Ik heb zojuist op je vraag over je gewicht ook al gereageerd, maar wou toch ook hier reageren....
Zelf heb ik ook een zeer moeilijke jeugd gehad: ouders gescheiden, op mijn 15 de opgevangen in een opvanghuis waarna er jaren kwamen dat ik van hier naar daar moest verhuizen, geen eigen vaste plek... uiteindelijk verslaafd aan wat dingen...
3 weken geleden hoorde ik dat mijn moeder, waar ik al jaren een heel slechte band mee had, zelfmoord heeft gepleegd, vanuit het niets...
Het ding is... Je mag en kan verdrietig zin over alles wat er is gebeurt, maar je moet er niet in blijven 'hangen'. Dit is iets wat ik ook jaren deed en waardoor het alleen maar slechter en slechter ging en ik niemand meer over hield...
Het is heel moeilijk om dan te 'leren omdenken'. Maar wil je gelukkig zijn is dit wel noodzakelijk... Mensen zoeken andere mensen uit om mee om te gaan die positief zijn, waarom? Dat is iets onbewust l... Jij gaat toch ook liever om met mensen die blij en gelukkig zijn? Jij wordt daar dan zelf toch ook blijer van? De kunst is dan om zelf zo'n persoon te worden.
Je hebt een keus in wat je denkt: de keus of het glas halfvol is of halfleeg. Ja, dat is echt een keuze, ook al strookt het niet met je gevoel. Als je dit toepast in de kleine dingen om te beginnen, dan zal je gevoel uiteindelijk volgen en zul je je beter in je vel voelen... Op den duur zal je merken dat men ineens kleine complimenten gaat maken: 'wat straal je vandaag!' 'Wat zie je er goed uit!' 'Heb je iets veranderd aan jezelf?'
Men ziet aan je uitstraling dat je vanbinnen veranderd bent, je bent dan niet zozeer van uiterlijk veranderd, maar ze zien toch echt positieve verandering. Je zult merken dat men dan ineens op straat stoppen als je langs loopt en een kort babbeltje met je maken. En dat laat je nog beter over jezelf voelen!
Geloof me, ik weet dat bovenstaande echt niet gemakkelijk is! Ik worstel er ook nog regelmatig mee, maar het gaat me nu al stukken beter af en ik voel me ook beter met mezelf... De meeste dagen accepteer ik mezelf voor wie ik ben en komen er steeds meer positieve dingen op mijn pad, juist Door de keus te maken positiever te denken, ondanks dat je gevoel in het begin zegt dat niks goed gaat... Het is een oefening die jaren in beslag neemt maar wel echt werkt!
Dit is erg triestig voor jou!! Probeer hoe moeilijk het toch is om de mooie en positieve dingen te herinneren! Ga een aantal keren alleen naar de plaats voor u broer nu rust en babbel met hem, lucht u hart. Hij kan niet antwoorden maar hij hoort je zeker wel! Heb je echt niet 1 vriendin of vriend of familielid waar je mee kan praten of eens een dagje mee kan gaan shoppen? Ga eens onder je eentje een flinke wandeling maken om je hoofdje leeg te maken? Een pedicure of manicure kan ook deugd doen en kan je ook van opknappen
Wat naar voor je. Ik ben ook familie verloren toen ik klein was waar ik heel veel van hield(en nog steeds van houd). Heb je verder geen broer of zus meer?
Makkelijker gezegd dan gedaan, maar misschien kun je proberen je vriendenkring uit te breiden. Goede vrienden kunnen soms ook een beetje als familie aanvoelen.
Nee voor de rest geen broer of zus meer. Ik wil wel vriendenkring uitbreiden maar merk dat dit zeer moeilijk is. De mensen van mijn leeftijd hebben hier een heel ander gedachte en gedragen zich anders en hebben ook meestal een ander leven geen kinderen of gaan nog vaak uit en zo en vind dat de mensen hier in België te gesloten zijn bijvoorbeeld op school van mijn zoontje zegt niemand een goede dag en als jij dat doet kijken ze raar. Op avonden als we naar school moeten word ook niks gezegd tegen ons tussen de ouders van de kindjes in zijn klas.
Oh wat raar zeg. Je moet maar net iemand tegenkomen waar je wel een klik mee hebt. Soms moet je echt even de deur uit daarvoor. Een bepaalde sport gaan doen waar je mensen kunt leren kennen. Ik heb dat helaas ook niet echt van die goede vrienden. Geen idee waar dat aan ligt.
Gewoon ander mentaliteit dan anderen die je tegenkomt zeker. Ik zal blij zijn als ik terug kan gaan werken dan heb ik nog iets van menselijk contact van collega's maar meestal blijft het bij collega's afspreken buiten werk zit er gewoon niet in en dat ligt aan hun en klantencontact werk namelijk in de verkoop.
Zoiets meemaken is altijd lastig. Zeker bij grote gebeurtenissen zoals een geboorte of trouwen of verjaardagen. Neem de tijd om er aan te denken maar probeer ook positief te blijven. Vertel leuke verhalen aan je kindjes over je broer (hun oom), zodat zij hem toch leren kennen. Je kan zelf afwegen hoe je iets verteld maar zo blijft de herinnering leven.
Als jeje eenzaam voelt, kijk voor een leuke speelmiddag bij je in dorp/stad met leeftijdgenoten van je kindjes, leer mensen kennen. Je hoeft echt niet met iedereen te praten maar probeer met 1 iemand contact te leggen en kijk hoe dat bevalt. Dit kan je altijd uitbreiden. Ikzelf wandelde wel eens naar dorp en ging dan op terras zitten, in mijn eentje (samen met mijn hondje). Je komt vanzelf mensen tegen die ff babbelen en anders de ober die even blijft hangen. Het geeft je lucht en je ziet veel voorbij komen, probeer ervan te genieten. Dit kan ook bv speeltuin zijn. Succes! Je bent sterk
Mama's zoeken met kindjes in dezelfde leeftijd. Dan kan je eens samen naar de speeltuin.
reacties (0)