Het verhaal van Fenna Mirte

DE INLEIDING

Na een vermoeiende zwangerschap mocht ik zondagavond, op moederdag, naar het ziekenhuis vertrekken voor inleiding van de bevalling de volgende dag. Ik had uit mezelf 3 cm ontsluiting. Om 5 uur in de ochtend werd een pilletje ingebracht om de baarmoederhals te laten ‘verweken’. Dat pilletje had zijn werk goed gedaan, maar meer ontsluiting was er de volgende ochtend nog niet, een dikke 3 cm.

Na lang wachten, er waren 2 bevallingen tussengekomen, werd ik om 11 uur aan een infuus met weeënopwekkers gelegd. Een uurtje later veranderden mijn harde buiken in pijnlijkere weeën, nog goed te verdragen, ik zag het allemaal zitten en kon zelfs lachen en grapjes maken tussendoor. Maar 3 uur later was de ontsluiting nog altijd niet verder gevorderd, “bijna 4 cm….” Zei de vroedvrouw me om me moed te geven.

DE GEBOORTE

Om 2 uur werd de gynaecologe erbij geroepen, en die besloot om mijn vliezen kunstmatig te breken. Meteen daarna kreeg ik erg pijnlijke weeën – nu wist ik weer hoeveel pijn bevallen kan doen. Ik kon ze haast niet verdragen, kon zelfs niet meer spreken, en smeekte na een kwartier al om epidurale verdoving, ik ben echt een doetje. De vroedvrouw kwam nog eens meten, 5 cm, ik zag het allemaal nog uren duren….

De vroedvrouw haalde een infuus met extra vocht en was even later terug met de boodschap dat de anestesist vrij snel zou komen, maar toen voelde ik plots een enorme drang om te persen. “ik kan het niet tegenhouden”, zei ik tegen JL, en die antwoordde: “maar je moet het niet tegenhouden”. “jawel”, zei ik, “ik heb nog maar 5 cm”. En toen ging het allemaal erg snel. De vroedvrouw keek nog eens tussen mijn benen, riep dat het veel te laat was voor epidurale en dat ik mocht duwen als ik nog een wee had, ze liep naar de gang, riep “wil iemand de dokter bellen”, kwam terug en zei “duw maar”. De dokter was meteen ter plaatse, en na enkele keren goed persen is ons meisje geboren, om 15.19 uur.

Ze woog 3650 gr, en 49 cm groot! De vroedvrouw zei meteen dat ze een groot hoofd heeft – en ja, waar ik dacht dat deze bevalling wel vlot zou moeten gaan na Roan die met zijn groot hoofd de weg heeft gemaakt, bleek dat ons meisje nog een centimetertje meer had dan Roan… gelukkig wist ik dat niet voor ik moest persen.

Fenna werd meteen op mijn buik gelegd, zo anders dan met Roan die eerst onderzocht werd en waarbij het maagje en de luchtwegen werden leeggezogen omdat hij gepoept had in het vruchtwater. Bij zijn bevalling stond een heel team klaar, nu waren er alleen de vroedvrouw, de gynaecologe en een studente, en wij natuurlijk. Hert voelde allemaal heel naturel, vertrouwelijk, alles was ok.

Ik genoot enorm, maar was ook wel geradbraakt door de bevalling, mijn bekken en schaambeen deden enorme pijn en ik kon me haast niet meer bewegen en dat duurde tot de volgende ochtend. Maar ons mieke, goh, dat was weer zo’n wonder, zo’n mooi meisje, zo lief, zo duidelijk van ‘ons’. We waren allebei meteen verkocht, zot van haar!

We gingen haar meteen vergelijken met Roan, eerst leek ze erg hard op hem: hetzelfde hoofdje, hetzelfde mondje, dezelfde frons in de nogal zware wenkbrauwen,… en toen zagen we haar wipneusje. Roan heeft de duidelijke stevige rechte neus van de papa, maar ons mieke heeft mama’s neus, heel duidelijk. En toen ze haar oogjes opendeed zagen we ook een heel andere blik: veel lichter dan die van Roan. Broer en zus, heel duidelijk, maar toch elk met eigen trekjes! En waar Roan duidelijk een jongen is, is zij echt een mooi meisje.

BORSTVOEDING

Na een uurtje huid op huid contact werd ze aan de borst gelegd. Dat ging meteen vrij goed. Fenna is een echt borstkindje vind ik: ze drinkt echt veel, en haalt veel melk uit mijn borsten. Ze is niet te veel vermagerd de eerste dagen na de geboorte en kwam snel weer aan. Volgens de vroedvrouw gaat het perfect allemaal, wat Fenna betreft dan toch!

Toch enkele dagen erge last gehad van borststuwing met wat harde plekken, ook een gezwollen okselklier gehad, en nu doet nog steeds één tepel erg veel pijn. Ik heb er een wondje op dat steeds wordt opengedronken. Hoop dat het snel geneest. Gelukkig voelen mijn borsten nu weer helemaal ontspannen aan.

Ik geniet enorm van de borstvoeding, vooral van dat intieme moment met Fenna, zou niet met flesjes willen ruilen, en hoop tot één jaar te kunnen geven.

FENNA

Fenna is vooral een rustig maar toch aanwezig meisje. Ze slaapt veel, erg veel in vergelijking met Roan die geen 20 minuten aan een stuk sliep in het begin. Ze ligt zo vaak gewoon rustig te slapen of om zich heen te kijken terwijl wij ontbijten, of middagmalen, of terwijl er bezoek is. Alleen als ze honger heeft, dan slaakt ze een harde schrille schreeuw, en dan weet ik het: ze wil weer aan de borst J ze kan wel meer dan 15 keer per dag drinken, maar dat is ok voor mij. Ze clustert graag, zegt de vroedvrouw, maar zo wil ik het nu, het is vermoeiend en de nachten zijn kort, maar ik wil echt genieten van die korte babytijd, en clusteren hoort daarbij.

Fenna heeft wel regelmatig krampjes. Ze wil dan meteen drinken, vermoedelijk om getroost te worden. Dan valt ze op mijn borst in slaap en wil ze niet meer in haar wiegje. Zo ligt ze de laatste dagen bijna voortdurend bij mij. Ze heeft na de krampjes ook vaak erg volle luiers met slappe stoelgang. Vannacht heb ik haar wel 5 keer moeten verschonen….

ROAN

Roan is erg in de war geweest, de dagen dat ik in het ziekenhuis lag en hij werd opgevangen door familie, maar ook de dagen toen we thuis waren gekomen met Fenna erbij. Hij reageerde aanvankelijk erg druk en hechtisch, heel wild, maar tegelijk ook lief tegen zijn zus. Hij wist met zichzelf geen blijf, had geen controle over zijn gedrag en was regelmatig echt stout. Ik zat er erg mee in, zijn psychische weerbaarheid werd duidelijk op de proef gesteld. En zo lief hij voor Fenna was, hij was ook wild en voortdurend moest ik hem aanmanen om voorzichtig te zijn, of duwde ik hem weg van Fenna.

De laatste dagen is hij plots weer rustig geworden, ook in de opvang viel op dat hij stiller is dan anders. Het is alsof hij aan het 'verstillen' is, alsof hij nu 'stilstaat' bij wat er veranderd is, de eerste stap om daadwerkelijk te gaan aanvaarden dat deze zus hier nu woont en niet meer weggaat, en ook liefde en aandacht krijgt van zijn vertrouwde mama en papa die er altijd fulltime voor hem waren.

Ikzelf let er goed op om veel tijd voor hem te maken, ik voed Fenna op verzoek, maar ook op mijn verzoek, een uurtje voor Roan van het kdv komt, of voor hij 's morgens opstaat, want dan kan ik gemakkelijker tijd voor hem maken. Ik merk dat Roan hiervan geniet. Hij is wat aanhankelijker dan anders, vraagt veel hulp en komt veel knuffelen, maar daar geniet ik dan ook weer van.

Onze 2 kindjes, ze maken mij zo gelukkig :)

Ik wil jullie bedanken voor jullie lieve berichtjes de laatste dagen, ik heb niet veel tijd gehad met alle veranderingen en drukte hier thuis, en eindelijk heb ik mijn verslag gemaakt. Hoop gauw ook weer meer op jullie blogs en berichtjes te kunnen reageren!