou  dokter ik drink me de rambam minsterns 4 liter op een dag en plassen zal ik je vertellen! zoals het er nu naar uitziet moet ik (bed)rust houden, veel drinken en mag ik maandag geen TP. maar goed we hebben zaterdag en zondag nog om de waardes naar benenden te halen. dus volgende afspraak gemaakt:

- maandagmorgen Enschede weer laberatorium bloedprikken en dan om 12 uur bij de kliniek een afspraak om de waardes te bespreken als dit niet goed is zeggen we de afspraak voor Zwolle af als het wel goed dan meteen door naar Zwolle voor TP.

toen we in de auto zaten voelde ik me compleet verloren. Telkens als we 1 keer goed nieuws krijgen komt er 3 keer slecht nieuws achteraan! Het lijkt wel een cirkel waar we niet uitkomen. Toen we thuis waren aangekomen kreeg een paniekaanval compleet met hyperventilaties enzo. Niet omdat ik slecht kon aandemen maar omdat het allemaal zo dichtbij was en nu is het zover weg..... het idee dat alles het hele riddeltje nog een keer moet daarvan raak ik in paniek. Boos op mezelf omdat wij ons toch hebben laten overhalen om naar zwolle ipv Dusseldorf te gaan. Nu is de kans dat onze emby's worden ingevroren veel kleiner en hiermee de kans dat we nog een tp kunnen krijgen ook al is het over een paar maanden minder aanwezig.

Ik weet het ik moet niet zo doem denken maar na al die teleurstellingen wil ik ook niet meer zoveel hoop hebben, mezelf beschermen tegen alle ellende ookal weet ik dat het niet kan.

One step at the time......ik weet het wel maar waarom is het zo onzettende moeilijk....???

p.s. sorry voor mij lange blog :(