Bevallingsverhaal

Hoi meiden ik heb opnieuw m,n bevallingsverhaal op bb gezet gelukkig kon ik hem uit m,n map halen die ik kort na de bevalling heb geschreven want heb ooit op bb veel blogjes verwijderd maar het bevallingsverhaal mag niet missen op bb he;)

Woensdags 12 oktober had ik smiddags  een afspraak in het ziekenhuis voor weer een ctg omdat ik de kleine zo weinig voelde , werd er echt bang van eerst zo`n wildebras en nu zo rustig, Gelukkig was het goed, Maar erg gerustgesteld was ik niet, De gynecoloog had ik de dag ervoor al gevraagd  of hij me niet kon strippen maar ik geloof dat gynecologen daar niet zo van zijn, gelukkig had ik na de ctg om 4 uur een gesprekje bij de vk in het ziekenhuis ipv bij de gynecoloog, en ik legde m,n verhaal uit en ze zei meteen ohw nou dan doen we dat toch even! het is morgen toch je uitgerekende datum zo gezegd zo gedaan , ik voelde er weinig van en kreeg wel meteen menstruatie pijn en bleef licht bloeden en dat hield de hele dag aan, ze had gezegd het hoeft niet te helpen zowel  dan vaak +-6 uurtjes later, savonds feestje van m,n opa en oma dus ik keek op de klok om 10 uur savonds en zei nou.. dan moet er nu wel wat gaan gebeuren we zijn 6 uur verder haha ;) maar niks meer ,best  laat gaan slapen en werd al een paar keer wakker snachts om 3 uur heb ik een half uur wakker gelegen kon gewoon niet slapen maar had nergens last van..toen viel ik in slaap...

een half uur later Patssss wakker jaa! gebroken vliezen! Ik stond meteen op en zei emiel het is begonnen! boven de emmer en ohhh ik was zooooo blij en helemaal happy stond ik daar boven die emmer het bleef maar lopen en lopen ik dacht het breekt in 1 keer en klaar maar er kwam geen end aan (achteraf gezien is er een scheur(tje) in gekomen maar niet goed gebroken) ook de slijmprop helemaal erbij lekkerrr ahumm. nou daar stond ik te wachten tot ik naar het ziekenhuis kon gaan, ik dacht zo kom ik zeiknat aan stop nou maar haha kraamverbanden gepakt handoeken in de auto .

Toen naar m,n ouders huis gereden m,n moeder was ook bij de bevalling, ik kom daar binnen echt vet vrolijk m,n moeder was even heel zenuwachtig (ze is altijd zo nuchter haha nu niet dus) m,n broertje en vader stonden boven aan de trap en wisten niet zo goed wat ze moesten zeggen behalve succes:P ik was nog steeds hypperrr vrolijk en dacht vandaag krijg ik na die mooie 9 maanden eindelijk mijn kindje !! ik dook de koekjes kast nog in en m,n moeder en emiel keken me aan of ik niet goed was ze wilden meteen naar het ziekenhuis:P maar ik had nergens last van nog.

ik werd  aan de ctg gelegd, en had zo,n honger niet normaal ik heb m,n broertje nog gsmst of hij geen ontbijt van macdonald kon brengen hahah hij wilde het nog doen ook maar het was nog maar half 6 snachts:P

Toen begon het om  6 uur ineens  meteen echt hele heftige weeen uit het niks om de 2 minuten! ik denk je krijgt een wee en dan 10 minuten ertussen of 5 minuten maar nee een weeen storm en ik had maar 2 cm ontsluiting dus dit kon wel even gaan duren , eerst wilde ik niet dat de vk weg ging maar later intreseerde me het niet meer ik hing over het bed over het balkon en toen ontdekte ik de wc (mn beste vriendje tijdens de weeen)
zodra ik daar op zat kon ik het beter opvangen en toen heb ik daar tot 10 uur sochtends maar gezeten ze waren wel echt heel heftig en dacht dat ik me had voorbereid maar dit leek wel 5 keer zo erg.

 ik wilde dat er niemand binnen kwam en niet normaal maar even netjes gezegd m,n hele lichaam was leeg op baby na nog:P:P (hoor je wel is toch dat je lichaam zich reinigd voor de bevalling? nou dat was bij mij wel echt!) Maar toen werden de weeen nog heviger voor zover dat kon en durfde ik niet meer alleen te zijn, ergens tussendoor weet niet meer wanneer heeft de vk m,n vliezen dus verder gebroken bleek dus nog niet helemaal leeg te zijn ,en ben ik in bed gaan liggen ik kreeg er rugweeen bij en vond deze nog erger omdat ik ze niet kon opvangen m,n moeder en emiel moesten steeds duwen op m,n onderrug dan gingen ze weer zitten en zei ik weer daar is er weer 1! en weer en weer...ik bleef gelukkig nuchter maar had wel echt momenten dat ik het niet meer aankon (dacht ik) ik kreeg zo,n warmte rugding dat hielp wel wat maar steeds zei ik wel tijdens een wee druk op dat knopje ik moet nu een ruggenprik ik kan niet meer.. maar dat deden emiel en m,n moeder niet want als de wee over was ging het wel even een minuutje  , toen kwam de vk weer en ik had om 12 uur smiddags nog maar 4 cm en ik vond dat maar weinig voor 6 uur lang een weeenstorm , ze zei dat ik wel even lekker kon douchen ze bleef bij me staan werd half draaierig daar, dus wou niet meer die weeen waren zo erg en ik raakte een beetje in paniek want het puffen lukte me niet meer ik wist gewoon niet meer wat ik moest doen, toen kwam er nog iemand binnen en die heeft me echt 2 uur lang helpen mee puffen (ben haar nog dankbaar) ik was toen echt in mezelf gekeerd en keek haar alleen nog maar aan en deed haar na vanaf dat moment, heb nog nooit iemand zolang aan gekeken continu haha,

 toen ging voor mij alles in een versnelling of film het leek wel of ik er niet meer bij was ofzo ik liet alles maar overkomen en heb niet veel meer gezegd behalve om 2 uur smiddags toen ik nog maar 6 cm ontsluiting had zei ik ik wil nu een ruggenprik! Was echt op en daar moest ik vervolgens 3 kwartier op wachten op die prik!
De anesthesist was net bij een spoed operatie geroepen :{
en ik weet nog dat ik toen even brak begon echt te huilen was gewoon moe op pijn en ook wel weer bang voor die ruggenprik ben nooit verder bang voor prikken maar had enge verhalen erover gehoord maar moest en zal hem wel hebben op dat moment!
kwart voor 3 eindelijk de ruggenprik voelde echt niks ! echt heerlijk meteen weg alle weeen jeetje wat een opluchting zeg en wat kan een lichaam een pijn maken bizar!! je zag op de monitor echt hoge pieken, en ik voelde niks heerlijk!

Eigenlijk heel snel erna  zei ik ik moet persen!! die drang was zo erg ik kon het niet tegen houden maar het mocht niet ik had 7 cm , toen zeiden ze( inmiddels waren er meer artsen bij ) dat ik het heel goed deed maar nu even precies goed moest doen wat ze zeiden want de kleine had het moeilijk z,n hartslag ging naar beneden, en omdat mijn ademhaling niet goed was kreeg ik een zuurstof masker ondertussen bleven er mensen in en uit lopen en reed er iemand binnen met een tafeltje met atributen en wilden ze een microbloedonderzoek doen bij de kleine ( google maar even,maar kort uitgelegd ze maken terwijl hij nog in m,n buik zit een sneetje in het hoofd van de baby en plaatsen een soort kijkbuisje in de schede. terwijl ze hiermee bezig zijn en van alles daarbinnen aan het doen zijn, trekken ze ineens alles terug ik moest 1 keer hard persen en werd  meteen flink  ingeknipt de kleine werd letterlijk gelanceerd  gelukkig en verliefd mijn gezonde mannetje Jayson om 15.48 in m,n armen en dat op de uitgerekende datum!! hij begon gelukkig meteen te huilen en papa mocht de navelstreng door knippen
hij werd gewogen en was 2900 gram we moesten allebei nog blijven in het ziekenhuis , bij Jayson werden verschillende testen gedaan oa suikerwaardes en de kinderarts moest hem nakijken omdat hij met z,n voetje naast z,n hoofd eruit is gekomen maar gelukkig waren alle onderzoeken  goed en echt zo bijzonder zo,n wonder ben verliefd!!!
De placenta kwam een minuut erna meteen eruit heel makkelijk, en daarna hebben ze 3 kwartier gehecht dat was nog erger dan de hele bevalling maar het was het zo waard!!

Ons wonder!!!