Vandaag was het dan zover....
Het is niet meer alleen te doen,
ik ben moe, ik ben boos, ik ben verdrietig en er komt geen
verbetering in.
Zojuist bij de huisarts geweest en wat ik al had verwacht is
werkelijkheid.....
Ik heb een post partum depressie.
Ik loop er nu zo'n jaar mee rond en dacht er wel
uit te komen. Maar na veel verdriet, ruzies die nergens over gaan
en zoveel vermoeidheid is het tijd voor verandering.
De huisarts wilde starten met anti-depressiva, dit wil ik niet.
Zolang het niet persee moet, liever niet.
Morgen wordt ik al gebeld door een psycho-therapeut en dan
hoor ik meer over wanneer het traject start.
Dus later meer......
reacties (0)