1 jaar.

Hoihoi,

Jeetje, wat gaat de tijd toch snel. Morgen wordt ze alweer 1 jaar.
Iets waar ik totaal geen moeite mee had maar nu het zo dichtbij komt tochwel een klein traantje kan wegpinken. Het baby is er al helemaal af want mevrouw loopt (liefst rent) al los sinds 10,5 maand, drinkt zelfstandig uit een beker, wil graag zelf eten met een vork en de eerste woordjes beginnen te komen, maar morgen is het officieel een dreumes.

Elke dag word ik weer wat meer verliefd op haar. Vooral van de kleine momentjes.
De dansjes die we samen doen tijdens het eten koken. Het neplachen als ze door de kamer rent. Het willen spelen en aaien van de katten dat niet altijd met beleid gaat. De handjes die ze uitsteekt en de glimlach als ik haar uit bed haal. Het grote plezier met spetteren in bad. De grote verhalen als ze achter in de auto zit.

Elke dag knijp ik mijzelf weer. Zij is echt mijn droom die is uitgekomen. Het is echt een heel makkelijk, lief en vooral ontdekkend meisje. 

Natuurlijk plak ik haar soms het liefst even achter het behang.
Als ze voor de 100ste keer weer de kastjes in de keuken open heeft gedaan en rondrent met een pan of als er weer een stuk pasta door de kamer vliegt omdat mevrouw iets te fanatiek met haar vork bezig is. 
Maar eigenlijk kan ik daar dan ookwel heel hard om lachen.

Op naar nog een heel mooi jaar vol hoogtepunten en liefde.

Liefs.