Zwanger of vechten tegen de hormonen?

Afgelopen week zei ik tegen mijn man. "Van ons meisje was ik zwanger, en nu ben ik een gevecht aan het leveren tegen het tikken van de klok." Zo voelt het. Bijna elke dag (5x per week) train ik mijn buik, rug en bilspieren en doe ik rek en strekoefeningen en ondertussen hoop ik dat ik niet weer instort. Week 16 ben ik net ingekomen en week 17 (de instortweek van de vorige keer...ik ben er in mijn hoofd elke dag veel mee bezig) Ik hoop dat ik nog even door mag blijven lopen. Ik voel af en toe een steek door mijn rug gaan, die een fractie van een seconde doortrekt naar mijn benen. Gisteren ben ik bij de chiropractor geweest en hij had op zich een duidelijk en logisch verhaal en vandaag merkte ik dat ik wel steken weer had, maar minder vaak dan in mijn vorige werkdag. Dus hopelijk heb ik dit keer een goede man getroffen die in de buurt woont en vergoed wordt door mijn verzekering. Ook niet onbelangrijk.

Helaas is mijn bloeddruk weer gestegen en blijft hij sinds vorige week rond de 90/130 schommelen, nog niet zorgwekkend, maar het steld mij niet gerust dat hij weer wat omhoog is gekropen. Helaas is het moeilijk te beïnvloeden.

Ons kleintje voel ik sinds week 15 af en toe schopjes geven en bewegen in mijn buik. Heerlijk om het weer te voelen. Ik kan bijna niet wachten tot het ook zichtbaar wordt voor mijn man en mijn meisje. Gisteren was ik me in de woonkamer even aan het aankleden en zag ze mijn blote buik. "mama dikke buik.' Hoorde ik haar zeggen. Toen ik vervolgens even ging zitten met mijn blote buik legde ze haar beide handjes erop, wat super voelt dat zeg. Op dat moment stroomden de moedergevoelens warm door mijn lijf. Wat lijkt het mij gaaf als ze straks de baby kan zien en voelen bewegen in mijn buik.