Halve poging

Maandag doorzichtig slijm, oftewel: Nu schieten....maandagavond verteld mijn man meer een ochtendmens te zijn, maar ja ik moet om 7.00 bij de oppas staan. Zijn we echt zo gek....hmmm....ja dus. Om 5 uur gaat mijn wekker ik zet hem meteen af (ik lag al een tijdje wakker en voelde mijn rug, met als gevolg dat ik ging piekeren: Ik kan NU nog terug, het hoeft niet....nog een maandje uitstellen...HELP?!) Manlief sliep nog lekker...hmmmm...Wekker weer aan gezet en even laten rinkelen maar; ja daar werd hij wakker. Wij beginnen, ondertussen denk ik na een tijdje: Kom op laat het nu gebeuren, dan kan ik er niets meer aan doen. Eigenlijk wou ik het nog niet, mijn gevoel stond verdoofd en op paniek. Manlief geeft aan dat hij een benzine wagentje blijkt te hebben, dat toch niet zo goed werkt zo vroeg. Ik omhels en voel warme tranen en zeg dat het goed is. We liggen tegen elkaar en hij merkt mijn tranen niet....het is oké.

Dinsdag zonder pijnstilling gewerkt en het gaat best goed. Om 7 uur 's avonds voel ik een sprongetje van mijn ei, maar moet nog weg... Tegen 11 uur in de avond ligt manlief na een geslaagde poging naast mij te slapen. Spannend of ze nog op tijd zijn in het zwembad, maar na een goeie dag wat mijn rug betreft, vind ik het oké. Het is goed zo....