1300 dagen lid, en morgen 37 weken zwanger!

Jaja, alweer 13 ballonnetjes!!!!

In die tijd veel gebeurd zeg! Banen verwisseld, 1 dochter van alweer 2,5 jaar oud, en een op komst! Leuke en minder leuke dingen wisselen elkaar af, maar het belangrijkste is toch wel dat ikmoederbengeworden en daar elke minuut van de dag van geniet.

Het rommelt hier aardig in mijn buik. Vorige week zijn we er achter gekomen dat ik te veel vruchtwater heb, dus typisch voor mij, ga ik googlen en zie allerlei enge dingen. Maar zover de echo's laten zien is alles goed met de kleine, heb ik geen suiker. Voor de beeb heerlijk bij mij in de buik, ze kan nog alle kanten op! Soms ligt ze in mijn bekken, maar ze plopt er ook zo weer uit en zit tegen mijn borsten aan te drukken wat mijn ademhaling en maag flink belemmeren kan. Ze zou nog kunnen draaien naar stuit, maar tot nu toe is ze tevreden al een maand of 2/3 met haar hoofd naar beneden, dus ik duim dat dat zo blijft.

Voor mij is het zwaarder aan het worden. Ligt ze laag dan plas ik elk half uur lijkt het wel, kan ik amper nog lopen door de BI. Ligt ze hoog dan krijg ik moeilijk adem, wordt benauwd, heb harde buiken en kan weinig eten. Al 2,5 dag pijn in mijn rug, ongipijn, spierpijn in mijn rechter bil en been. Vanaf morgen mag ze komen, dus wie weet! Aan de ene kant ben ik er klaar mee, aan de andere kant geniet ik nu ook echt nog zo van de tijd met mijn dochters alleen. De ene die de hele dag bij me kroelt, ontzettend lief is op het moment, en de ander in mijn buik die ik de hele dag door voel.

Manlief ziet enorm tegen de bevalling op, ik kijk er eigenlijk wel naar uit. Ben nieuwschierig hoe het zal gaan, heb de TENS aangeschaft (krijg hem vergoed door de verzekering) en hoop dat het een vaginale bevalling mag worden dit keer.

Meiden en man, ik hou jullie op de hoogte! Bedankt voor alle steun!