Slapen bij mama

Slapen bij mama is iets dat Roan NOOIT wou - misschien zijn eerste weekjes nog in de snuggle nest, maar daarna verkoos hij de ruimte van zijn eigen bedje boven eventjes tussen mama en papa in liggen. Zelfs als hij erg ziek was, wou hij enkel in onze armen in slaap vallen als hij doodmoe was, en dan nog maar voor even. Andere moeders schreven dat hun baby's dat wel deden en ik was STIKJALOERS. Als we al eens probeerden maakte Roan er een spelletje van: in onze neus knijpen, aan de oren en het haar trekken en met zijn vingers in onze ogen peuteren. Maar gezellig even bij ons slapen? Neen, dat was niet voor Roan weggelegd.

Groot was mijn verbazing vannacht. Regelmatig wordt Roan nog rond zessen wakker en dan geven we hem gauw een flesje op het grote bed om hem dan nog voor een uurtje, anderhalf uurtje weg te leggen. Vannacht was hij wat vroeger wakker voor zijn flesje. Papa bracht hem bij mij op bed om zoals altijd beneden zijn flesje te gaan maken. Normaal gezien zit Roan dan enkele minuten (want langer duurt het niet) op mijn schoot, of begint hij te spelen met de knuffels in bed. Maar vannacht was hij nog moe en plots ging hij liggen naast mij. Ik legde me bij hem in de overtuiging dat dit niet lang zou duren. Maar Roan keek even op naar mij, en kwam dan lepeltje lepeltje tegen me aan liggen, met zijn rugje tegen mijn buik, zijn hoofdje op mijn arm. En zo bleef hij liggen. Af en toe keek hij nog eens om, maar legde zich altijd weer mooi neer bij mij, zonder te peuteren, te knijpen, te pitsen,... gewoon lekker genieten. Tot papa kwam met zijn flesje.

Ik heb er tot deze morgen van nagenoten :)