Ik weet dat ik moet proberen om er mee om te gaan.. Ik weet ook dat het oneerlijk verdeelt is op de wereld... Maar toch grijpt dit me!
Een stagaire (18 jaar) zag er vandaag wat witjes uit.. We hadden tegelijk pauze en ik vroeg haar, joh wat is er met je???? Waarop ze hard begint te huilen en roept: IK BEN ZWANGER!! Zo dat kwam als een klap in mn gezicht... Vervolgens doorgaant met huilen zei ze.. Ja ik het is niet geplant maar wel welkom, wat moet ik nou bla bla bla... Ik zo goed als ik ben haar mn schouder gegeven om op uit te huilen... Ze kwam net bij de verloskundige vandaan omdat ze niet precies wist hoever ze was.. De verloskundige kon wel 'iets'zien, het was of heeeeel pril nog, of een leeg vruchtzakje.. Het kan dus nog alle kanten op..
Mn beste vriendinnetje is al 3 weken kotsmisselijk... Pijn in de buik.. heeft er al 2 zwangerschapstesten tegen aan gegooit maar die slaan neagtief uit.. Morgen gaat ze weer terug naar de huisarts want ze denk dat ze misschien wel zwanger is.. Ongeplant.. HET ZAL TOCH NIET HE!!!
Ik weet wel dat ik moet accepteren dat het bij ons allemaal lastig gaat.. Maar ow, wat blijft dat moeilijk!!
pffffff.....
reacties (0)