We wisten natuurlijk met 12 weken al het geslacht van ons kleine mopje, super snel.
Een jongetje er bij. Een broertje voor ons mannetje. Maar...... het gevoel klopte niet!
Onze zoon zei 2 dagen na mijn zw-test zonder dat we maar iets gezegd hadden dat ik zijn zusje
in mn buik had.... Wij voelden aan alles een meisje, maar de durfden het niet te hopen.... Hoe ongelofelijk is het
om van beide geslachten een kindje te mogen krijgen....
Dus om ons ongeduld te voeden.....
Gisterochtend kreeg ik een mail van de gewenste echopraktijk dat er die avond een
afzegging was. Dus of wij om 19.00 voor een geslachtsbepaling wilde komen....
Jaaaa natuurlijk!!!!
Het is natuurlijk nog erg vroeg om met 14,3 al te kijken naar het geslacht van ons kindje,
maar vele zijn ons al voor gegaan.
Eenmaal aangekomen in het mini wachtkamertje van de praktijk moesten we nog een kwartiertje wachten.....
En toen wij dan eindelijk aan de beurt waren mocht ik gaan liggen met mijn super volle blaas.... Maar dat was goed
werd er gezegd! Och och wat moest ik nodig plassen hihihi.
Nadat we hebben uitgelegd wat we kwamen doen en waarom zo vroeg zette ze het echo apparaat op mn bolle buik.
Het duurde echt een luttele minuut dat ze zei; En? Zie het ook?
Ik voelde me net Rachel uit Friends bij de eerste echo..... Neeeeee! Ik zie niets.....
Nou dat kon kloppen.... het meest magische woord kwam op het scherm....letter voor letter....
D.O.C.H.T.E.R.T.J.E
Tot tranen geroerd kon ik niet stoppen met de tranen van blijdschap laten rollen.....
Een meisje???? Echt echt echt een meisje????
Omdat de ongeloof zooooo groot is heeft de lieve echoscopiste wel 20 minuten tussen
de beentjes van ons mooie wondertje die daar diep in mijn buik verscholen zit gekeken....
3 Streepjes.... Geen piemeltje of wat voor uitsteekseltje dan ook te bekennen....
EEN MEISJE! EEN DOCHTER! EEN ZUSJE!
Ik kan het niet geloven.... mijn aller aller aller grootste wens komt uit......
Toch? Och ik hoop het zo, de ongeloof is zooooo groot.... zo intens groot.....
reacties (0)