Bevallingsverhaal van E.G

Allereerst wil ik alle dames bedanken die me hebben gefeliciteerd met de geboorte van onze dochter! Nu E.G slaapt, de oudste naar school wordt gebracht door papa en de middelste zichzelf vermaakt kan ik er even voor zitten. Was vergeten hoeveel tijd zo een pasgeboren baby in beslag nam. :)

Zaterdag 6 juni 2015 (40+3 weken)

Mijn ouders en schoonouders willen op bezoek komen. Gezien wij al weken op bezoek zijn geweest kijk ik er erg naar uit en ben ook niet van plan om ze te laten gaan zonder samen gegeten te hebben. Vreemd genoeg voel ik me ook heel goed en energiek, dus ben in de ochtend al aan de slag gegaan met eten klaarmaken zodat ik mee kan zitten wanneer onze ouders komen. Op een gegeven moment in de middag voel ik me niet zo lekker en denk heel even 'zou het?' maar dan gaat het wel weer. Baki wilt heel graag met mijn schoonouders mee, want zijn nichtje is er dus die blijft daar lekker logeren. Na een gezellige avond en héél véél leftovers gaan we naar bed. Helaas pindakaas weer geen baby :(

Zondag 7 juni 2015 (40+4 weken)

Ik word wakker van weeën om kwart voor 6. Ze zijn heel licht en denk weer dat het vals alarm zou kunnen zijn. Ik heb namelijk al een paar weken last van voorweeën en gerommel. Maar op de één of andere manier denk ik wel dat het vandaag kan gebeuren en hou in ieder geval in de gaten of ze terug komen. 

Ze komen om het kwartier en zijn heel licht en toch twijfel ik. Zou ik gewoon pijn kunnen hebben omdat ik de dag daarvoor zoveel gedaan heb? Ik heb natuurlijk vrij lang in de keuken gestaan en ben heel de tijd in de weer geweest eigenlijk. Ik kijk het even aan en ben nog in bed bezig met mijn telefoon. Ik hoor Mert langzamerhand wakker worden en neem hem bij ons in bed. Ik wil de gordijnen opendoen en mijn man protesteert :). Hij wilt nog wat langer liggen maar dan zeg ik dat ik denk dat ik weeën heb en hij blijft me aankijken van 'meen je dat nou?' 

Ondertussen gaan we naar beneden en is het al iets van half 9 en de weeën beginnen nu om de 5 minuten te komen en houden een minuut aan. Het is nog steeds uit te houden, ik hoef ze niet weg te puffen, ze zijn niet pijnlijk of wat dan ook. Maar omdat ze regelmatig terugkomen bellen we om kwart over 9 toch de verloskundige zodat ze in ieder geval kunnen kijken of deze weeën zijn werk doen. 

Rond 10.00 uur verschijnt de verloskundige en na controle bleek ik drie cm ontsluiting te hebben. Vlak nadat de verloskundige is gekomen beginnen de weeën pijnlijker te worden en de vk heeft het ook door. We mogen in principe, zodra er oppas is voor de kleine, direct door naar het ziekenhuis. De buren zijn zo vriendelijk geweest om Mert op te vangen tot mijn ouders kwamen. 

Zo rond kwart voor 11 zijn we aangekomen in het ziekenhuis en hebben ze het bad gevuld. Ik wilde namelijk heel graag in bad bevallen. En het bad was hééérlijk! Ik twijfelde eerst of ik de weeën wel kon opvangen, maar het was geweldig. Tussen de weeën door kon ik mijn ogen sluiten en ontspannen. De weeën werden steeds pijnlijker en moeilijker om weg te puffen. De verloskundige heeft in bad nog geprobeerd te voelen hoever ik was, want ze moest sowieso nog mijn vliezen breken. Ik was ongeveer 6 cm en om 11.40 uur heeft ze mijn vliezen gebroken. Kort daarna was de persdrang echt niet meer te houden. Ik weet niet meer hoe vaak ik heb geperst, maar Ebru Gül is precies om 12.03 uur geboren! Dus 23 minuten na het breken van de vliezen.. 

Ik sta zelf nog steeds versteld hoe snel het allemaal is gegaan, gezien ik in de ochtend nog twijfelde of het echte werk wel was begonnen. En ik was ook vergeten hoe pijnlijk een bevalling was, maar hoe snel dat weer vergeten wordt :). En ik ben blij dat ik een bad bevalling heb mogen meemaken, ondanks dat de bevalling (natuurlijk) pijnlijk was heb ik het bad als zeer prettig ervaren! 

Ebru Gül heet ze. Geboren met 3090 gram en 46 cm. Onze prachtige meid, een kopie van haar broers :-). De jongens zijn verliefd en willen niks anders dan haar kusjes geven en vasthouden. Ze reageren er beter op als dat ik had verwacht, met name Mert. Wat kan ik nog meer wensen?.. (Elhamdülillah)