Wachten

Ik denk dat ik nog nooit in mijn leven zo met wachten geconfronteerd ben als nu, de laatste weken/dagen van mijn zwangerschap. Sinds zaterdag werk ik niet meer, ik heb weinig om handen, bekijk de dingen van dag tot dag want je weet maar nooit dat ik de volgende dag naar het ziekenhuis vertrek, en ik heb vooral behoefte aan veel rusten.

Het lijkt gestolen tijd. Ik volg de 'Tour de France' op TV - het is van in mijn jeugdjaren geleden dat ik daar nog de tijd voor heb gehad, dag na dag....

Ondertussen verlang ik ernaar ons ventje te zien, vast te houden, de eerste uren met hem te beleven, maar ik weet dat hij pas komt wanneer hij komt.

De nachten zijn het langst: het is nu kwart voor 4, heb nog niet geslapen door PLMD (Periodic Limb Movement Disorder), een vorm van rusteloze benen waarbij mijn benen zowat elke 20 sec schokken - het is onmogelijk hiermee te slapen Het houdt op als ik opsta, maar begint binnen het kwartier als ik weer ga liggen. Ik heb het al 20 jaar, maar het wordt 100 keer erger tijdens het zwanger zijn, ik kamp er nu al de helft van mijn zwangerschap mee en het is zeer vermoeiend. Ook dan duurt wachten lang: wachten tot het ophoudt, wachten tot ik toch kan slapen....

Een laatste buikfoto op BB geplaatst, hopelijk wordt hij niet veel dikker meer!