Er was eens een meisje, ze had een slechte jeugd, wilde thuis weg rennen, en greep de eerste beste kans om weg te lopen toen ze der vriendje leerde kennen...na maanden sloeg hij haar in elkaar bont en blauw... ze werd door andere terug naar huis gebracht, ze leerde een man kennen via nieuw werk alleen die was aan de drugs, in begin was niks aan de hand,,,,ze trouwden binnen jaar en 7 maanden daarna werd hun eerste kindje geboren, heel erg ziek, geestelijk kwamen ze achter na maanden onderzoeken, in die tijd verloren ze een kindje en bleek dat het een 2ling was, in juni dat jaar erop werd de 2 de geboren, ondertussen werd ze vernederd geslagen, kwam in rolstoel door bekken instabiliteit, ze had geen leven meer vol ellende.
Toen ze op een dag wilde ze weten of ze nog in de trek was en ging ze voor de webcam en leerde haar huidige vriendje kennen, de klik was er maar ooo wat was ze toch dom om daar in mee te gaan want ze had het kunnen weten, wat voor klootzak hij is.
Ze kregen een kindje samen, ze kwam er achter dat ze kanker had, en baarmoeder werd verwijderd, nu is ze nog steeds ziek en word erger en erger maar ze laten haar rondlopen ermee, ze kunnen niks voor haar doen, haar vriendje werd keer op keer betrapt met zijn sexverslaving, vorig jaar besloot hij ermee te stoppen voor haar baarmoeder verwijdering, maar hopla vandaag controleert zijn telefoonrekening, schrikt kijkt tot jan terug en helaas, het heeft nooit opgehouden!
Ze weet zich geen raad, zonder hem kan ze niet de kinderen nu groot brengen, ze is zelf 2 weken per maand echt ziek moet volgende week weer onder behandeling, ze houd van hem maar niet van zijn verslaving. Ze haat zich zelf denkt alleen maar zie je wel ik ben dom, ik kan niks, ieder kindje heeft iets, zelf is ze ziek. Dan zal ze het wel zelf schuld zijn,
Ze praat het zelfs goed dat het stress voor hem kan zijn, maar pfff wat als ik in haar schoenen stond?
Even een update, heb hem het huis net uitgezet
reacties (0)