zucht... Ik wist niet dat een mens zoveel tranen in zich heeft.. Ze blijven komen!
precies een week geleden heb ik een kijkoperatie gehad, ze wilde proberen mn eileiders te redden maar na 3,5 uur hebben ze toch de knoop doorgehakt en beide eileiders verwijder.. Ik was hierop voorbereid en het nieuws kwam ook niet heel hard aan..
Dinsdag moch ik weer naar huis en nog wel met een hoop pijn voelde ik me goed.. Positief om straks de IVF-procedue te starten..
En nu..... Nu is het helemaal mis... Emotioneel ben ik kapot, en waarom??
Tuurlijk weet ik wel waarom.. Alles wat we de afgelopen jaren hebben moeten doorstaan.. Al het slechte nieuws, de onzekerheden enz enz.. En ik ging door, door tot het bittere eind! Af en toe een traantje maar de volgende dag weer met frisse moet op...
Nu.. nu lukt het me gewoon niet meer.. Bang voor de toekomst.. Bang voor het niet in vervulling gaan van onze SUPER GROTE kinderwens..
Ik weet het ik moet positief zijn.. En diep, heel diep in mn hart ben ik dat ook wel.. Maar voor nu is het even klaar.. Zowel lichamelijk als geestelijk is het nu STOP.. Het enige wat ik nu kan doen is.. toegeven, trane de vrije loop en slapen wanneer ik slapen wil! Net mn werkgever gebeld en al huilend uitgelegt dat werken deze week niks word.. EN IK WIL ZO GRAAG.. maar het lukt me niet!
Sorry meiden voor deze blog die jullie ook niet gewent zijn van mij.. Ik hoop me snel weer mn eigen vertrouwde, vrolijke positieve ik te gaan voelen!
reacties (0)