Soms even moeilijk

He allemaal,

Zoals verwacht gaat de chemo van mijn vader niet van een lijen dakje. De afgelopen 2 weken gingen zo soepel, natuurlijk wel wat bijverschijnelen en erg moe, maar bijna te mooi om waar te zijn. Dit weekend kwam dan de dip, hij voelt zich beroerd, keelontsteking (ook een bijverschijnsel) kan niet slapen. Mijn hart breekt als ik hem hoor, hij wil zich groot houden voor me maar ik hoor dat hij het zwaar heb.

manlief is nu even naar hem toe, onze mediaplayer even bij hem instaleren, mocht hij fut hebben kan hij een serie of zo kijken. Ben blij dat manlief gaat, want ik denk dat ik in tranen uitbarst als ik hem nu zie. Merk dat ik het zelf ook steeds moeilijker vind worden. Was vrijdag bij de huisarts en barste in tranen uit toen ik over mijn vader vertelde, de gedachte te moeten werken trek ik echt nu niet. Dinsdag naar de bedrijfsarts, hoop echt dat die me even de rust gunt.

Ik probeer de gedachte telkens weg te drukken dat ik hem kwijt kan raken, maar als ik hem zo hoor dan wordt ik zo bang! Hoe kan ik dat handelen, zwanger van zijn kleinkind? Hoe kan je nu afscheid nemen en tegelijk nieuw leven maken?

Maar goed, blijven hopen maar, moest het even kwijt. Met mijn meisjelief gaat het heel goed, tis echt een schatje. De baby in mijn buik, is ook lekker actief, voel haar een paar keer per dag en probeer daar van te genieten.

Hoop dat jullie leuker nieuws hebben, zit hier nu even in een dip omdat ik alleen ben, meisje in bed en manlief naar mijn vader.

434 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • zonnestraaltje5

    meid het leven is gewoon niet eerlijk .. en het lijkt mij ook ontzettend eng hoor gewoon het idee alleen al.. heel veel sterkte ook voor je vader..ik ook echt dat hij zijn kleinkind nog kan meemaken

  • kip28

    Normale gevoelens en gedachtes meid! Maar daardoor niet minder vervelend. En probeer inderdaad van het kleintje in je buik te genieten, zij kan er niks aan doen dat je vader ziek is.
    Pak je rust en de bedrijfsarts heeft niet het laatste woord he? Als jij het niet ziet zitten om aan het werk te gaan, dan moet je dat vooral niet doen. Denk aan jezelf, je vader en je gezinnetje.
    Knuffel.

  • Droemama

  • mama-happinez

    Het is ook heel erg heftig als je vader zo ziek is... Vreselijk!

  • Mother-LLove

    Heel veel sterkte meid!!!!

  • Javian

    Heel veel sterkte!! En een hele dikke knuffel!! Xx

  • lynn12

  • nija

    he meid, ik zou willen dat ik het makkelijker kon maken voor je!

    Enige tip die ik wel met je wil delen. Weet niet of je er wat aan hebt, maar niet geschoten is altijd mis. Er schijnt een bepaalde manier van tapen te zijn die mensen met een chemobehandeling goed kan helpen tegen alle bijverschijnselen. Hier in Weert is een fysiotherapeute die dat doet. misschien bij jullie in de buurt ook wel? 2 ooms van een vriendin van me hebben hier veel baat bij gehad.

  • ellen79

    Heftige en tegenstrijdige emoties. Logisch dat de tranen je na staan, zou ze ook lekker de vrije loop laten als je dochter op bed ligt. dikke knuffel!

  • kersjes

    Heel begrijpelijk je gevoel en gedachten! Ik kan je alleen maar heel veel sterkte wrnsen want het is een klote ziekte die zo onvoorspelbaar is!

  • klaver-4

    Ik zou ook heel erg verdrietig zijn als ik in dezelfde situatie als jou zou zitten.. Ik hoop zo dat je vader het nieuwe leven gewoon mag verwelkomen met jullie en hij nog vele jaren te gaan heeft! Wat is de prognose van je vader??

  • mama-van-luuk

    Hoi, het is inderdaad moeilijk.
    Ik had met mijn opa zeker zo'n goede band als met mijn vader, en vlak voor hij begraven werd kwam ik erachter dat ik zwanger was. Dit was zooooo tegenstrijdig, afscheid nemen van mijn beste vriend en gelijkertijd blij 'moeten' zijn met de zwangerschap. Ik had het hem zo graag verteld, op visite gegaan, maar dat gaat niet meer. En nu, na bijna 2 jaar moet ik zeggen dat ik het verwerkt lijk te hebben, al blijft het gemis, maar mijn leven gaat door, ik vertel over opa en oma, heb foto's.
    Maar aan de andere kant loop jij al erg op de zaken vooruit. Hij wordt behandeld, dat doen ze omdat de artsen hoop hebben. Jij moet dat dan ook hebben meid!
    Houd je tranen niet in, geniet inderdaad en vermijd je vader niet, hij weet dat het moeilijk voor je is...

  • OngeduldigeWeegschaal

    Heel veel sterkte in deze periode meid!
    Lijkt me idd heel dubbel allemaal.
    Dikke

  • snoes1984

    O meid het is ook niet makkelijk en het is volkomen logische dat je je zo rot voelt. Met name niet weten wat de toekomst brengt met je vader. Meid ik hoop dat je lieve vriendinnen / kennissen om je heen hebt voor steun!! XXX

  • Blenntmama

    Meissie toch,het is ook allemaal niet niks he! Heel veel sterkte en een dikke knuffel