5.5

Dag lieve meiden, hier weer een berichtje vanuit het hengelose!!

5 weken en 5 dagen, nog 4 weken te gaan en dan hebben we onze eerste echo!, ow laat deze goed zijn… maar ja zo ver is het nog niet dus over naar de orde van de dag..

Ben sinds vandaag weer aan het plassen voor moeders voor moeders, en hoop hiermee “ook al is het er maar één” vrouwen te helpen. Ikzelf heb er in ieder geval weer een mooie test aan over gehouden en heb anders dan de vorige keer ook alle cadeautjes al gekregen (weer een teken??). Tuurlijk dat is echt niet waarvoor ik het doe maar leuk is het wel toch. Ik merk dat ik hier zoveel lieve meiden ben tegenkomen die ik ook een wondertje gun dat ik wel mee MOET doen.. Hoop dan ook dat vele mij zullen volgen!! DOEN hoor meiden!!

Verder ga ik hier natuurlijk wat over mijn klachten schrijven, ja sorry maar ik vergelijk dit met de vorige keer en kan hier later nog eens terug lezen. Ik ben vooral heeeel moe, tuurlijk het warme weer helpt mee daar ben ik van overtuigd maar een tukkie doen smiddags of het begin van de avond is inmiddels routine geworden. Mijn man lacht zich rot, ben altijd al een slaper maar dit slaat alles hihi. Ook ben ik soms misselijk en vooral als ik smorgens nog niets gegeten heb. Als ik dan eet (met wat moeite) gaat het weer weg en komt het terug als ik wat moet eten. Ook als ik me druk maak voel ik het opkomen. Smorgens ben ik ook wat duizelig. Van mijn borsten heb ik nauwelijks last al lijken ze iets groter, hoeft van mij ook niet zo hoor.. In mijn buik voel ik het soms trekken of wat pijn aan de zijkant. Maar genoeg gezeur.. eumm nee zeuren doe ik niet, ben blij dat ik me anders voel al maak ook ik me net als iedere pas zwangere nog steeds wel eens zorgen, ik wil het niet maar het komt.. was het maar de 12^e. Ik weet het maar helemaal beseffen doe ik het nog niet.

Van het weekend gezellig 4 dagen naar mijn ouders op de camping, lekker bijkomen en leuke dingen doen. Enn het goede nieuws aan mijn ouders vertellen, altijd leuk. Het weekend erop hebben we een bbq met mijn schoonfamilie en dus weer een prima gelegenheid. Daarna wachten we nog tot na de echo. Rijden daarna gelijk door naar mijn broers om het hen en de kinderen te vertellen. Die zijn wat ouder en willen hun niet nog een keer teleurstellen mocht het weer mis gaan. Ik denk dat ik een leuk kaartje ga schrijven voor mijn oudste nichtje zodat zei het voor kan lezen aan de rest van haar familie maar dat kan ik dus nog even bedenken. Heb daar nog 4 weken de tijd voor.

Eumm heb ik verder nog iets te melden.. eigenlijk weinig. Daarom sluit ik af en wens ik jullie weer het allerbeste voor de komende tijd. Tot de volgende blog..