Op een roze wolk
Zoals jullie weten ben ik bezig met een eigen blog site voor mijn kinderen en daardoor heb ik weer eens wat oude blogs gelezen van Noa. O.a. van de bevalling.
Goh wat een verschil zeg met Sam.. Je vergeet alles heel snel dus ben blij dat ik het vrijwel meteen na de geboorte heb opgeschreven.
Noa 14 juni 2010
De dagen voor Noa's geboorte was ik nog heel goed zwanger.
Ik was natuurlijk pas 36 weken.
Een paar dagen voor de bevalling was ik nog voor de liggingsecho geweest. (bij Sam heb ik deze nooit gehaald)
Ik hoorde toen dat Noa was ingedaald maar nog geen tekeningen van ontsluiting.
Hun verwachting was dat ik na de 40 weken zou bevallen.
Eigenlijk baalde ik. Ik wou echt niet overtijd lopen. Leek mij vreselijk om DE datum voorbij te zien gaan.
Maargoed ik zou wel zien wanneer de baby zou komen.
Ik had heel af en toe een pijnloze harde buik, ik kon nog fietsen, had nog geen bandenpijn... Eigenlijk was ik de zwangerschap nog lang niet zat.
Zaterdag 12 juni was er grachten festival in de stad.
Meppel staat bekend om zijn vele grachtjes en tijdens het festival liggen de mooiste scheepjes in het centrum.
Op de fiets ben ik nog naar de stad gegaan om samen met mijn moeder en zus alle grachten af te gaan om kraampjes en schepen te bekijken.
Zondag middag kreeg ik opeens uit het niets krampen.
Ze deden niet heel zeer maar besloot toch om ze voor de zekerheid te timen.
Na een uur werd het duidelijk dat de krampen elke 3 minuten kwamen en Martijn belde de verloskundige om te vragen of het nou weeën waren of niet.
Mijn verloskundige vertrouwde het niet en kwam er meteen aan.
Ze controleerde mij en vertelde mij dat ik 1cm ontsluiting had en aan het voelen van mijn buik wist ze dat de krampen weeën waren.
Ik mocht niet thuis bevallen of onder de verloskundige dus ze zou het ziekenhuis bellen dat wij die middag nog zouden komen.
Om 4 uur melde wij ons in het ziekenhuis waar ik gelijk aan de CTG werd gelegd.
De krampen die inmiddels echt weeën waren geworden werden steeds heviger maar er zat geen vooruitgang in de ontsluiting.
Mijn urine werd nog gecheckt op blaasontsteking maar dat was negatief.
Om 10 uur had ik nog steeds 1 cm ontsluiting met actieve weeën en de verpleegkundigen dachten dat het niet door zou zetten. Maar voor de zekerheid mocht ik niet naar huis en kreeg ik een kamer en bed toegewezen.
Op dat moment voelde ik mij heel verslagen. Ik had pijn, lag in het ziekenhuis maar wist niet of ik snel mijn dochter in mijn armen zou houden of niet.
Martijn werd naar huis gestuurd met de belofte dat ze zouden bellen als er iets veranderde.
Ik lag op een kamer met 2 andere zwangere dames en het was best gezellig even.
De ene lag in het ziekenhuis omdat ze al vanaf 18 weken bloed verloor en de andere had zwangerschap diabetes. Best heftig dus bij hun.
Toen rond half 2 de weeën zo heftig waren dat ik niet meer kon slapen en ik bloed begon te verliezen werd ik van die kamer gehaald en moest ik weer aan de CTG in een verloskamer.
Ik kreeg wat morfine in mijn been gespoten om te kunnen slapen.
Toen rond half 2 de weeën zo heftig waren dat ik niet meer kon slapen en ik bloed begon te verliezen werd ik van die kamer gehaald en moest ik weer aan de CTG in een verloskamer.
Ik kreeg wat morfine in mijn been gespoten om te kunnen slapen.
Toen was ik snel vertrokken. Maar een uur later werd ik weer wakker want alles was opeens nat..
Jullie raden het al. Mijn vliezen waren gebroken.
Toen was er geen twijfel over mogelijk. Noa zou snel geboren worden.
Het breken van de vliezen had meteen het gevolg dat ik vreselijke weeën stormen had en opeens zat er schot in de ontsluiting.
Martijn werd uit bed gebeld door het ziekenhuis en kwam er meteen aan.
De uren die daarop volgden waren een hel.
Martijn werd uit bed gebeld door het ziekenhuis en kwam er meteen aan.
De uren die daarop volgden waren een hel.
Ik had alleen weeën stormen en ik geloof dat ik hardop nog gezegd heb tegen Martijn dat onze dochter nooit een broertje of zusje zal krijgen.
Rond half 9 maandag ochtend kwam het verlossende woord. Ik mocht gaan persen.
Rond half 9 maandag ochtend kwam het verlossende woord. Ik mocht gaan persen.
Echt het fijnste moment van de bevalling. Persen is niet fijn maar het einde was eindelijk in zicht.
Helaas had ik geen goede hevige persweeën en moest ik het vooral op eigen kracht doen.
Met 40 minuten ging het hartslag van Noa ernstig achteruit en de gynaecoloog moest komen.
Met 40 minuten ging het hartslag van Noa ernstig achteruit en de gynaecoloog moest komen.
De ziekenhuis verloskundige mocht de bevalling niet afmaken.
Ook werd de kinderarts gebeld want onze dochter moest heel snel komen.
Ik werd ingeknipt en Noa kreeg de vacuumpomp op haar hoofd.
Ze werd er ongeveer uitgetrokken.. en toen ze begon te huilen mocht ze toch bij mij gelegd worden.
Noa mocht proberen om te drinken maar ze kon het niet. Ze kon geen kracht zetten.
Toen de kinderarts kwam is ze meegenomen om gewogen te worden en gecontroleerd te worden en toen heb ik haar voor het eerst echt horen huilen.
Gillen wat ze deed. Ze kreeg meteen een 10 voor de longen.
Ze was met 3140gram goed op gewicht en hoefde daarom niet meteen in de couveuse.
Noa mocht bij mij op de kamer om te kijken of ze haar temperatuur goed zou houden.
Het was nog even spannend want Noa werd wel erg geel maar uiteindelijk besloten ze door haar bloedwaarden dat ze nog net te goed was voor voor de blauwe lamp.
Noa leerde om via een spuitje afgekolfde melk te drinken en toen ik dit ook goed onder de knie had mochten we na 2 nachtjes naar huis.
Noa heeft nog 2 weken moeten drinken met een spuitje en daarna kon ze de fles.
Noa leerde om via een spuitje afgekolfde melk te drinken en toen ik dit ook goed onder de knie had mochten we na 2 nachtjes naar huis.
Noa heeft nog 2 weken moeten drinken met een spuitje en daarna kon ze de fles.
Echt live borstvoeding heeft ze nooit gekund.
Noa is 8 dagen lang afgevallen tot ze 9% van haar geboorte gewicht kwijt was.
Ik kreeg extra kraamzorg en op de negende dag kwam ze wat aan.
Noa is geboren met 36 weken en 4 dagen, om 09:29 en had een apgar score van 9/10/10.
Ze woog 3140gram en mat 46cm.
Ze woog 3140gram en mat 46cm.
Goh dat dit alweer bijna 2 jaar geleden is. Het lijkt nog niet eens een week geleden.
reacties (0)