Aandacht verdelen
De eerste weken leek onze Fenna een heel rustig meisje, veel geduldiger dan haar broer ooit was, een veel betere slaper. Maar dan werd ze ziek, is een tiental dagen ziek geweest, en nu ze genezen is heeft ze erg veel last van krampen en zelfs constipatie, ondanks de borstvoeding. Het gevolg is dat ze toch veel aandacht en verzorging nodig heeft. Ze heeft doorheen de dag en nacht voortdurend krampen: dan borrelt haar buikje, ze kan geen stoelgang maken, ze krocht en duwt de hele tijd, zelfs tijdens haar slaap, dan gilt ze even.... en ze wil en kan niet meer alleen in een bedje, op een kussen, in de maxi cosi zijn. Na 5 minuutjes gilt ze de boel bij elkaar. Als we ze bij ons nemen, huolt ze amper, enkel tijdens een kramp. Mijn principe van niet laten huilen krijgt ernstige deuken: als ik even naar toilet ga, even mijn tandenn poets, even zelf een boterham neem of thee zet dan huilt ze. Ik word er radeloos van op dagen als deze. Het enig dat ik kan doen is 24/24 met haar in de zetel liggen, dan is ze rustiger, maar ik moet nu eenmaal ook voor mezelf en nog een peuter zorgen.
Terwijl ik dit schrijf, ligt ze op de sofa op een voedingskussen - ik moet elke 5 minuutjes op haar hoofdje wrijven tot ze weer rustig wordt, dan kan ik weer enkele zinnen schrijven tot haar oogjes weer opengaan en het huilen herbegint. Ze heeft dan ook al meer dan 24 uur krampen.
Deze nacht heeft ze de hele tijd bij ons gelegen, dan ligt ze afwisselend in de armen van mama of papa omdat ze dan beter slaapt en minder krocht en duwt - maar voor ons is het extra vermoeiend. Wanneer ze bij mij ligt, kan ik niet vast slapen, enkel doezelen.
En dan is er Roan, die wil begrijpelijk ook aandacht. Gelukkig gaat hij regelmatig naar de opvang en is hij slechts halve dagen thuis, en 's avonds maar dan is papa er. Gisterenvoormiddag heb ik geen enkel moment tijd gehad om met hem te spelen, knuffelen, zingen,... telkens was zijn zus daar. Roan komt dan zelf aandacht vragen, maar omdat zus krampjes heeft moet ik steeds weigeren. Een gevolg is dat hij ondeugend wordt en zo aandacht vraagt - en dan word ik ongeduldiger dan ik gewoonlijk ben en ben ik gemakkelijk boos.... . Ben dan zelfs boos op mezelf. Roan kan er ook niet aan doen, en heeft ook recht op mamatijd!
Het is echt zoeken hoe de aandacht te verdelen, vooral wanneer zus het lastig heeft.
Want Fenna heeft ook echt gemakkelijke dagen, dan heeft ze geen krampen en slaapt ze bijna de hele tijd (is ook doodmoe dan) en dan vergeten we zelfs bijna dat ze er is. Ik heb zo'n medelijden met haar.
Die krampen toch, lees me te pletter op het internet maar vind geen oplossing. Alleen maar manieren om haar te troosten en dat doe ik ook, maar niets dat maakt dat ze geen krampjes krijgt. Ik drink al venkelthee en kamillethee, en deze morgen heb ik haar zelfs een glycerinesuppo opgestoken - er kwam een hele hoop kaka uit toen, maar nadien had ze toch nog krampen, en ze is nog steeds aan het duwen. Ik geef ook homeopathische druppeltjes, en soms infacol.... ik draag haar op alle soorten ergonomische manieren en leg vaak aan..... vanavond een extra badje en massage....
Als papa thuis is, neemt hij Fenna over en speel ik met Roan, daar geniet onze man duidelijk van. De laatste dagen komt hij heel veel knuffelen en zoentjes geven, hij wil ook dat ik hem pak op straat als we gaan wandelen terwijl hij voordien altijd zelf wou lopen, en in de zetel gaat hij op mij liggen om aan mijn schouder te zuigen en te bijten - hij doet duidelijk zijn zus na :) Maar ik geniet daar ook van, ik krijg zo graag knuffeltjes van mijn kindjes!
Ik wil niet te klagerig overkomen, want ik geniet ook, echt waar, ik ben superblij met dit gezinnetje en met ons mieke erbij, ben zot van haar,en die ideale rozewolkweken, er zijn maar weinig situaties warin het echt helemaal zorgeloos gaat denk ik dan!
bij mijn foto's staat er een nieuwe foto: 'hoe aandacht verdelen!'
reacties (0)