De eerste stap

Al enige tijd zijn wij bezig zwanger te worden.

Tijdens mijn eerdere blogs heb ik al aangegeven dat ik erachter ben gekomen dat het toch een hele opgave is.

Het vervelende vind ik ook dat iedereen goedbedoelde adviezen heeft entelkens vraagt of het al zo ver is.

Als ik tijdens een feestje de bob ben beginnen de mensen spontaan naar mij te lachen en krijg ik knipogen. Telekens moet ik dan weer uitleggen dat ik nog niet zwanger ben maar gewoon de BOB ben! De meesten reageren meteen en vragen : Nog niet zwanger!! jullie zijn toch al wel een tijde bezig misschien moet je eens naar de dokter.

Ze hebben gelijk eigenlijk moeten we ons laten nakijken, bij de huisarts. Maar ik durf niet goed. Op het moment dat je een voet binnen zet bij de huisarts zit je in de medische molen en kan je niet meer terug.
ouders worden is dan een medische aangelegenheid.  Ik ben bang voor de medische molen en wil niet allerlei onderzoeken, hoop en teleurstelling verdragen.

Afgelopen weekend heb ik een uitvoerig gesprek gehad met mijn man. Deze gaf aan graag indien wij lichamelijk geen kinderen kunnen krijgen hij graag een draagmoeder zou willen. Ik moet er niet aan denken!!Ik wil niet met alle geweld een kind op deze wereld zetten terwijl er miljoenen kinderen op de wereld sterven die ik zoveel liefde kan geven.

Maar goed terug naar de medische molen. Ben ik de enige? Of zijn er meer vrouwen die voor deze splitsing staan?

Groetjes,

Jessica

491 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • inni

    hey meis,
    wij hebben de keuze gemaakt om wel naar de huisarts gaan.
    ik wilde wel graag weten of zijn zaad goed is, en of er misschien bij mij iets niet goed is.
    dan kan je natuurlijk zelf altijd nog de kleuze maken om er wel of niet mee verder te gaan.
    en het duurt bij de gynocoloog ook lang voordat je meer weet. wij zijn er nu ook sinds december er mee bezig en weten eigenlijk nog niet zo veel meer. woensdag hoop ik op goed nieuws.
    sterkte met de keuze

  • vienna72

    lieve jessica, ik begrijp je vragen maar en het is een grote stap om naar een arts te gaan aan de andere kant ben ik blij dat wij zijn gegaan we zijn 1,5 jaar aan het oefenen geweest zonder resultaat en iedere maand die teleurstelling hakt er toch wel op in. we hebben toen besloten om ons te laten onderzoeken en zitten nu uiteindelijk in het ivf icsi proces, omdat het op de natuurlijke manier niet zou gaan lukken, het is natuurlijk niet zo romantisch dan een spontane zwangerschap maar voor ons is het wel duidelijk wat het probleem is en wat er aan gedaan kan worden. ik kan je adviseren om toch de stap te gaan maken dan heb je wel duidelijkheid en dan kun je altijd nog over andere opties gaan denken, ik denk dat het daar nu nog te vroeg voor is. in ieder geval veel succes met je keuzes liefs vienna