Geboorteverhaal 22 augustus 2013 - Enzo is geboren!!

Joepie!! Mijn kleine man Enzo, op wie ik al 9 maanden heb gewacht, is geboren!!

Ik ben op 22 augustus ingeleid, en hieronder het verhaal over hoe de dag is verlopen:

05:30 - Mn wekker ging af, want ik moest tussen half 6 en 6 bellen met de verloskamers of er -ondanks de afspraak- plek vrij is voor mij. Na even te hebben geplast en een plens water in mn gezicht te hebben gegooid heb ik om 10 over half 6 gebeld, en gelukkig, er is gewoon plek! Ik vroeg hoe laat ik verwacht werd, was dat 7 uur of half 8, maar de verloskundige zei dat aangezien ik al wakker was gewoon al richting ziekenhuis mocht gaan wanneer ik klaar was.

06:43 - We komen aan bij het ziekenhuis, via de eerste hulp naar binnen, en Wouter rolt me met de rolstoel naar de afdeling. Eenmaal daar kom ik er achter dat ik geluk heb, want van 1 bezette kamer toen ik belde was het ineens een stormloop en waren alle kamers vol tegen de tijd dat wij er waren! En ik mocht verder naar kamer 5 ;-)

07:15 - De verpleegster sluit me eerst even voor een half uurtje aan het CTG, controleert mn temperatuur en mn bloeddruk, en alles is prima. Nu even wachten dus...

07:50 - De verloskundige komt uitleg geven -CTG van de kleine was prima, dus we gaan beginnen met een inwendig onderzoek en dan zou ze meteen mn vliezen breken. Alleen... ze kon niet bij mn cervix! Haar vingers waren net te kort hahaha! Ze zou even overleggen of misschien de dienstdoende arts kon toucheren, dus nog even wachten.

08:14 - Wouter ging even een sigaretje roken ('dat kan nog wel even, toch?') en hij was net weg toen de dienstdoende arts kwam om te toucheren. En jawel, ik had al een goeie 3cm ontsluiting, 'nou, dan ga ik meteen maar je vliezen breken'. En wat begon in een klein stroompje vruchtwater, eindigde al snel in de Niagara Falls, wat een plons kwam er ineens uit zeg! ;-) Toen werd de schedelelectrode geplaatst, en het infuus voor de weeënopwekker alvast geplaatst. Wouter kwam terug en vroeg wanneer ze mn vliezen gingen breken. 'Euhm, schat, je hebt het moment supreme net gemist hahaha').

Ik had ook gelijk aangegeven dat ik meteen een ruggeprik wilde, dus dat werd ook meteen geregeld. Wij kregen in de tussentijd nog even een boterham en een bakkie koffie, en nu wachten tot ik naar het OK gebracht werd.

08:30 - Ik werd gehaald door de verloskundige en een arts in opleiding. Voorbereidingen voor de ruggenprik werden getroffen, en Wouter zou nu even een uurtje zonder mij moeten. Het plaatsen zelf van de ruggenprik duurt maar 10 minuutjes, maar ook in het OK word ik eerst aangesloten aan de bloeddrukmeter, en allerlei electroden. Maar met de verloskundige, de arts in opleiding, 2 dames van het OK en de assistente van de anesthesist en ik in één kamertje vliegt de tijd voorbij, wat een kippenhok hahaha! Ruggenprik plaatsen ging makkelijk (al kreeg ik tijdens dit gebeuren wel al 3 goeie weeën); ik voelde vrijwel niks van de prikjes voor de verdoving, het plaatsen zelf gaf alleen een drukkend gevoel, en al snel voelde ik mn billen en benen warm worden, dus het begon goed te werken.

09:40 - Ik was weer terug op mn kamer en de weeënopwekkers werd aangesloten. Tijdens het plaatsen van de ruggenprik had ik al wat weeën gehad, dus het infuus met opwekkers werkte ook al erg snel. De weeën kwamen al om de 3 a 4 minuten en waren goed en stevig, maar lang leve de ruggenprik, ik voelde er bijna geen pijn van! En wonder boven wonder had ik micro-slaapjes tussen de weeën door, dus ik kon nog een klein beetje slapen ;-)

10:45 - De weeën werden heftiger en ze ging weer toucheren om te kijken hoever is was. Al een ruime 4cm, bijna 5, dus het ging goed! Ik had met mn moeder afgesproken dat ik haar zou bellen als ik 5cm had, en anders zou ze om 12 uur in de auto stappen (ze woont in Rotterdam en moet dus 1 a 1,5 uur rijden om naar mij te komen). Maar de weeën werden echt veel heftiger, dus ik zei Wouter dat hij alvast mn moeder moest bellen.

12:30 - Mn moeder was aangekomen in het ziekenhuis - verkeer zat ook nog ff tegen. Maar ze was er. Wouter ging haar halen (en eerst even sigaretje met dr roken haha), en een kwartier later was ze bij mij in de kamer. Ze hadden een saucijzenbroodje voor me meegenomen en bij de eerste hap, voelde ik me toch een mega wee! En ik keek zo uit naar het broodje.. Maar goed, even ademen en wegpuffen.. Zo.. Hoi mam, alles goed? Nog een hap nemen.. Ohjee, wéér een wee.. Puf, puf, ademen... Ja, daar ben ik weer...

13:10 - Ik besloot om niet te wachten op de verloskundige -ze hadden net lunchpauze- en drukte op de alarmknop, want de weeën kwamen sneller en werden heftiger.  Zij heeft toen ook meteen de arts en een andere arts in opleiding erbij gehaald en deze zou mij nog een keer toucheren.

'Nou Wouter, bel je ouders maar, dit duurt niet lang meer... Mam, ga jij maar vast naar de restauratie om op mn schoonouders te wachten... Oh, daar komt ie weer... Pffffff....'

Ik voelde al snel dat ik moest poepen, en ik kreeg al langzaam het gevoel mee te willen persen, en bij het toucheren bleek ik inderdaad al volledige ontsluiting te hebben! Wow, nu al? Alles werd klaargezet voor de uitdrijvingsfase...

13:23 - Ik kreeg het startsein; als ik weer een wee kreeg, mocht ik mee gaan persen...

13:33 - Na 10 minuten en 6 persweeën was het zover... Mijn kleine man is geboren... Mijn lieve kleine Enzo... Welkom lieve kerel...

13:44 - Klein persje nog meegegeven en ook de placenta is verdreven.

14:15 - Mijn dochtertje komt voor het eerst kijken naar haar broertje (en de oma's en oom Gijs waren er ook). Ze was zo blij! Ze klom meteen bij mij op het bed en keek vreselijk verliefd naar dr broertje. Het was dan ook zo mooi om te zien hoe ze heel voorzichtig een klein kusje gaf en daarna mij trots en giechelend aankeek...

Al met al is het dus supersnel gegaan; in 5,5 uur ging ik van gebroken vliezen en 3cm naar volledige ontsluiting en persweeën en de geboorte van onze zoon en broertje Enzo was een feit.
Het bloedverlies was minimaal, en ik was iets uitgescheurd, maar dat was met 6 hechtingen al gedicht. Enzo had een APGAR-score van 9 uit 10, en ik voelde me super! Om half 4 heb ik nog even lekker gedoucht, en om half 5 verlieten we het ziekenhuis al met onze nieuwe aanwinst...

Liefs,
Marleen, Wouter, Zoëy en Enzo
-xxx-