Bang voor weer een slapeloze nacht met veel hoesten heb ik net de folders van het ziekenhuis doorgelezen met alle info rond de keizersnede. Wat een verademing om te lezen. Als het kindje geboren is wordt het meteen in de OK onderzocht door de kinderarts. Is alles oke, dan mag ze bij me blijven en mijn man ook. Als het een beetje te koud is gaat ze wel in de couveuse, maar die staat dan bij mijn hoofd en mijn man. Daarna na het hechten ga je na de uitslaapkamer tot je weer gevoel in je benen hebt, is alles nog steeds oke met de baby, dan mag ze bloot op mijn borst liggen ( zo fijn ) ik wilde dat moment echt niet missen. Als ik dan weer gevoel in mijn benen heb gaan we weer naar de eenpersoons of maximaal tweepersoonskamer.
Het kindje ligt gedurende het verblijf in het ziekenhuis in een clip on bedje aan mijn bed vast, ik kan het dus aanraken en ruiken en heel dicht bij me hebben terwijl ik gewoon kan blijven liggen en kan rusten en herstellen. Heerlijk. Het leek me zo erg als ze net niet binnen reikweidte van me zou zijn en elke keer een verpleegkundige moet vragen als ik haar even wil aanraken of voelen. Mijn man mag zelfs blijven slapen als hij dat zou willen, hij geeft nu aan van niet, maar wie weet verandert hij nog van gedachten als de baby er is, en wil hij ook continu bij haar zijn, maar dat laat ik aan hem over. Misschien vind hij het ook nog wel even lekker om alleen thuis te zijn voordat zijn hele wereld verandert. Mannen hebben vaak wat langer nodig voor het binnen dringt hi hi. Nu ik dit allemaal weet, ben ik al een stuk meer gerustgesteld en kan ik het allemaal wel aan. De pijn moet dragelijk zijn, in het ziekenhuis houden ze het goed in de gaten. Het ergste vond ik om voor een uur of meer gescheiden te zijn van mijn lieve kleintje terwijl ze net op de wereld is. Ik kan dus mits alles in orde is natuurlijk, heerlijk samen met mijn man van haar genieten. Bezoek mag pas op de kamer komen en natuurlijk niet in de OK en uitslaapkamer kamer. Hoop zo dat alles goed is zodat we die heerlijke paar uurtjes even met z'n drieeen kunnen doorbrengen. Daar kan ik echt naar uitkijken en ben je de pijn en ellende zo weer vergeten.
Als het echt allemaal zo gaat, dan geef ik het ziekenhuis nu alvast een pluim. Ze hebben daar echt begrepen wat je op zo'n moment belangrijk vind. Ik ben blij ( mocht dat nog niet duidelijk zijn ) hi hi
reacties (0)