Terug kijken en op naar de toekomst
Lieve babybyters..
Een nieuw jaar en daarom maar weer eens een nieuwe blog.. Gelukkig zijn we het jaar ingegaan met mooie verhalen maar ook meiden die nog bezig zijn het grote geluk van een kleine in hun buik te vervullen. Deze meiden vergeet ik niet en steun ik zover dat gaat via de PC. Meiden ik hoop zo dat jullie snel zwanger mogen worden!!
Verder wil ik deze blog toch even terug kijken en daarna verder met de toekomst..
Vorig jaar schreef ik namelijk deze blog en zat ik net als nu voor de pc en schreef ik..
Dag lieve meiden,
Daar zit je dan thuis te wachten en geen pijnstillers meer durfen te nemen omdat de pijn en het bloedverlies dan afnemen. Psychisch natuurlijk maar gewoon te veel tijd om na te denken. Vanmiddag nam de pijn dan ook weer toe en wachte ik tot het niet meer te houden zou zijn. Zover is het niet gekomen maar wel had ik naast de pijn het gevoel dat ik een grote boodschap moest zeg maar en voordat ik het wist lag het daar, zeer waarschijnlijk mijn vruchtje.. Heb het maar in een potje gedaan om het morgen aan de gyn te laten zien. Daarna nog een soort van wit knikkertje verloren en erbij gedaan. Sorrry voor de vieze woorden maar moet het even van me af schrijven. Ben heel benieuwd of het echt is wat ik denk en ben ik blij dat mijn lichaam het zelf voor elkaar heeft gekregen. Het is toch heel anders dan ik me had voorgesteld.. De pijn is nu in ieder geval weg en het bloedverlies begonnen. Nog steeds niet anders op dan wachten dus
Verder gaat het eigenlijk naar omstandigheden goed met mij. Het verdriet van zondag en maandag heeft plaats gemaakt voor berusting in het feit dat het mis is gegaan. Als ik kijk in mijn omgeving mogen wij van geluk spreken en ben ik vol vertrouwen voor de toekomst. Aan de ene kant fijn natuurlijk maar voel me ook wel schuldig omdat het bij anderen zoveel meer verdriet met zich mee lijkt te brengen. Begrijp goed, leuk is natuurlijk heel anders en de tranen hebben zondag en maandag rijkelijk gevloeid. Kan er gelukkig goed over praten met mensen die dicht bij me staan en wat verder af (mesastamp je hebt me enorm geholpen terwijl jij het ook zeker niet makkelijk hebt). Dit doet me allemaal erg goed!!
Ik hoop dat ik na het bezoek aan de gyn nog zo vol goede moed kan zijn.. en nogmaals dank voor alle lieve woorden van jullie allen.
Dat ik het daarna toch niet makkelijk heb gehad en de miskraam een grotere impact heeft gehad dan dat ik toen had kunnen denken valt te lezen.. Iedere keer als ik weer over een miskraam lees word het dan ook weer even koud van binnen. Vooral nu rond deze tijd denk ik er weer aan, hoe het was, hoe het ging en denk ik aan als die meiden die dit ook mee hebben moeten maken.. Hoe hart en hoofd elkaar tegen kunnen spreken.. Niet vorig jaar maar dit jaar was onze laatste kerst samen…….
Maaaar ik ben weer zwanger en nog steeds heel dankbaar en dat brengt me tot de toekomst..
31weken zijn we alweer op weg en nog steeds is het onwerkelijk. Voor mij maar zeker ook voor mijn man. Wij voelen alles en maken het mee maar hun, tja ze kijken toe vanaf de zijlijn en wachten op wat komen gaat. Ik groei maar mijn man blijft het een raar verschijnsel vinden.. Bij een ander lijkt het zo normaal maar als het jezelf betreft. Ik voel de baby trappelen maar als papa zijn hand erop legt vind de kleine dat niet zo leuk meer.. We zijn beide nieuwsgierig hoe het zal zijn en hoe we het zullen doen. Regelmatig kijkt één van ons even in de babykamer met het besef dat daar straks iemand is, iemand van ons samen.. De nieuwsgierigheid wordt groter en de tijd dichterbij dat ook mijn man van de kleine kan genieten.. Wat lijkt me dat mooi, alles weer met hem kunnen delen!! Mmmmm word nu wel helemaal wee van binnen……
Maar ja het duurt nog 9 weken waarvan ik er nog 3 moet werken.. Tel ze nu wel af hoor de 11 dagen die ik nu nog moet. Ik doe geen avonden meer en in de dagen krijg ik steeds meer hulp, of wisselen we van klusjes.. Mijn collega’s zijn wat dat betreft zoooo lief maar ik ook eigenwijs dat ik nog zoveel mogelijk zelf wil doen.. Lopen doe ik dan ook niet meer dan het moet maar een tilletje meer of minder daar heb ik gelukkig nog geen moeite mee.. Gewoon zien hoe het gaat lopen en aan de bel trekken.. gelukkig heb ik veel begrip…
En dan toch maar een rondje klachten?? Nou ja klachten, echt klagen mag ik eigenlijk niet.. De laatste weken kon ik niet veel eten en was ik veel benauwd, vooral als ik zat. Tja die kleine heeft de bovenkant bereikt en dat moeten mijn longen bezuren. De laatste week gaat het echter beter en dat werd vanmorgen bevestigd, de kleine ligt met het hoofdje in mijn bekken. Ik heb dus even meer lucht en kan meer eten tot het weer gaat groeien natuurlijk…. Was dan ook afgevallen in plaats van aangekomen met de feestdagen en staat de tellen vandaag op 8.8 kilo. Tja en verder een beetje van alles, meer moe maar vrij normaal lijkt me. Slapende handen blijven gelijk maar slapen en draaien op zichzelf nog geen enkel probleem.. Inmiddels wat pijnscheutjes van onderen maar ja als die kleine daar gaat liggen tja… Hoofdstuk klachten afsluiten dus..
Vandaag dus weer op controle geweest en nu alweer over twee weken.. Wel gek want in het begin kijk je er naar uit maar nu denk ik, moet ik daar alweer heen voor die 5 minuten.. de 28e dus weer. Maar alles was goed, ik heb weer wat vragen kunnen stellen en heb de uitslagen van mijn bloed gekregen. Mooie suiker en ook mijn HB is nagenoeg gelijk gebleven, van 8.0 naar 7.9.
Dan de babyspullen, volgens mij hebben we alles wel zo een beetje maar ik moet nog steeds even op internet kijken wat je precies in huis moet hebben. De kinderkamer is in ieder geval af, nou ja alleen de schilderijen nog die door mijn collega worden geschilderd en de kinderwagen moet nog komen. We hebben een familiewieg die inmiddels 3 keer is geschilderd en we bekleed hebben, ben er helemaal content mee. Vind het zo mooi dat zelfs mijn moeder er nog in heeft gelegen en nog veeeel meer familieleden. Volgens mij moest mijn moeder zelfs even een traantje pinken toen ze hem vorige week zag en ook mijn tante wil graag een keer komen kijken. Deze wist helemaal niet dat de wieg er nog was en komt dus ook graag een keer met mijn moeder mee..
Geboortekaartjes zijn uitgezocht en ook de namen komen steeds dichterbij. Voor een jongen zijn we er wel maar voor een meisje, pfff wat moeilijk zeg…
Van de week hebben we nog de verjaardag van mijn man gevierd, druk maar gezellig met inmiddels 15 grote en 7 kinderen. Iedere keer komt er wel eentje naar me toe met de baby te praten. Vragen stellen hoe de baby’s er uit komen maar ook porren om de kleine wakker te maken en te voelen bewegen. Helaas voor hun laat die kleine zich aan andere niet vaak voelen wat ik soms dan toch wel sneu voor hun vind.. “Wakker worden” word er tegen mijn buik gezegd en ook door mijn navel gespiekt om te kijken of ze een piemeltje zien, zooo lief!! 9 maanden is voor die kleintjes best lang maar ook voor hun komt het steeds dichterbij en kunnen ze hun nieuwe neefje of nichtje bewonderen…
Nog 9 weken op wacht, 9 weken om me voor te bereiden, 9 weken te gaan om lekker te doen en laten van ik wil en nog 9 weken tot het grootste wonder van ons leven.. Hoe zal het zijn…
Tot een volgende blog, pff wat een lap tekst weer he maar als je dit leest ben je er doorheen gekomen!!!
enn ow ja ik zet er ook even en foto op van de wieg, krijg hem helaas niet in deze blog..
reacties (0)