Ik wordt zojuist weer met mn neus op de feiten gedrukt.... De tijd vliegt voorbij!
Toen ik 15 jaar was begon ik bij een familie met oppassen (naast wel 10 andere families) op hun kleine dochter als haar ouders een avondje of dagje weg wilden, 2 jaar later kwam daar ook nog een lief broertje bij. Maar het gaat om het meisje, een super schattig meisje van een maand of 3 oud. Echt zo'n kindje die je in een mode-tijdschrift ziet. Zo mooi, zo zoet, zo lief.
Nu zat ik daarnet op mijn facebook en zag dat haar moeder een nieuwe profiel foto heeft, zij en haar dochter stralen van de foto af.... Zij en haar dochter, dat meisje die ik verzorgt heb met mijn hele ziel en zaligheid! Dat meisje die met zwart-omrande ogen, strak gestyled haar en zonder haar babyvetjes die ze tot haar 11e had naar me kijkt, zonder dat ze het weet. Oooooo wat is ze mooi! Nog mooier dan ik haar al vond. Ze is zich aan het ontwikkelen tot een prachtige jonge vrouw. Met tranen die in mijn ogen prikken zoek ik haar op op hyves, ze heeft nu immers de leeftijd dat ze wel hyves zal hebben..... En ja, daar is ze weer. Ik herken de twinkeling in haar ogen. Wat is ze groot!
Maar dat betekend dat ik ook groot geworden ben.... En dat wist ik natuurlijk wel, maar het wordt weer even duidelijk. Ik denk terug aan mijn middelbare school tijd, wat was het leuk, en wat was het zwaar om een puber te zijn. Om de haverklap verliefd op alle jongens die maar in mijn zichtveld kwamen. Zou dat meisje dat nu ook hebben?
Het doet me denken aan het afgelopen jaar.
Vorig jaar liep ik nog met mn mega buik rond. Morgen een jaar geleden,7 juni 2010 was DE datum, de datum waarop T.homas geboren zou worden. Maar nee, hij kwam niet en de dagen daarna ook niet. Totdat 10 juni om 04.30 de vliezen braken, 25,5 uur later was het kleine mannetje daar dan eindelijk. Hij die ons pappa en mamma heeft gemaakt.
Het is een heftig jaar geweest, we hebben heel veel meegemaakt als partners en als gezin. We zijn flink op de proef gesteld maar zoals ik en ik weet zeker mijn vriend ook had niet anders verwacht dan dat we er super sterk uitgekomen zijn. Zoals we dat ook de jaren daarvoor zijn.
Het besef dat de tijd vliegt maar dat het ook geweldige momenten waar ik zo van geniet langskomen is geweldig! En wat ben ik gek op mijn 2 mannen. 
reacties (0)