Uitslag echo Jayden..

Gister heeft de huisarts gebeld voor de uitslag van de echo van Jayden zijn linker bal. Gelukkig is het niets KWAAD aardigs dus dat is echt een opluchting! Maaaaar het volgende nieuws is verschrikkelijk! Onze kleine man moet geopereerd worden...

Hij heeft een gaatje in zijn lies waardoor er water in zijn bal loopt. Een waterbreuk word het ook wel genoemt. Alleen normaal gesproken zit het er en word het niet groter. Dus word er pas wat op latere leeftijd aan gedaan. Omdat het bij Jayden WEL groter word, word hij binnen een PAAR WEKEN geopereerd!

Wat een teleurstelling, wat een verdriet en wat een angst weer! Gelukkig worden we direct naar het Willemina Kinderziekenhuis in Utrecht gestuurd. Omdat hun simpel weg gewoon DE BESTE zijn! Dus dit is wel een opluchting. Profs gaan onze zoon helpen!

Hij vroeg wat ik wou of ik het St. Jansdal Harderwijk het wou laten doen of ergens anders. Toen vroeg ik wat heeft u in gedachten? Hij antwoorden :  Omdat Jayden zo klein en zo jong is vertrouw ik het eerder toe aan het Willemina kinderziekenhuis in Utrecht. Hun hebben gewoon veeeeeel meer ervaring! En vind dat jullie daar beter zitten, daar komt het zoiezo goed.

Hij gaat nu zelf contact opnemen met het WKZ om te vragen hoe nu. Omdat het zo snel groeid en er dus best wel haast bij is. Onze kleine man heeft dus pijn! Hij beld mij maandag uiterlijk terug met een plan en een afspraak daar. Ben blij dat hij ons zo helpt en dit bij ons allemaal weg neemt want niet te vergeten ik ben 15 weken zwanger, en kan GEEN stress meer gebruiken!

Eerst mijn cystes de gevaar voor mij en voor ons ongeboren kindje waren. De operatie, het verlies van mijn linker eierstok, het verdriet, de angst, het herstel niet te vergeten. Toen werd er vorige week in mijn rechter eierstok nog een cyste ontdekt... Maar ons kindje doet het goed gelukkig.

Maar wat een angst en wat een verdriet! Ik ben bang, bang voor allebei me kindjes, bang voor mezelf! Bang voor wat er hierna komen gaat! Durf niet eens over mijn 20 weken na te denken in de angst voor wat er nu weer komen gaat. Het gene waar ik het meest van houd, is nu ingevaar.. MIJN KINDJES!

Als we dan toch even ons gevoel opschrijven, dan ga ik maar even door! Ook mijn stiefvader is ongeneselijk ziek, hij heeft een hersen tumor en het gaat heel erg slecht met hem! Hij is echt mijn vader dus dit doet mij ongelovelijk veel verdriet! Mijn vader was mijn vader niet en dat is hij wel. En hij gaat dood.. Maaar wanneer? Die vraag daar leven we naartoe! We zien hem heeel erg aftakelen en dat doet pijn!

Dan mijn moeder, zij zit onder de longembolie en bloedproppen door het hele lichaam. Zij heeft trombose en dat gaat helemaal niet goed. Toen waren we van de week in het ziekenhuis, zegt de mevrouw : uw longen zijn goed mevrouw, maar we zien iets in uw hart! U moet naar de cardioloog! Oke wat nu weer? De longembolien hebben mijn moeder haar hart beschadigd... Mijn moeder is 47 en veeeeel te jong voor dit allemaal!

Dan hebben wij mijn neefje Maryano, hij is 17 maanden jong en is van de week van een betonnentrap afgevallen.. Het arme kind heeft zijn hele gezicht bond en blauw en heeft een zware hersenschudding! Hij ziet er uit zeg! Allemaal schaafwonden in zijn gezicht. Maar hij heeft een engeltje gehad op zijn schouder!

Een paar maanden geleden heb ik mijn lieve opa moeten begraven, hij was nog veel te jong om te sterfen. Ook heb ik hem daarvoor niet veel gezien en daar voel ik me best wel schuldig over. Hij was gewoon wie hij was en waarom was dat nou niet genoeg? Nu kan ik niet meer, en daar heb ik spijt van!

Dan heb ik allemaal mensen om mij heen die maar klagen over hoe slecht hun leven is... En dat ze geen voldoening krijgen.. En iets anders willen, dat hun partner verveeld! Terwijl mijn hele familie van alles mankeerd en best wel ernstig! Ik maak me continu zorgen of we met kerst nog wel samen zullen zijn en hun zitten maar te klagen! Wat is het leven oneerlijk verdeeld!

Ik ben helemaal niet van het klagen, en nooit zal niemand mij horen. Niemand zal weten dat ik zoveel zorgen en verdriet heb.. Maar de maat is vol! Ik kan er niet meer tegen.. Dus zeg ik het maar gewoon tegen jullie. Dan heb ik hier in het "echte" leven geen zeurende mensen.... Sorry mensen!