Mijn 2 schatten

Het jaar waarin mijn dochtertje geboren is, is definitief voorbij.... gelukkig nieuwjaar aan allen! Tijd om weer eens de dingen op een rijtje te zetten:

Onze Fenna kan sinds ze 7 maanden en enkele dagen oud is zitten maar ze speelt liever op haar buik: Fenna is superactief, kruipt, krabbelt, kraait, tijgert, buitelt in het rond, graaiend naar alles om zich heen. Zo verplaatst ze zich doorheen de hele woonkamer. Ze kan absoluut niet stilzitten: 'Fenna heeft een pin op haar gat', zeggen wij, en Roan is het daar volmondig mee eens (wat het ook moge betekenen). Fenna heeft afleiding en afwisseling nodig, doet graag het ene en dan het andere, is snel afgeleid wanneer ze drinkt, eet, of wakker gemaakt wanneer ze slaapt. Ze lijkt zich minder dan Roan te concentreren op kleine prulletjes. Fenna bijt graag in mijn neus en roept dan ‘aaaa’, zwaait en zegt ‘daaida’, bootst geluiden na, roept ons 'he', is erg communicatief en lacht graag, heeft een luide stem, maar ook een hele lieve stem.  Ze heeft ook veel temperament, weet wat ze wil en niet wil en zal zich laten horen! Ze is vooral een heel lief en grappig meisje. Sinds deze week heeft ze haar eerste tandje!

Opvallend is dat mijn twee kindjes dezelfde dingen op ongeveer dezelfde tijd doormaken en leren: zitten, tijgeren, lachen, zoentjes geven, communiceren, de windpokken krijgen en nu ook het eerste tandje: het lijken wel tweelingen met 2 jaar verschil, en ze lijken dan ook ngo eens op elkaar. Alleen was Roan net iets uitbundiger op sociaal vlak (een echte clown, van baby af), kon hij zich iets beter concentreren (waardoor Fenna dan weer beter is in de grove motoriek) en was hij 2,5 kilo zwaarder (want onze Fenna blijft een mager sprietje dat weinig eet, ze weegt nu bijna 7 kilo).

Naar de opvang gaan is voor ons trienemieke niet zo eenvoudig: ze gaat maar halve dagen, maar het blijft moeilijk. Ze eet er slecht, ze slaapt er amper. Ik denk dat ze niet met de drukte omkan en meer individuele andacht nodig heeft dan ze daar krijgt. Vandaag is ze na lange tijd teruggegaan: enkele weken geleden had ze rsv-virus en kort daarna een longontsteking, en daarna was het kerstvakantie. Toen ik haar 5 uur later ging halen was ze volledig overstuur, haar ogen stonden vuurrood van huilen, ze reageerde niet meer op mij. Thuis viel ze op mijn arm in slaap (ze had de hele namiddag niet kunnen slapen, vertelden ze me daar), maar ze snikte nog de hele tijd na in haar slaap. Het doet pijn aan mijn hart haar zo achter te laten, zelfs al zijn het maar halve dagen. Baby'tjes moeten gepakt worden, en in de kinderopvang hebben ze daar volgens mij te weinig tijd voor. En sommige kindjes hebben er meer nood aan dan andere. Roan heeft nooit een kik gegeven, maar toen hij baby was, waren er ook veel minder kindjes.

Roan heeft de laatste weken leren plassen op een potje met behulp van een beloningssysteem: stickertjes plakken op een blaadje werkt echt bij hem! We kunnen het zelf voor andere dingen toepassen die nu ook plots beter gaan. Hij verdeelt zelfs zijn plas in kleinere plasjes om zo meer stickers te kunnen verdienen! Hij is weer een stuk groter en flinker geworden. De scherpe kantjes van zijn peuterpuberfase lijken voorbij, we moeten hem haast niet meer straffen, hij is superlief met ons en met zijn zus en luistert veel beter, volgt de regels van het huis - natuurlijk nog steeds Roan-gewijs, een echt braaf ventje zal hij nooit zijn :)

Roan wil nu alles zelfstandig doen en doet het ook gewoon: kleren aan en uittrekken, op stoelen gaan staan om nog net wat verder te geraken, hij klimt nu echt overal op, wat ook zeer gevaarlijk is.

Roan blijft een zot mannetje dat liefst zingt en danst en steeds met nieuwe liedjes aankomt die hij heel toonvast kan zingen. Hij heeft een immens geheugen voor liedjes, taal, dingen die we ooit verteld hebben. De laatste tijd puzzelt hij graag, of maakt hij kampen met dekens waaronder hij dan gaat slapen (om te spelen), liefst moeten mama of papa meeslapen. Sinds we vorige week naar een spinnemuseum zijn geweest met heuse vogelspinnen en ander ongedierte, heeft hij een imaginair vriendje: hij ziet nu altijd een spin in de woonkamer. Als we vragen waar die spin is, wijst hij naar mijn voedingskussen, mmm.... gelukkig is hij er niet bang van.

Roan blijft een enorme slaapkop. Nu we besloten hebben hem nog maar één slaapje per dag te laten doen, slaapt hij 's nachts van half 8 tot half 9 de volgende ochtend, en dan nog eens 3 uur overdag (en vaak moeten we hem dan gaan wakker maken). Niet te geloven dat hij als baby zo'n slechte slaper was - we zijn hoopvol wat Fenna betreft ;)

Het is leuk om zien dat onze 2 kindjes samen beginnen te spelen, dat ik stilaan minder bezorgd moet zijn dat Roan Fenna ongewild zou pijn doen nu hij wat voorzichtiger is geworden en Fenna wat steviger. Ik heb het niet altijd gemakkelijk gevonden de laatste maanden: met 2 heel jonge kindjes blijft er echt geen tijd meer over voor jezelf, de verzorging, de planning van al wat te doen is, de aandacht die de kindjes voortdurend vragen neemt zoveel tijd in beslag dat er soms zelfs geen tijd over blijft om gewoon de tanden te poesten, of schone kleren aan te trekken.... dit terwijl ik vroeger altijd zoveel genoten heb van rust. Ik lees hier vaak dat meerdere mama's zich hierin herkennen :)