Bevallingsverhaal

Waar zal ik beginnen?

Zondag 29 augustus was ik precies 38 weken zwanger en ik voelde me niet zo lekker. Ik had laat ontbeten, maar niks raars gegeten. En ik had al de afgelopen dagen hoofdpijn, iets waar ik tijdens de hele zwangerschap geen last van had gehad. Ik vond het al vreemd en bij de controles bleek ik geen hoge bloeddruk te hebben, dus ik ging er maar vanuit dat het kwam doordat ik gewoon slecht sliep. En zoals bekend had ik natuurlijk al een tijdje in de avonden last van oefenweën. Anyway.. Die zondag had ik dus mijn ontbijt op, weer hoofdpijn en even later moest ik overgeven. Ik was er verbaasd om, want ik had niks raars gegeten en ik had al een lange tijd geen last meer van misselijkheid en overgeven.

Ik zat nog te denken, "ach ik schrijf mijn update blog over 38 weken wel morgen joh, vandaag voel ik me niet zo lekker". En in de nacht werd ik wakker om 5 uur met wat ik dacht dat oefenweeën waren, dus ik naar de wc, hopend dat de pijn een beetje weg zou zakken als mijn blaas leeg zou zijn. En dat deed het ook, maar het kwam na een tijdje weer terug. Ik weer naar de wc, en weer en weer. Totdat ik de slijmprop verloor! Toen had ik door dat het toch wel tijd was om even het ziekenhuis te bellen, vooral omdat de pijn ook steeds regelmatiger terugkwam. 's Ochtends half 7 waren we aangekomen in het ziekenhuis en 7 uur werd ik getoucheerd en ik had al 3 cm ontsluiting. Ze vertelde mij dat ik zeker weten op deze dg zou bevallen, waarschijnlijk al voor 12 uur! Daar schrok ik wel even van, hahha!

De volgende keer dat ze terugkwamen om te voelen was om 9 uur en toen had ik 4 á 5 cm ontsluiting. Maar de weeën werden steeds pijnlijker, dus ik had gelijk om pijnverlichting gevraagd! :) Ze hebben me aan een infuus gelegd met morfine en een pompje die ik zelf mocht bedienen. En ik merkte dat het wel de scherpe kantjes eraf haalde en dat was zoooooooooooo fijn, ik was ook echt stoned tussen de weeën door hahah! Rond 11 uur werd ik weer getoucheerd en had ik 8 cm ontsluiting en ik merkte ook dat het heftiger werd en dat ik persweeën kreeg en het was zo zwaar om dat weg te puffen! Ik mocht gelukkig op de toppen langzaam meepersen anders was het echt niet vol te houden! Om 12.20 mocht ik eindelijk meepersen en dat viel me tegen zeg! Na een paar keer persen kreeg ik door HOE ik het moest doen en ging het wat soepeler, maar niet minder pijnlijk! Vlak voordat het hoofdje eruit ging hadden de arts en de gynaecologe nog een korte discussie of ze me wel of niet een knip zouden geven en ik riep nog dat ik GEEN knip wilde en toen kreeg ik GELUKKIG OP TIJD nog een perswee, want ze had de schaar er al ingezet!! Dus ik met alle kracht geperst om geen knip te krijgen hahah! Het had wel geholpen want ik hoefde nog maar 2 keer te persen en mijn zoontje werd geboren om 13.07! Die vreselijke pijnen 2 minuten ervoor en dat gevoel van voldoening en trots daarna is zo apart om te voelen in zo een korte tijd!

Daarna hebben ze een uur lang mij en de baby alleen gelaten om bij te komen. Ik was daar zo blij om want ik hoor zoveel verhalen dat ze de baby gelijk weghalen of gelijk een flesje geven of wat dan ook, maar in het IJsselland Ziekenhuis hebben ze een beleid waar heel veel waarde wordt gehecht aan huid op huid contact direct na de geboorte.

Mijn man was er heel de bevalling bij en hij was ZO EEN STEUN!! Echt superlief! Hij heeft namelijk in het begin geroepen dat hij niet bij de bevalling wou zijn en wou er nooit een reden voor geven (ik denk dat hij het gewoon eng vond, hahah!!) Maar na een paar geboortefilmpjes bekeken te hebben wou hij het wel en hij was ook echt blij om er bij te zijn!

Ik heb bovendien wel 2 inwendige hechtingen omdat ik een beetje was ingescheurd en ik heb ook een paar schaafwonden, maar voor de rest gelukkig niks ernstigs!

Ik heb zoveel geboorteverhalen gelezen en geprobeerd voor te stellen hoe het voelt, maar je moet het echt mee maken wil je het kunnen begrijpen. En nu ben ik gewoon MAMA VAN EEN PRACHTIGE ZOON!!