Het grapje dat `Trap Klimmen` heet!

Hallo lieve bb-vriendjes van mama, hier weer een verhaaltje van mij!

Ik neem jullie even mee naar vrijdag 25 februari jongstleden... Die dag had ik al de hele dag koorts en voelde me helemaal niet lekker . Mama had mij 's middags even op bed gelegd, want "van slapen knap je op", aldus mijn moeder! Na een uurtje slapen moet ik overgeven en zat mijn hele bedje eronder, bah! Ik was die ochtend al in bad geweest, maar papa was zo lief om mij even mee onder de douche te nemen. Maar door de koorts was dat, achteraf dan, niet zo'n verstandig idee! Uit de douche kleedde mama mij snel aan, want ik had het zoooooooooo koud !

Eenmaal beneden had papa mij vast toen ik ineens mijn bewustzijn verloor en over mijn hele lichaam begon te schudden. Zelf heb ik er niets van gemerkt, maar papa en mama schrokken zich rot! Mijn ogen draaide alle kanten op en ik maakte hele nare stikgeluiden. Mama dacht gelijk aan een koortsstuip, ik had immers die middag al 40,3! Snel pakte ze mij over van papa en legde me op mijn zij op de bank, zodat ik niet kon stikken in mijn kwijl. Goddank heeft mama lang geleden jeugd EHBO gehad en een beetje opgelet, haha.... Toen stopte ik ineens met ademen en werd ik blauw, nou zoals je wel begrijpt werden papa en mama toen heel bang dat er iets heel ergs met mij gebeurde en daarom belde ze 112 .

Gelukkig was de man van de meldkamer heel rustig, in tegenstelling tot mijn papa en mama, en vertelde precies wat ze met mij moesten doen. Ze moesten me helemaal tot in mijn blote kontje uitkleden en met een lauwe, natte doek afdeppen. Toen de Ambulance de Koningstraat naderde kwam ik langzaam weer bij, gelukkig! De mensen van de ambulance deden wat testjes met mij en gelukkig hoefde ik niet mee naar het ziekenhuis, maar mocht ik lekker thuis blijven. Die nacht mocht ik alleen in een rompertje met korte mouwen slapen, geen zakje, geen dekentje, ik moest mijn hitte kwijt. Gelukkig lukte dat, ondanks dat ik 's nachts nog een aantal keer overstuur wakker werd, want de volgende ochtend was de koorts al best een stukje gezakt!

Toen mijn koorts eindelijk weg was, begon de buikgriep. Ja, je leest het wel, ik ben echt heel zielig geweest hoor, de afgelopen week! 4 dagen lang ben ik zwaar aan de diaree geweest en soms moest ik ook nog spugen! Als papa en mama dit vooraf hadden geweten dan hadden ze jullie wel verteld aandelen pampers te kopen, want ik er heb wel een aantal pakken versleten, hahaha... Pampers heeft goede zaken gedaan door mij!

Sinds zaterdag voel ik mij stukken beter, zoals mama zegt "hij eet weer als een bouwvakker, en schijten net zo"! Iedereen weer blij dus en ik zelf natuurlijk ook. Langzaam komt dat ondeugende, wereldontdekkende mannetje in mij weer bovendrijven. Lees hieronder maar, ik heb mama weer knikkende knieën gegeven en papa een bulderlach (die vond mij wel stoer )!

Gister waren papa en mama even snel naar buiten om pulmonaal te ontspannen (roken dus), toen ik rustig in de kamer zat te spelen . Zoals altijd had mama alle deuren, kastjes en ramen goed dichtzitten, dus ik kon nergens bij, dacht ze .

Papa ging nog even de post uithalen toen mama alweer binnen kwam en het verdacht stil vond in huis. Geen Sem te zien! Niet in de keuken, niet in de badkamer, niet in de woonkamer. Ineens zag ze dat de deur naar de gang open was.......... met knikkende knieën liep ze richting de gang, met de gedachte dat ze mij waarschijnlijk dood onder aan de trap zou zien liggen, maar zoals jullie wel weten heb ik mijn 'bescherm-broertje' op mijn schouder! Goddank zag mama mij niet onder aan te trap liggen, maar het feit dat ik nog nergens te zien was betekende dus...... Ja, dat betekende dat ik boven was. Zo gauw papa en mama de buitendeur achter zich dicht hadden om te gaan roken ben ik naar de deur naar de gang gelopen. En wat bleek?!?!?! Ik ben gegroeid!!!! Ik kon bij de klink van de deur en heb hem met mijn grijpgrage handjes open weten te krijgen. Vervolgens ben ik de trap op naar boven geklommen, zoals ik ook altijd doe en mag als papa en mama er bij zijn. Het is maar goed dat ze het me zo goed hebben geleerd ! En dus kwam mama met een bleek gezichtje mijn slaapkamertje binnen, met knikkende knieën en een bonzend hart! En ik, ik gaf alleen maar mijn allergrootste grijns en ging weer verder met waar ik mee bezig was, mijn kamer overhoop halen!

En zo gaat dat dus, met jongetjes vanaf 15,5e maand, ik ontdek de wereld op mijn manier, met vallen en opstaan, met lachen en huilen. Met blije ouders, verdrietige ouders en compleet overrompelde ouders !!

Tot de volgende keer!!

Groetjes, Sem (de bengel)