9+9=18, het is bijna kerst dus tijd voor een update.

Het is alweer bijna kerst, DE tijd om stil te staan bij het afgelopen jaar, je gedachten laten gaan over wat er allemaal is gebeurd, wat je allemaal wel niet hebt en voornemens voor het nieuwe jaar te bekijken. Kortom een mooie tijd en eigenlijk ook de hoogte tijd voor een blog van mijn kant..

De 9 maanden zijn in zicht, onze Nienke alweer 9 maanden!. Na 9 maanden zwanger te zijn geweest dus alweer net zo lang op de wereld.  9 maanden, hoeveel poepluiers zouden dat zijn?, hoeveel huiltjes? Hoeveel wasjes gedraaid? maar ook hoeveel lachjes?, hoeveel prachtige foto’s?  hoeveel momentjes van vertedering? en zo kan ik nog wel even doorgaan… en dat terwijl het alleen maar mooier word.

Voordat je Nienke er was hadden we natuurlijk een voorstelling  hoe het aan te pakken, wat voor moeder ben ik, wat ga ik wel doen en wat juist niet. Ik moet toegeven veel gaat zoals we van te voren hebben gedacht maar de mensen die van tevoren ; wacht maar… hebben gezegd kan ik toch beter begrijpen. Waarom zou je snachts het toilet doortrekken als je kleine daar wakker van word en je een tijdje zoet bent om haar weer slapende te krijgen?? Waarom zou je haar 10 minuten laten huilen als je merkt dat dat voor jou kindje op dat moment niet werkt?? En het is waar je gaat de huiltjes van je kindje echt herkennen, ja nu valt ze zo inslaap of nee.. nu heeft het geen zin. Zij heeft ons leren kennen en wij haar.

Verder kan ik weinig bedenken, Nienke gaat lekker overal mee  naar toe en heeft zelfs al 3 vakanties op haar naam staan. België: een heerlijk weekendje maar balen van die krampjes, Spanje:  heerlijk dat zwembad maar in een sprongetje zitten en tandjes krijgen is toch niet zo fijn snachts en Duitsland: helemaal prima vooral voor een waterratje in een zwemparadijs. Hopelijk blijft  ze er net zoveel lol aan beleven als haar ouders en word ze ook een echte wereldreiziger, met haar koffertje, NIENKE ON TOUR zou dat helemaal goed moeten komen.

Verder gebruiken we de box nog regelmatig en kan ze zich hier echt wel een tijdje in vermaken net zoals buiten de box overigens. Met haar speelgoed gaat ze alleen aan de gang maar aandacht is ook niet verkeerd natuurlijk. Op een verjaardag, op het kdv of gewoon als we ergens naar toe gaan. Een grote lach werkt altijd om blikken te krijgen van mensen en tja dan kunnen ze niets anders doen dan gewoon terug lachen of zwaaien natuurlijk. Nienke blij en de ouders trots. Eenkennigheid is een woord wat Nienke nog niet echt kent.

Haar eigen bedje en kamer gaan prima al moet ik zeggen, de eerste 4 maanden hebben we meer geslapen dan de maanden erna.  1 keer je bed uit voor een flesje van 10 minuten is toch wel heel anders dan een meisje dat regelmatig op haar buik te vinden is terwijl ze zo helemaal niet kan slapen, een spellende Nienke midden in de nacht of een Nienke die last heeft van haar tandjes of aan het dromen is?? Het hoort er natuurlijk allemaal bij, soms is het vertederend maar soms.. vul zelf maar in. Het naar bed gaan is gelukkig niet het probleem maar een hele nacht blijven slapen is toch nog wel een uitdaging voor haar.

Eten gaat “naar kunnen” zoals we dat op het werk vaak zo mooi zeggen. Nienke weet heel goed wat ze wel en niet wil en wanneer ze genoeg heeft, of haar mond gaat niet meer open of slaat de vork, lepel of fles gewoon weg, doorgaan heeft dan echt zin. Het is ons gelukt haar eten te geven zonder daar wat voor  aan te schaffen, groente en aardappelen  prakken werkt heel goed en ook de rasp heeft zijn werk goed gedaan. Tegenwoordig hapt Nienke zacht fruit gewoon van het vorkje of probeer ik het haar gewoon uit de hand te laten eten. De eerste week banaan en mango gingen zo heel goed maar volgens mij vond ze toch dat haar handen daar te vies van werden (;  Drinken naast de melk ging eigenlijk nog niet maar tijd komt raad, gewoon blijven proberen en zowaar gaat het steeds beter.

Geduld is een schone zaak, met alles overigens. Wat dat betreft ook veel respect voor mijn man! Weer zo iets, ik had van te voren wel gedacht dat hij het heel goed zou doen en ja een betere vader (en partner trouwens) kan ik me niet wensen. Hoeveel geduld hij heeft  (daar kan mama nog wat van leren), heerlijk met haar kan tutten en ik hoef echt geen briefje voor hem achter te laten hoor als ik aan het werk ben.  Hij gaat lekker zijn gang en mama laat hem zijn gang gaan natuurlijk. Al moet ik wel bekennen hoor dat ik in het begin op moest passen te zeggen “ik doe het altijd zo “. Ja fijn dat ik het zo doe maar waarom zou mijn manier beter zijn?? Verder zijn we echt een team zoals we altijd al waren.  Is hij een keer moe neem ik het over, om en om het bed uit of degene die vrij is natuurlijk, ik maak de fles en hij verschoont haar vast, ik ga met haar onder douche en hij pakt haar aan enz enz.

Ja en ik ben nu zeker weten geen kleine babys mama, oww het was leuk hoor dat kleine, dat hulpeloze maar nu, nu ze de wereld aan het ontdekken is, genieten!! Mijn politiepet staat inmiddels op maar oww wat is het stiekem ook prachtig mooi die dondersteenstreken van ons kleine meisje. De grond bij de plant is favoriet, de snoeren onder de kerstboom nu ook en ook de krantenbak is niet te versmaden natuurlijk. Ze komt overal door de kamer door te tijgeren, kruipen kan ze ook en doet ze steeds meer maar tja soms gaat dan toch nog wat te langzaam naar haar zin (;  En nieuw is het staan en klimmen, een echte drang lijkt het wel voor haar. Over ons heen willen gaan als we bij haar gaan zitten of liggen op de grond, aan de tafel staan, bij het raam van de openslaande deuren en zelfs vanmiddag aan de bank. Maar oef als je nog niet kan zitten is het toch wel erg lastig hoor om weer op de grond te komen.  Dan maar een aantal minuten zo blijven staan dan maar.

Voor mama betekenen 9 maanden de periode ontzwangeren voorbij.  Geen excuus meer voor de kilo’s die ik nog kwijt wil (wie niet), of umm waren dat nou net die kilootjes die ik voor de zwangerschap al kwijt wilde, ja dus..  Het moet dus eigenlijk zijn, geen excuus meer om niet te hoeven sporten of toch nog die lekkere dingen in huis te halen (met ontzwangeren mag dat nog toch(; ). Vroeger ging ik op mijn vrije dagen overdag naar de sportschool maar dat is nu net de plek waar ik Nienke toch maar niet mee naar toe neem.  Maar waarom is het savonds dan altijd zo druk in de sportschool en zit die bank zo lekker. En die ene keer aerobics in de week zal het hem toch echt niet doen. Hmm misschien met mijn politieagentpraktijken erbij. Toch maar in januari starten of gaat de motivatie toch gewoon niet komen tot er een tweede kindje is?? Dan heb ik natuurlijk helemaaaaaal geen excuus meer

Wat er is gebeurd en wat heb ik heb weet ik dus nu, en wat nu voor het nieuwe jaar?. Eigenlijk heb ik niets te wensen, we hebben het heel goed met zijn drietjes, genieten volop van elkaar en dat blijven we nog wel even doen. Wat zal het komende jaar brengen, de eerste stapjes, de eerste woordjes allemaal mijlpalen die we nog gaan krijgen  (weer meer genietmomentjes in aantocht). Hier op bb gaan we ook nog wat meemaken, bevallingen van Sies en Sabjuh. Jeaaah die wens voor dit jaar is uitgekomen! Helaas branden er nog lichtjes voor meer digitale vriendinnetjes, meiden dikke knuffel van hier!! (jullie weten zelf wel  wie jullie zijn!)

Meiden ik ga maar weer eens afsluiten en jullie niet verder vermoeien met mijn hersenspinsels, allemaal hele fijne dagen alvast en een vruchtbaar 2012!!!!!