Uk was flink gegroeid!

Hopelijk druk ik deze keer niet op de verkeerde knop want gisterenochtend deed ik ook al een poging om deze blog te posten, maar toen wiste ik per ongeluk alle tekst…. Handig….

Woensdag 15-2-2012 hebben we Uk weer mogen zien. We hadden een uitgebreid programma in het ziekenhuis, en als alles goed was mochten we vanuit daar naar de verloskundige.

Uiteraard veel te vroeg kwamen ik en mijn man aan in het ziekenhuis. Daar nog even wat in het restaurant gegeten en toen ons melden bij route 17 voor de eerste stop: de echo. Even plaatsnemen in de wachtkamer en maar 5 minuutjes na de afgesproken tijd werden we binnengeroepen. Eerst even een praatje want de echomedewerkster  had geen dossier van ons en wilde dus weten hoever ik was. 9 weken en 2 dagen. Dan gaan we het eerst uitwendig proberen. Geen probleem mee, want die inwendige echo’s vind ik niet prettig. Ik ging liggen en kreeg de koude echo gel op m’n buik en binnen enkele tellen was door onze Uk te zien. Groot hoofd, kloppende borstkas die naast het hoofd wel erg mini leek en uitstulpsels. 5 stuks in totaal: 2 beginnende armen en handjes, 2 beginnende benen en voetjes en een ministaartje. Daarnaast ook een navelstreng (we hebben nu dus echt een bloedband) en de placenta gezien (die aan de voorkant ligt, maar dat kan nog opschuiven). Wat mij nog het meest ontroerde was dat Uk aan het bewegen was, en dat terwijl ik nog helemaal niets daarvan voel. Uk zwaaide en draaide zich op een gegeven moment om, zodat we ook zijn of haar ruggetje konden zien met een hele duidelijke ruggenwervel. Ik heb daar tijdens de echo wel een traantje weg lopen pinken. Ook mijn man was behoorlijk geraakt. Uk is van hoofd tot staart 2,88 cm en is dus in de 2 weken sinds de vorige echo meer als verdubbeld in omvang. Wat ik vooral mooi vond was om te zien dat het al echt een soort minimensje aan het worden is. Ben nu nog meer verliefd op ons wondertje. Ik liep nu 3 dagen voor op schema. De echo hebben we in een mooi lijstje meegekregen.

Na de echo kregen we nog wat vragen over prenatale screening. Wij hadden al besloten dat we geen nekplooimeting willen. Een kind met Downsyndroon vindt bij ons ook een liefdevol thuis en een nekplooimeting geeft geen zekerheid, dat doet alleen een vruchtwaterpunctie of een vlokkentest en die wil ik beide niet i.v.m. het risico op een miskraam. Na ruim 1,5 jaar proberen en opeens tegen de stroom in toch een spontane zwangerschap doe ik alles om dit kindje veilig te houden, en alleen de natuur mag ingrijpen als het toch mis dreigt te gaan (maar daar gaan we niet van uit want in september is Uk straks een wolk van een baby). Wel hebben we een afspraak gemaakt voor de 20 weken echo. Dit omdat ze dan kunnen kijken of de baby voor, tijdens of na de geboorte speciale zorg nodig heeft, wat ik dan weer wel een prettig idee vindt.

Toen weer naar buiten en bij de balie een afspraak gemaakt voor de 20 weken echo. Daarna mochten we ons melden bij route 15 voor de rest. Eerst op een bloemetjesstoeltje plaatsnemen voor de zwangerschapscontrole. Daar werd ik gewogen (oei 80,80 kg, thuis is de weegschaal wat aardiger), werd mijn bloeddruk gemeten (netjes laag maar de cijfers ben ik vergeten) en wilde ze m’n urine testen. Dat was mij echter niet verteld dus ik vertrok naar het toilet met een potje. Daar echt maar een klein beetje eruit weten te persen want ik had net voor het bezoek aan het ziekenhuis nog geplast voor MvM… maar het was ruim voldoende om vast te stellen dat ik geen eiwitten in m’n urine had. (Waar dat precies voor nodig was weet ik niet meer.) Toen mochten we plaatsnemen bij de deur van de verloskundige.

Na even wachten werden we binnengeroepen. Ze vroeg om het formulier met vragen dat ik ingevuld had en heeft de gegevens overgenomen. Nog wat vragen over de antwoorden en hoe ik me voelde. Voedingstips etc. Alles zag er goed uit en wat haar betreft hadden we groen licht voor de verloskundigenpraktijk. We kregen nog een leuk koffertje mee met allerlei foldertjes erin.

Na deze afspraak begon het lange wachten op de gynaecoloog. De beste man was 25 minuten uitgelopen op de tijd die we afgesproken hadden, en na wat korte vragen stonden we al weer buiten. Alles is goed. Goede zwangerschap en ik hoop u hier niet terug te zien, want dan gaat alles goed. Was een beetje een rare afsluiter van de ochtend.

Na het hele ziekenhuisgebeuren zijn we gaan lunchen en vervolgens hebben we wat gewinkeld. We hebben samen het allereerste pakje voor Uk (en bijpassend mutsje) uitgezocht. Dat was voor mij een hele leuke afsluiter. En nu: op naar 28 februari, de eerste afspraak bij de verloskundigenpraktijk.