Wie bepaalt het moment van de geboorte: moeder of kind?

dag Dames,

Wat wetenschap voor vandaag :)

Ik lees zo vaak: "de baby komt wanneer hij het wil, wanneer hij er klaar voor is" - en zoals ik ben, kan ik dat niet zomaar aannemen zonder daar eerst lang over na te denken. Ik vroeg me af: hoe geeft de baby dan het signaal aan de mama? Want het is toch het lichaam van de mama dat hormonen aanmaakt, waardoor de baarmoederhals verweekt en korter wordt, en waardoor de weeën op gang komen, en later zelfs de melkproductie wordt uitgelokt? Ik was er dus zeker van: het is niet het kind, maar het lichaam van de mama dat de geboorte in gang zet. Dat strookte ook met mijn ervaringen: sommige kinderen worden te vroeg geboren, dan kan het toch niet dat het kind het signaal gegeven heeft dat hij/zij er klaar voor is? En mijn zoontje is zo vroeg geboren dat hij het niet gehaald heeft - hier heeft zeker mijn lichaam de geboorte in gang gezet met een vruchtwaterbreuk....

Vannacht, tijdens de slapeloze uurtjes en de rusteloze beentjes ben ik gaan opzoeken, en heb een aantal interessante artikels gevonden op het web die me anders hebben leren denken: het is niet zozeer de moeder, ook niet helemaal het kind, maar een wisselwerking tussen beiden die bij een normale geboorte (dus geen prematuriteit) het geboorteproces in gang zet: de moeder zou gevoeliger zijn voor de wisselwerking van allerhande hormonen in het lichaam, het kind produceert ook hormonen en die komen via de navelstreng bij de moeder terecht, en er komt een heen en weer reactie tussen moeder en kind waardoor de geboorte voltrokken wordt.... ik zal er nog eens over nadenken als ik in dat bevallingsbed lig :)

Enkele citaten: (google de citaten en je komt bij de juiste artikels op het net terecht)

"Wat de bevalling precies uitlokt, is tot op heden niet met zekerheid bekend. Er wordt wel eens gezegd dat de baby zelf bepaalt wanneer hij geboren wil worden. De baby zou namelijk op een bepaald moment stoffen produceren die veranderingen teweegbrengen in de hormoonhuishouding van de aanstaande moeder.

Het hormoon progesteron wordt afgebroken en er worden meer prostaglandines(stoffen die verantwoordelijk zijn voor het op gang komen van de bevalling) aangemaakt. De baby die klaar is om geboren te worden, produceert ook het hormoon cortisol dat de baarmoedermond doet rijpen. Zodra de baarmoedermond rijp is, wordt het bevallingshormoon oxyticine geproduceerd en begint de baarmoeder samen te trekken (weeën).

Er wordt ook wel eens beweerd dat de vrouw tegen het einde van de zwangerschap gewoon gevoeliger is voor stoffen in het lichaam die zorgen voor de samentrekkingen voor de baarmoeder. Volgens die theorie is het dus niet echt de baby die het startsein geeft."

en

"De medische wetenschap is behoorlijk ver, en inmiddels weten we heel veel. Maar dit blijft een mysterie.
Er zijn verschillende theorieën. Eerst werd er vooral gedacht dat de bevalling begon in het lichaam van de moeder, de gedachte was dat de hypofyse oxytocine begint af te scheiden als het kindje klaar is met zijn ontwikkeling.
Maar meer en meer word er vanuit gegaan dat de baby het eerste startsignaal geeft. Het zou kunnen dat de gerijpte longetjes een enzym afscheiden die bij de moeder zorgen voor een afscheiding van prostaglandine waardoor de bevalling inzet. Weer een andere theorie gaat er vanuit dat de baby adrenaline afgeeft en door geeft aan de moeder en dat dat de bevalling triggert. 

Wie het eerste signaal geeft is dus niet bekend maar waarschijnlijk de baby. Het staat wel vast dat er meerdere hormonen betrokken zijn bij die bevalling, dat zijn o.a. oxytocine, endorfine, adrenaline, prolactine en prostaglandine. Die cocktail van hormonen werkt tezamen als een heel systeem en word via de placenta over en weer doorgegeven tijdens de bevalling en de ene reactie lokt een andere reactie uit.

Ter voorbeeld de werking van oxytocine tijdens de bevalling:
Als de baby begint te komen worden de spier van de baarmoedermond uitgerekt, de zenuwen in de baarmoedermond geven d.m.v. van oxytocine een signaal door aan de hypofyse, de hypofyse zal op zijn beurt reageren door meer oxytocine te produceren, door die oxytocine zal de baarmoeder gaan samentrekken, waardoor de baarmoedermond weer verder geprikkeld raakt en een signaal doorgeeft aan de hypofyse, de hypofyse zal daardoor nog meer oxytocine aanmaken enzovoorts, het is een ‘positief feedback systeem’.

Je zou zelfs nog kunnen zeggen dat niet de baby en niet de moeder maar hormonen de bevalling starten. Maar van wie was dan dat die eerste hormoonafscheiding die de rest van de kettingreactie triggerde?"

Hoe dan ook: de baby komt niet omdat hij/zij dat zo wel - de baby weet gewoon van niets, die zit daar maar en verschiet denk ik wel wanneer hij/zij plots door dat kanaal geduwd wordt... ook de mama kan met haar mentale wilskracht weinig doen: het is ons lichaam: de hersentjes van het kind, de hersentjes van de mama...

Mijn partner zei gisteren in bed: "grappig om weten dat moeder en kind al van voor de geboorte moeten overeenkomen :)"

Hoop dat jullie dit interessant vonden.

liefs, Iris