Het is weer de 17e!

Jaa, het is weer de 17^e!! april dit keer..

Was ik een maand geleden nog bezig met de bevalling, is onze dochter vandaag alweer een maand oud!. Een maand lang zijn wij al de ouders van Nienke, de wondere wereld van het zwanger zijn is voor sneeuw als de zon verdwenen en de hobbelige weg wat ouderschap heet zijn we ingegaan..

Een maand geleden dus ook dat ik de keizersnede heb ondergaan. Mijn lichaam doet het goed en kan eigenlijk alles weer.. De wond is rustig en is steeds minder gevoelig. Gister een uur gewandeld maar aan mijn conditie moet ik dus zeker nog werken, oepss  Nog 3 kilo’s te gaan en nu Nienke een maand is moet ik misschien mijn eetpatroon uit de ‘zwanger’ stand halen en weer eens opletten en de lekkere dingen uit de kast gaan verbannen. Maar het is allemaal zo lekkerrrr..

Aan het goede weer ligt het in ieder geval niet, sinds Nienke geboren is lijkt de lente zijn intrede te hebben gedaan en lijken de dagen met regen op één hand te tellen!.  Dit leverde natuurlijk vele wandelingetjes op achter de kinderwagen, uitjes naar de stad, uitjes naar de opa en oma’s, zelfs een logeerpartij met z’n drietjes en een etentje buiten de deur op. Niet zomaar even in de auto stappen en gaan maar eerst de voeding afwachten, kijken wat we allemaal nodig hebben en al onze spullen in de auto laden.. De uitjes zijn anders, maar zeker niet minder leuk. Wel grappig om te merken hoe mensen in de kinderwagen spieken, de mevrouw van de bakker die achter de balie vandaan komt of familie die ook steeds even willen spieken als ze ligt te slapen. Op die momenten kun je als ouders net zo goed achterover gaan zitten en komt toch alles goed hihi. Aandacht komt ze zeker niet te kort dus…

Tja wat zal ik verder vertellen over een baby van een maand oud.. Ze huilt (kan idd goed laten horen dat ze er is), ze poept en plast goed en was na 3 weken al 600 gram boven haar geboortegewicht. Het doorslapen heeft ze nog niet helemaal ontdekt maar het is toch al een paar keer gelukt. De nachtdiensten gaan mama gelukkig nog goed af al zijn ze toch even anders als op mijn werk.. Nou drinkt ze aardig snel en ligt ze ook na een half uurtje dus alweer lekker in haar bedje. Na de fles van 7.00 (door papa gegeven) slaapt ze meestal nog tot 11.00 dus hoeft hengel het uitslapen nog niet helemaal te laten(;  Overdag is ze steeds meer wakker en begint je te volgen en volgens mij ook al een beetje te lachen, maar ja welke moeder wil dit niet zien?? Of het dus echt zo is moet ik nog even ontdekken.

De voedingen zijn voor mama echt een ontdekkingstocht, wil ze wel of wil ze niet, kan het om de 3 of 4 uur en hoeveel zou ze nodig hebben. Dit is toch wel iets om onzeker van te worden.. Maar ja ook daarin is iedere dag anders en dus wikken en wegen we per dag op dit moment. Ik kijk daarom maar uit naar ons uitje naar het CB bureau deze week.., Ontdekken of mama op de goede weg is..

En ja hoor ook de krampjes hebben hier zijn intrede gedaan, blij word ze er niet van en mama al helemaal niet. Je wilt wat doen maar kunt het niet.. Met 6 weken zijn ze op hun hoogtepunt zeggen ze dus tot die tijd, troosten, infacol en wie weet dat ik nog wat lekkere thee voor haar ga inslaan..

En dan hebben we natuurlijk nog de papa, net zoals meiden zeiden in de maanden ben ik weer extra verliefd. Hoe mijn man ook verliefd is op de kleine en ook hij zijn weg in de verzorging vind, zo schattig, om verliefd op te worden!! Samen vormen we nu een gezinnetje en zorgen we voor elkaar. Wij samen voor de kleine en wij ook voor elkaar, ja want ook dat hoort erbij. Als ik moe ben kan ik rekenen op hem en andersom, samen kunnen we de hele wereld aan! Tja het gaat dus best goed hier..

Tot slot wil ik nog wel even wat kwijt. Want naast geluk ligt verdriet op deze site heel dichtbij. Steeds als ik hier kom weet ik dat er nog steeds meiden zitten te wachten om de woorden zwanger op hun profiel te vermelden. Deze verhalen me dan ook steeds meer en meer aan en besef ik echt dat ik met een blog mensen raak! Ze weten hopelijk vast dat dit niet mijn bedoeling is maar lastig vind ik het wel. Meiden, ik blijf voor jullie duimen en wat ik nog meer kan doen doe ik.. Helaas ook blogjes schrijven want tja..

Dikke knuff voor jullie en reageren op mijn blogs of ze zelfs lezen is echt niet verplicht..

Ik denk aan jullie!!