Het verhaal

Op Donderdag 10 juni moest ik s ochtends om half 5 heeeeel nodig plassen. Eenmaal op het toilet braken mn vliezen, om het netjes te houden :D.
Ik kon niet meer slapen, ik was helemaal blij, eindelijk!
T mannetje zou snel bij ons zijn, dacht ik.......

Om ongeveer 12 uur ging ik iets voelen en om half 2 had ik echt weeën. Om half 4 waren ze regelmatig om de 4 minuten. Oef, deed zeer maar nu een cm per uur. Dus nog max 6 uur te gaan (dacht ik).

Uiteindelijk om 22.00 kon ik de weeën niet meer opvangen, ik was fysiek en mentaal uitgeput. De verloskundige, een van mn beste vriendinnen was er al vanaf 7 uur en ook zij zag dat het niet meer ging. Toen ik om een ruggeprik vroeg heeft ze meteen de gyn en het ziekenhuis gebeld.
Daar kwam ik om 23.00 aan en om 23.15 werd ie gezet. Helaas de 1e x verkeerd dus werd meteen nog een gezet. Deze zat redelijk. Om 23.30 was ie ingewerkt maar ik voelde mn buik nog links onder en mn linkerbovenbeen. Omdat ik nog maar 4,5 cm ontsluiting had kreeg ik weeeopwekkers erbij. Mn hartslag was veeel te laag dus gaven ze medicatie om deze omhoog te krijgen maar dit werkte maar 5 minuten en dan zakte mn hartslag weer. Ze hebben heel wat medicatie in mn lijf gepompt Maar echt, ik vond het best, de ergste pijn was weg dus ik heb de weeën netjes weg liggen puffen. Dit was veel beter te doen.

Helaas kwamen de weeën rond 02.00 door de ruggeprik heen. Het was heeeeel heftig weer. Mn vriend stond gelukkig naast me. De vk was om 24.00 naar huis gegaan om wat te slapen omdat ze de nacht daarvoor 3 bevallingen had gehad. Ze was gesloopt.
Om 04.00 was ze terug, de verpleegkundige had gebeld dat ze terug moest komen om er nog bij te zijn. De gyn had me overgenomen dus ze mocht Thomas niet meer halen maar we wilden het wel goed afsluiten dus besloten dat we haar er wel bij wilden hebben.
Maar goed, toen ze terug was had ook zij (net als ik) wel door dat ik persdrang had. Maar we moesten nog wachten op de gyn. Deze was er om 05.00, toen de gyn binnen kwam vroeg ze mn vriendin (vk) of ze al gekeken had hoever ik was. Nou dat had ze niet want ik was over genomen. Toen zei de gyn dat Alma het mocht doen als ze wilde. Nou graag zelfs! En ik mocht even later gaan persen. Na 30 minuten persen riep ik dat ik hem er niet uit kreeg, mn vriendin keek het nog 10 minuten aan en zag dat ik gelijk had. Toen heeft ze een knip gezet, 2 persen later om 05.53 lag Thomas op mn buik, heel heftig ademend en met hoge koorts. Ze hebben hem 20 minuten bij me gelaten (ondertussen placenta geboren etc.) en toen moest hij vlug naar de kinderafdeling aan een antibiotica infuus. De gyn heeft met washandjes rondgelopen en foto's gemaakt!
We hebben nog een week in het ziekenhuis gelegen.

Sinds Thomas uit mn buik is voel ik me stukken beter. Ik ben wel moe als altijd en merk dat ik snel verzuur als ik Thomas zonder ondersteuning op mn arm heb. Maar dat neem ik even voor lief. Ik heb me zo rot gevoeld.
Na een week in het ziekenhuis op bed ben ik nu best actief. Donderdag kwamen we thuis en zaterdag zijn we bij vrienden voetbal gaan kijken, daarna nog boodschappen gedaan en vandaag ben ik ook weer de stad even in geweest (ik woon midden in de stad).
Thomas neem ik al lekker mee, ik merk dat de kinderwagen me wel steun geeft met het lopen. Dat is fijn. Ik moet wel erg oppassen. Ondanks dat ik niet veel bloed verloor (400ml) heb ik een heel laag hb van 4,9. Maar ik klaag niet.
Mn vriend heeft nog vakantie deze week dus we genieten even volop!