2011
De afgelopen 2 jaar zijn niet stilletjes aan ons voor bij gegaan.
We hebben hele mooie dingen mee gemaakt, maar ook hele nare dingen.
Het geeft ons het besef dat wij als partners een gouden duo zijn!
We hebben al zoveel meegemaakt samen. Wij kunnen echt de hele
wereld aan met zn 2tjes! Na ruim 11 jaar zijn we nog iedere dag, zo blij
dat wij van elkaar houden en ons leven samen willen delen!
Vandaag vorig jaar besloten we dat 2011 een beter jaar ging worden.....
In sommige opzichten is dat gelukt;
Manlief is beter dan ooit terug gekomen van zn overspannen periode thuis!
Hij zit weer vollop in zn carierre en gaat als een speer!
T.homas heeft zn eerste verjaardag gevierd, leren lopen en de eerste woordjes
zijn een feit.
Het is zo'n doerakje, hij klimt en klautert de laatste tijd overal op en achter,
om gek van, maar ook op te worden. Achter de tv klimmen is niet zo'n suc6
volgens ons, ook al denkt T.homas daar heel anders over. Maar als hij op zn
speelgoedkisten klimt om daar super zoet te gaan zitten spelen dan smelt je
gewoon!
Het allerliefst speelt T.homas met pannen, en dan volstaan de kinderpannetjes van
Ikea echt niet... Hij haalt de pannen uit het keukenkastje en zet ze op tafel, er wordt
druk geroerd (vaak in de little people poppetjes) en geproefd, ook wij moeten regelmatig
zn eten keuren. En als het goed is, dan wordt er even af gegoten!
Het eten daarin tegen gaat heel slecht... Hij komt een dag hoofdzakelijk door met
ontbijt; een 240 papfles tussendoor; fruit (3/4 stuk) lunch; 1 boterham, vaak nog niet eens.
tussendoor; koekje of fruitreepje avond; meestal maar 4 hapjes dus dan krijgt hij bij het naar bed gaan nog
maar een 240 papfles, zodat hij wel met een gevuld buikje gaat slapen. Drinken gaat heel goed (gelukkig!).
En ik..... er wordt vaak gevraagd hoe het met me gaat. Ik merk dat ik het lastig vind om het daarover te hebben....
Ik zit inmiddels volop in therapie. Ik krijg wekelijks gewone gesprekken en beeldende therapie (voor traumaverwerking van de bevalling.). Naast mn postnatale depressie is gebleken dat ik waarschijnlijk een vorm van ADHD heb, ADD (zonder de hyper, onderzoeken volgen nog).
Dus veel impulsen, waarbij weinig uit mn handen komt. Ik ervaar dingen en gebeurtenissen anders dan anderen dat zouden doen. Het verklaart een heleboel en ik merk door de wetenschap en de gesprekken die ik heb waarbij dit een terugkerend onderwerp is me goed doen. Ik krijg meer overzicht en kan wat beter relativeren. Ik hoop dat dit straks ook kan w.b.t. de bevalling van T.homas en dat het mijn gevoel
wat meer ten goede komt. Ik ben heel benieuwd hoe jullie je nou voelen terwijl je naar je kindje kijkt! :D
2011, een jaar met verschillende gezichten en als ik terug kijk dan vind ik het toch weer een naar jaar geweest..... Dus vol goede moed, beginnen we vannacht aan 2012.... Hopelijk een beter jaar!
En speciaal hier voor mijn lieve vriendin NONO84; liefste, ik hoop dat 2012 jullie jaar wordt! Een heel vruchtbaar jaar, en wat zou het waanzinnig zijn als jullie al in 2012 een wondertje kunnen verwelkomen!
In ieder geval is die dikke buik (en nee, niet van onze chocovreetbuien) een must vind je niet!?!
Ik hou van jou! Kuskus
reacties (0)