Operatie neusamandelen en buisjes

Hoi meiden,

Afgelopen vrijdag was het dan zover, de operatie aan Sem zijn neusamandelen en het krijgen van buisjes. Daarmee hopen we dat hij eindelijk minder vaak ziek zal worden, minder koorts en dus minder koortsstuipen. Fingers crossed!

Op 08.30 uur moesten we in het ziekenhuis zijn, en dat waren we dan ook. Even een gesprek met de dienstdoende verpleger en toen mochten we Sem omkleden en zijn operatiehempje aan doen. Half uurtje later kwam de verpleger langs en kreeg Sem een medicijntje in zijn kont en een zetpil. Het medicijntje was om de speeksel aanmaak stop te zetten (ivm verslikkingsgevaar tijdens operatie) en het zetpilletje was uiteraard tegen de pijn na de operatie.

En toen begon het wachten..... en wachten..... en wachten. Sem begon hier en daar al op drinken, eten en zelfs snoepjes te vragen, maar dat kon niet, want hij moest nuchter blijven.

- aan 't wachten -

Uiteindelijk mochten we om 10.00 uur meekomen naar de operatiekamer. Eerst nog even in zo'n voorkamertje wachten en mocht ik me in een prachtig smurfenpakje hijsen. Sem helemaal in een deuk en nog niets vermoedend van wat er ging gebeuren. We mochten de OK binnen en Sem moest op de OK-tafel gaan liggen. Het kapje kwam tevoorschijn en direct begon mijn kereltje te huilen (en achter te huilen!), want dat was niet de bedoeling. We moesten hem echt even stevig vasthouden en uiteindelijk viel hij in slaap. De narcose van een jaar geleden ging toch een stuk soepeler....

Ik werd naar de gang begeleid en mocht daar plaatsnemen en ik zou vanzelf worden geroepen. Ik snel mijn telefoon gepakt en 3 foto'tjes van mezelf geschoten in dat smurfenpak, want dat leek me wel leuk voor het fotoboek. Op dat moment kwam er een verpleegster aanlopen die kindjes op ging halen op de verkoeverkamer. De deur ging voor haar open en wat zag ik??? Sem die werd vanuit de OK op dat moment de verkoeverkamer op gereden. Snel!!!!! Als het 5 minuten heeft geduurd dan is het veel.

Gelukkig mocht ik direct bij hem en gaven ze hem wat waarna hij wakker werd. Totaal overstuur!!! Ja, niet zo gek als je ook op die manier onder narcose gaat. Hij had natuurlijk ook wat bloed binnengekregen, dus was flink misselijk en gaf een aantal keer over.... bloed... toch wel eng om dat uit je kind zijn mondje te zien komen. Gelukkig mochten we al vrij snel naar de afdeling waar papa zat te wachten. Aangezien Sem nog altijd overstuur was en manlief een stuk rustiger en geduldiger is dan ik heb ik Sem bij hem op schoot gezet. Ikzelf ben even gauw naar buiten gelopen voor wat frisse lucht (en nicotine ;-)).

Eenmaal terug op de kamer was Sem helemaal rustig en wilde hij bij mij zitten. Na een tijdje kroelen viel hij heerlijk tegen me aan op schoot en hebben we hem overgelegd in bed. Daar heeft hij heerlijk 2 uur liggen slapen en toen hij wakker werd was hij weer helemaal de oude. Dronk gelijk zijn drinken op en at een banaan, dus we mochten naar huis.

- lekker in slaap na de operatie -

Onvoorstelbaar, maar hij heeft dus helemaal NERGENS meer last van gehad. Net alsof het niet is gebeurd, zo apart. Wel is hij wat angstiger geworden en als je hem vraagt naar het ziekenhuis en de dokter kijkt hij erg sip en zegt "Sem niet ziekenhuis, Sem bang, dokter stout". En als ik hem vraag naar het kapje dan zegt hij "Niet goed, auw hier" en wijst naar de plek tussen zijn ogen. Ook is hij sinds de operatie een aantal nachten in paniek wakker geworden, dromen denk ik. De eerste 2 nachten wel meerdere keren en de laatste nachten een enkele keer en vannacht heeft hij gewoon lekker doorgeslapen. Hopelijk blijft dat zo.

En nu maar hopen dat het allemaal niet voor niets is geweest en dat we wat rustiger de winter door komen. Nu eerst uit kijken naar zijn 2e verjaardag, want over 15 daagjes is het zover!