Gemengde gevoelens

vandaag had ik uitgerekend geweest van mijn vorige zwangerschap die heel vroeg misliep,enerzijds blij dat nu alles goed gaat maar toch wel raar dat je nu een kindje in je armen had kunnen hebben!vergeten doe je het nooit,anderen kunnen makkelijk oordelen en je moest toendertijd maar gauw ophouden met zeuren,want wat was 5 a 6 weken nou?het ergste vond ik dat ik niks tastbaars had om het te kunnen herdenken,geen echofoto,toen ik echo kreeg was het al weg!test had ik ook niet meer want de digitale raakte de batterij al van leeg!en nooit zullen weten of het een jongetje of een meisje is!misschien ben ik ook wel een beetje emotioneel vanwege mijn zwangerschapshormoontjes,zou kunnen!anyway nu een beetje proberen te genieten en over een aantal maanden dit wondertje te kunnen aanschouwen,depri ben ik nu niet meer,alleen door dit alles is het wel angstig geweest en leken de eerste 3 maanden zo lang te duren!!!

443 x gelezen, 0

In Overig

reacties (0)


  • fleuro

    natuurlijk is het moeilijk en het zal altijd in je gedachten blijven zitten,maar geniet lekker van deze zwangerschap en dat hier een nieuw wondertje uit mag komen!

  • happy-mommy

    bedankt voor jullie lieve reacties,dat ik nu opnieuw zwanger ben heeft veel goedgemaakt ja en ik probeer te genieten nu maar doordat je dat hebt meegemaakt is de onzekerheid soms om gek van te worden(ook dit x tweemaal bloedverlies gehad zelfs met krampen en stolsel, maar de kleine maakt het goed!!!helaas veel van dit soort verhalen hier maar wel zo fijn dat je elkaar hier kunt steunen en zelfs soms onzekerheid weg kan nemen!je begrijpt mekaar zoals geen ander

  • Mama van Tiffany en Bradey

    he meid, ik weet hoe jij je voelt, ik heb 3 miskramen gehad.
    ik heb 1 kindje van 1 van een tweeling,en afgelopen juli heb ik ook een miskraam gehad, en nu ben ik zwanger van een kindje die is ook 1 van een tweeling.
    ik denk er ook vaak aan terug, en dan denk ik, ik had nu 2 kindjes kunnen hebben, en ik had dalijk weer 2 kindjes in me armen kunnen sluiten, maar helaas.
    ik zou het nooit kunnen vergeten of los kunnen laten.
    en je denk inderdaad bij jezelf, wat had jij geweest een jongetje of meisje.
    en je verloren kindje moet je ook nooit vergeten, maar wel genieten van het kindje in je buik, en dat je hem/haar dalijk lekker in je armen kan sluiten.
    heel veel sterkte.
    Liefs Anita