Ik zit te piekeren, wat als we beslissen om het bij ons meisje te houden. Ik betrap me erop dat het een enorme opluchting zou zijn, omdat ik dan niet nog een keer lichamelijk een hel hoef door te maken... Maar toch, zo'n kleintje en een levendig gezinnetje, Eén is ook maar alleen. Ach, we zien het ook wel als het aan mij lag zou ik me toch weer in het diepe storten, maar manlief moet het er ook mee eens zij. Ik ben in twee jaar tijd toch van een jonge meid in een oud wrak verandert. Ik lig plat zodra het kan op een dag, zo beperkt....Denken, denken....wanneer belt mn huisarts nou....zucht...
reacties (0)