Bevallen

Op maandagavond 30 Juli werd ik verwacht voor inleiding van de bevalling in het hospitaal. Het enige fijne hieraan is, is dat je weet wanneer het moment daar is ongeveer. Dus na alles netjes achtergelaten te hebben thuis, vertrokken we naar de dienst materniteit.
En dan begon het grote, onbekende...
21u00 Opname dienst materniteit
21u30 Monitor word aangezet en de weeën activiteit en harttonen worden gecontroleerd.
0u30 Inbrengen hormoonpil om de baarmoedermond te laten verweken.
1u30 Proberen wat te slapen want er gebeurt voorlopig toch niks.
3u30 De eerste weeën dienen zich aan. Vooral buikweeën maar niet echt heftig of pijnlijk.
5u30 Tweede hormoonpil wordt ingebracht.
7u00 Vliezen breken spontaan. Raar gevoel, alsof een tsunami mijn lichaam verlaat. En het blijft maar komen. De zeiltjes kunnen precies niet snel genoeg aangerukt worden...
8u30 Het infuus wordt aangelegd. Dit zorgt ervoor dat de baarmoeder samentrekt. In het begin druppelt het infuus erg langzaam maar ze verhogen de medicatie flink op korte tijd.
12u30 Oei, 3cm ontsluiting en de baarmoederhals op nog 1,5cm. Het kan nog heel lang duren volgens de vroedvrouw die lekker eerlijk tegen mij is... zo heb ik het het liefst!
13u00 De monitor weigert de harttonen fatsoenlijk te registreren. Uit voorzorg wordt er een sensor ingebracht en op het hoofdje van ons pukje geplaatst om deze duidelijker te registreren.
13u30 Het apparaat werkt ook niet fatsoenlijk maar ze merken dat ik plotseling 7cm ontsluiting heb.
Ik had nét gezegd: 'dit is bijna mijn pijngrens, ik weet niet meer wat ik moet doen om de weeën op te vangen'. Maar dat was ook niet moeilijk natuurlijk aangezien ik al zoveel ontsluiting had.
14u10 Volledige ontsluiting van 10cm en persdrang. Met spoed overgebracht naar de verloszaal. Zelf nog in de beugels geklauterd tussen de persweeën door.
Geen tijd meer om te scheren maar het was nog erg netjes zei de vroedvrouw! LOL
De gynaecoloog van wacht (de dokter die ik nét NIET wilde) zat al klaar om ons Pukje op te vangen en de nazorg te doen..
14u26 Na 3 x 3 keer te persen was ons meisje er. Het ging in een sneltrein en ik heb blijkbaar iedereen verrast met deze snelle bevalling. De nageboorte kwam na 15 minuten en er was een klein knipje geplaatst van 1,5cm waar ik hoegenaamd niks van gevoeld heb.
Ze namen het kleintje direct na de bevalling mee voor de APGAR score en die was 10/10. Joepie!
Binnen de 10 minuten lag ze al op mijn borst en dronk ze al moedermelk. Wat een fantastisch gevoel!

Julie woog 2760gram en mat 48cm bij haar geboorte.

En het is waar wat de mensen zeggen: je vergeet het allemaal snel als je mini-mensje in je armen ligt...
Ik heb dit gedurende de arbeid en vlak na de bevalling allemaal genoteerd anders was ik het wellicht allemaal al kwijt geweest. Wat ik me wel heel goed herinner is dat ik vooral in mijn eigen cocon kroop en alleen maar focus had op mezelf en ons Pukje. Al de rest eromheen deed er niet toe... Mijn vriend verfriste vaak mijn gezicht, hals en borst maar kon eigenlijk ook alleen maar toekijken aangezien ik zo in mijn cocon zat. En blijkbaar hebben ze me ook gevraagd of ik er bezwaar tegen had dat er een stagiaire bij was of niet en eerlijk gezegd: dat kan je op zo'n moment allemaal niet schelen.  Plus, deze mensen moeten ook leren dus ik vond het helemaal niet erg.

Mijn initieel plan om polyklinisch te bevallen heb ik snel gedag gezegd nadat ik voelde dat ik echt wel goed zat in het ziekenhuis. De eerste uren en dagen komen er zoveel vragen op je af dat ik blij was dat ik dit kon vragen aan het verplegend personeel. Plus het feit dat ze allemaal zo lief, betrokken en begaan waren met je gaf een heerlijk vertrouwd gevoel. De na-bloedingen zijn ook erg heftig en we hadden wat opstartprobleempjes met de borstvoeding. Julie had een zeer goede zuigreflex maar omdat ze zo klein is, niet genoeg kracht om lang genoeg vol te houden en voldoende voeding binnen te krijgen. en de stuwng op gang te trekken.
Na 2 dagen hebben ze meteen ingegrepen en mij aan de kolf gezet waardoor de borstvoeding beter op gang kon komen. Julie kreeg dan flesvoeding bij en ik kon een beetje bekomen van veel gebroken nachten. En de dag waarop ik naar huis ging dronk ze zelfstandig aan mijn borst, had ik voldoende stuwing om aan haar behoefte te voorzien en was ik zelf ook een beetje relaxter en zekerder.

Van maandagavond tot de dag dat ik naar huis ging heb ik in totaal misschien 15 uur geslapen dus ik was kapot toen ik thuis kwam. Maar de eerste nacht is hier prima gepasseerd en ik heb zelfs al een beetje kunnen bijslapen.
Ik kan niet stoppen met kijken naar ons kleine meisje. Ze is zo mooi, teer en perfect.
Zal snel een fotootje uploaden op mijn profiel maar nu wil ze eerst graag eten...

Voor iedereen die nog moet bevallen: toi toi toi en geniet intens van de vele mooie en ook moeilijke momenten. Ze maken deze tijd zo bijzonder!

Veel liefs,
Ilea