Zilveruitjes en blauwe bult
Vanavond aten we boerenkool en de pot met zilveruitjes mag daar niet bij ontbreken. Mijn kleine meisje is er gek op 'appul, appul' hoor ik dan. (Alle groente en fruit wordt eerst als appel aangeduid bij haar) Nu weet ik wat er komen gaat, want sinds een aantal weken is ze erg gek op vlees en zilveruitjes hoort ook bij haar favoriet. Groente dat niet te definiëren valt is niet interessant, zo ook groente die tussen de pasta is verstopt, dat doet tegenwoordig ook niet echt mee. Dus... Mama roert de zilveruitjes goed door de boerenkool en als ik even niet oplet zit ik jou de lepel neerleggen en met je duim en wijsvinger de zilveruitjes eruit plukken. Ha dat zag ik! Ik neem de lepel en stop er naast het zilveruitje ook boerenkool op, zo die kan je lekker opeten. Nu is daar echt inzicht voor nodig, want als ik dat zilveruitje erbovenop leg en achteraan en je denkt dat je een kans van slagen hebt om zo weinig mogelijk boerenkool mee in je mondje te nemen, dan zie ik jou een spastische beweging maken en je hele hoofd schuin draaien, zodat je je dat zilveruitje kan bemachtigen. Ditzelfde doe je ook met vlees, maar dankzij mijn tactiek die zich met jou vindingrijkheid mee ontwikkeld, heb je toch de helft van een vol bord boerenkool binnengewerkt!
Vanochtend was ik de aardappels aan het schillen en jij zat naast mij de wortels van de aardappels te ontleden (ja dat krijg je als ze te lang in de kast liggen...) Nu rolde er een aardappel over de grond en helaas, je bukte je koppie kreeg een klap, maar dat was nog niet genoeg, want die keukenstoel van jou stond een stukje van de tafel en je viel plat met je hoofd op de grond. Arme ziel! Het eerste wat ik zat was meteen een giga bult in wording die al een blauwe kleur vertoonde. Een washandje wou je er niet ophebben, want je weerde het goed af. Toen je een beetje bedaard was mocht de kleine patiënt op de bank liggen en liet me wel even kijken. Een pleister met een flinke lik boter kreeg ik er gelukkig wel op geplakt. Vanavond had je een diagonale blauwe streep, toch met redelijke bult nog op je voorhoofd.
10 Minuten na dit gebeuren schrok ik mij een hoedje, want ik was compleet een afspraak vergeten, waar ik had moeten zijn. Gelukkig kon ik er nog tussendoor geplaatst worden en had ik met mijn kleine meisje een excuus aan mijn zij (ze kon het toch nog niet ontkennen....oohoh oh, moeders die vergeetachtig is)
reacties (0)