En dan is het weer stil

Iedere dag zit ik minstens een uur in de auto heen naar mijn werk, en 's avonds weer een uur terug. De sneeuwval maakt het er niet makkelijker op. Dan kom ik thuis.. en dan is het weer stil. Meiden, het leven gaat door, ik heb zelf de keuze gemaakt, ik sta er nog steeds volledig achter, heb zelfs alweer een date achter de rug en dat was ontzéttend leuk. Maar goed.. die stille momenten hier in mijn huis... vreemd. Natuurlijk heb ik mijn bunny's nog, die wel met hun snuitjes tegen de kooi gedrukt staan als ze de deur open horen gaan. Daar ben ik wel echt blij om, dat er toch nog iéts is dat op me wacht, als is het dan maar voor een worteltje.

Het is echt een hele klus hoor: mijn sociale leven weer op gang brengen, nieuwe contacten leggen, het verleden laten rusten, alles weer zelf doen en niet 'samen', het alleen zijn.

Maar aan de andere kant: ik ben vrij om te doen en laten wat ik wil, ik heb geen verplichtingen..

Ik moet gewoon nog een beetje wennen aan het alleen zijn. Het is niet dat ik mijn ex mis, maar gewoon iémand, snap je? Zucht..het is alweer laat, ik ga slapen. En dat is dan weer wel fijn ..een groot bed voor mij alleen =D

Lieve mama's, aankomende mama's en wannabe mama's... Ik lees jullie blogs allemaal, maar ik heb niet altijd tijd om te reageren!! Sorry!

Dikke Kus, Jaydee