De grens...17 weken!

Mijn instort (bekken) moment van de vorige keer is morgen aangebroken, maar ik merk dat de angst juist nu aan het afnemen is. Vorige week ben ik bij de chiropractor geweest en ik heb vertrouwen in de man zijn kunnen. Had ik dinsdag nog pijnscheuten tot aan mijn enkel, vrijdag was ik aan het werk en heb ik nergens last van gehad, zelfs niet in de avond. Vandaag was ik er weer en heeft hij mijn bekken wat opgerekt, rug/schouderpartij wat gekraakt en mijn nek losgemaakt. Hij had zonder al te veel onderzoek meteen mijn pijnpunt in mijn schouder te pakken en vroeg niet eens of hij goed zat, maar wist het! Nou vond dat best knap, terwijl ik op die bank lag. Mijn meisje was mee en zat rustig al dat gekraak te bekijken. Op een moment moest ik mij omdraaien, zodat ik haar weer zag en was zijn onder de stoel gekropen en zat ze daar te spelen. Toen we kiekeboe zeiden, kon ze er neit zoals anders om lachen of dat ze mee ging doen. Het was blijkbaar toch maar een rare aangelegenheid voor haar. Maar was blij dat ze zich zo rustig hield en niet de knoppen van die bank uit ging proberen. Gisteren had ik na het werk (en mijn meisje gebadderd en de was gedaan, waarbij ik toch weer die trappen thuis op en af moet) een lam gevoel weer in mijn liesen en voelde ik frictie rond het si-gewricht, maar ik klaag nog steeds niet, want ik loop nog en beweeg nog aardig goed en ben er blijk mee. Nog even volhouden en ik mag gebak gaan halen voor op mijn werk. Vind dat het wel een feestje waard is als ik zo door blijf gaan.

Mijn bloeddruk was de laatste weken steeds rond de 130/90, maar vanavond dan ineens weer 132/83 hoop dat het wat zo blijft. Het blijft spannend, omdat het toch wel een beetje blijft schommelen.

Hopelijk gaat het op beide gebieden goed en gaat mijn gevoel straks helemaal om en kan ik onbezorgder genieten van deze zwangerschap. Ik merk nu al dat ik wat meer lucht krijg.