Bevallingsverhaal

Goed... zojuist een heel bevallingsverhaal getypt, maar hij wil het niet opslaan... Gelukkig had ik de tekst gekopieerd, dus hierbij copy-paste! En dan probeer ik het later nog wel eens bij mijn profiel te zetten. 

Geboorte-informatie E.

Duur van de bevalling: 1u 30min
Bevallen na: 40+1
Gewicht bij geboorte: 3710 gram
Lengte bij geboorte: 52 cm
 

Geboorteverhaal

Dinsdag 6 juni was ik uitgerekend. Ik voelde me goed, geen tekenen dat de bevalling aanstaande was. Ik had wel de dag ervoor wat licht bloedverlies gehad, maar daar was het bij gebleven. Ik was lichtelijk gefrustreerd, ik was er klaar mee. De oudste was geboren met 36+5 en de jongste met 38+2, en ik had echt niet verwacht dat ik de uitgerekende datum zou halen.

's Avonds begon ik wat lichte krampjes te krijgen. Ik plaatste het onder voorweeën. Het stelde niet veel voor, er zat geen regelmaat in, en het had geen opbouw zoals een wee wel heeft. Ik noemde het 'gerommel' naar m'n man toe.

Ik ben naar bed gegaan onder het mom van; als het doorzet wordt ik er wel wakker van, en zo niet dan is er morgen weer een nieuwe dag!

Om 0:50 u werd ik wakker van een flinke rugwee én voelde ik een 'pats' in mn buik. Ik ben rustig stil blijven liggen en toen de wee over was zo snel als mogelijk was uit bed gesprongen, waar gelijk het vruchtwater langs mn benen stroomde. Ook kreeg ik gelijk een nieuwe flinke rugwee. Toen deze over was heb ik heb mn man wakker gemaakt. Ik liep naar de wc om mn ondergoed te verschonen, en kreeg de volgende rugwee al... Dit ging snel, heel snel!

Om 1:00 de verloskundige gebeld. Telefoon al snel doorgegeven aan mn man omdat er alweer een wee aankwam. De verloskundige gaf aan er over zo'n 45 minuten te zijn. Mijn man maande haar wel om vaart te maken!

Samen de rugweeën opgevangen die maar bleven komen; ik leunend op bed, en mn man met zijn vuisten in mijn onderrug duwend. 

Om 1.40 was de verloskundige er; een verloskundige in opleiding (bezig met de laatste weken), en de 'officiele' verloskundige. De verloskundige in opleiding heeft de bevalling gedaan. Ik mocht op bed gaan liggen, en had om 1.50u 7 cm ontsluiting.

Eenmaal op bed kon ik ook echt geen kant meer op. De rugweeën waren ontzettend heftig en er zat geen pauze meer tussen. Ik kon letterlijk nog niet op mijn zij draaien. De verloskundige moedigde mij aan, en gaf aan dat ik mijn lichaam moest volgen, dat ik vertrouwen moest hebben in mijn eigen lijf. Op een gegeven moment gingen de ontsluitingsweeën over in persweeën, dat vond ik erg naar, vervelend. Dat was echt het moment dat ik niet meer wilde! Geen moment pauze om op adem te komen, geen tijd om te beseffen wat er gebeurde.

Maar eenmaal volop in de persweeën was het weer 'te doen'. Ik voelde de baby steeds dieper komen, en weer een stukje terugglijden. Ik voelde precies wat ik deed. Het hoofdje stond, en ik mocht zuchten. Nog een beetje persen en... in 6 persweeën in 12 minuten was ze al geboren! 

Om 2.22 is onze dochter geboren! Anderhalf uur nadat de vliezen zijn gebroken en ik de eerste wee had. Een echte stortbevalling!

Eén nadeel van zo'n snelle bevalling zijn de naweeën. Die had ik bij mijn tweede bevalling ook al flink, dus ik vreesde ze nu al van te voren. Extra pijnstillers in huis gehaald. En inderdaad, ze waren flink. Heb ze flink weg moeten puffen. Maar ik heb deze keer er niet van hoeven te spugen gelukkig. De naweeën hebben zo'n 2,5 dag aangehouden.

Hoe kijk ik terug op de bevalling? Ik vond het heftig, heel heftig. Het is een oergeweld wat loskomt in je lichaam, en ik kon niet anders dan mijn lichaam daarin volgen. Niet denken, geen pauzes, veel pijn, en gewoon over je heen laten komen. Ik kijk er wel goed op terug, dat wel. Maar dat neemt niet weg dat een stortbevalling heel heftig is. Mensen denken vaak; 'mooi makkelijk, mooi snel', maar zo werkt het niet. De verloskundige heeft het goed gedaan. Ze had vertrouwen in mij, en dat gaf mij ook vertrouwen. Ze heeft niet onnodig getoucheerd oid. En ondanks dat ze pas 21 is (!) weet ik zeker dat ze een heel fijne verloskundige gaat worden. Achteraf hoorde ik dat ze als instructie had gehad; 'deze mevrouw is al 2x probleemloos en vlot bevallen, volg deze mevrouw. Ga niet alles volgens de studieboeken doen, maar KIJK wat er gebeurt.' En dat heeft ze goed gedaan! Vanmorgen was ze hier nog om de kraamweek af te sluiten, en ze vertelde dat ze nog niet eerder zo'n snelle bevalling had meegemaakt. Ze vond het superknap hoe ik het had gedaan (maar dat zullen ze tegen elke pas bevallen vrouw vertellen) en ze was onder de indruk van hoe stil ik was tijdens de bevalling. 

En ja... ik ben stil als ik beval. Ik keer in mezelf. Maar óók omdat onze zoontjes in de kamer naast ons lagen te slapen! Zij hebben overal doorheen geslapen! En toen ze 's ochtends wakker werden zijn ze naar ons toe gekomen en hebben kennis gemaakt met hun zusje! De oudste nog wat voorzichtig, de jongste al volop kusjes gevend. Dat duurde zo'n 10 minuutjes en toen; 'gaan we nu een broodje eten?' Haha, over naar de orde van de dag! Die dag hoefde onze oudste van 4,5 jaar ook niet naar school, we hebben hem lekker thuis gehouden. Hij was erg enthousiast en hyper. De jongste van bijna 3 jaar was wel even van slag, snel huilen. Maar nadat er een paar dagen om waren en hij flink in de belangstelling heeft gestaan met trakteren op het kdv en psz was hij weer in z'n normale doen.

Onze dochter is geboren met een gewicht van 3710 gram. De eerste dag heeft ze veel gespuugd, nauwelijks gedronken. Ze heeft door de snelle bevalling veel vruchtwater binnengekregen, ze was flink misselijk. In 1 dag tijd was ze 310 gram afgevallen, 8%. De 2e dag ging het al iets beter, en is ze nog 20 gram afgevallen. Gelukkig bleven we binnen de marge van 10%! En de 3e dag was ze 100 gram gegroeid!! Nu, op dag 7 weegt ze alweer 3670 gram, dus morgen zal ze haar geboortegewicht wel aantikken. Ze doet het goed op de borstvoeding, ondanks dat ze niet zolang aan de borst drinkt. Het is een wakker dametje, kijkt wijs uit haar oogjes. De hoortest heeft ze goed doorstaan, en ook bij de hielprik gaf ze maar 1 klein kikje. 

Vannacht is ze alweer 1 week oud. Ik voel me goed. De kraamtranen zijn geweest, de stuwing (au au au) neemt af. Tuurlijk zijn de gebroken nachten pittig, maar ik kan 's middags nog even slapen, dat scheelt! Morgen de laatste dag kraamzorg, en dan is mijn man nog even vrij. Volgende week zal het gezinsleven weer meer op mijn schouders rusten, deze week pak ik zoveel mogelijk mijn rust.