Dag lieve BB Vriendjes,
Het is toch gebeurd dinsdag ben ik ongesteld geworden het lijkt wel of het iedere keer erger wordt, alsof mijn lichaam zegt; doe niet zo naief je weet toch dat je maar 5% kans hebt per maand! Vroeger had ik nooit zoveel last van mijn ongesteldheid, fijn was het niet maar het hoorde erbij. Nu is het een hel op aarde, pijn en ik slaap niet door kan niet sporten en voel me ziek.
Gisteren een stevig gesprek met mijn man gehad. Sinds de operatie in augustus is zijn sperma van 0% naar 5% gestegen. de artsen verwachten afgelopen november toen we de uitslag kregen dat het de komende weken nog meer zal stijgen. En hebben ons dus geadviseerd eind jaunari terug te komen voor een volgende zaadcheck. Naar aanleiding van deze uitslag kunnen we kiezen of blijven oefenen met 5% of meer kans per maand of ICSI.
Mijn man zegt steeds dat wij de natuur geen eerlijke kans hebben gegeven nou ik geef al bijna 2 jaar iedere maand een ei en ik krijg niks terug!! Hij wil de behandeling nu nog niet aangaan!!
Ik werd boos omdat hij alleen een potje moet inleveren en ik die hormomen en punctie moet ondergaan! Ik wil nu een baby en niet als de natuur vind dat ik dat mag!! Ik wil al 2 jaar een baby.. uiteindelijk begreep hij het hij voelt zich schuldig en wil niet dat ik de behandelingen moet ondergaan omdat hij traag zaad heeft terwijl ik er niets aan kan doen. Maar hij heeft makkelijk praten hij wordt niet iedere maand tussen hoop en vrees geleefd en zijn leven word niet door ovulatietesten en ongesteldheden beheerst.
Wij gaan half februari 2 weken op vakantie en hebben nu afgesproken om na de vakantie te gaan beginnen met ICSI. Eerst eind januari nog even een zaadcheck misschien zit er wel een kans in op IUI.
Ondertussen belde mijn vriendin net dat ze zwanger is. Ik ben blij voor haar echt maar het word denk ik wel moeilijk de komende maanden om haar buik te zien groeien.
groetjes,
Jessica
reacties (0)