Jayson en zijn slaap probleem...

HeyHey

Ik moet even van me afschrijven...

Jayson is nu bijna 18 maanden en echt een heerlijk kind! Maarrr... Hij heeft nogal moeite met slapen. Het eerste jaar was hij een huilbaby die haast niet sliep, hoog uit 3-4 uur per dag met veel pijn en moeite. Heb hem dan ook veel bij me gedragen zodat hij rustig was, van het huilen word je op een gegeven moment een beetje gek! Heb meerdere keren huilend bij de dokter gezeten omdat ik niet meer wist wat ik moest doen en me steeds slechter ging voelen door slaapgebrek. Hun advies was even laten huilen, hij moet leren om zelf in slaap te vallen. Dat ging zo tegen mijn principes in maar toch geprobeerd. Zonder resultaat helaas! We hebben dit toch 5 maanden lang vol gehouden, en maar in zijn bedje blijven leggen want eens zou hij toch op moeten geven? Maar nee... Wij waren gebroken en uit onmacht namen we hem in de nacht maar bij ons in bed want zo kregen wij tenminste ook wat slaap. Heb heel vaak bij de dokter gezeten om hem na te laten kijken maar hij was kerngezond en mankeerde echt niks. De dokter zei telkens van ja het ene kind slaapt beter als het andere en ze slapen niet allemaal door! Ja dat snap ik, doorslapen hoeft hij ook helemaal niet al moet ik er 10 keer per nacht uit... Hij slaapt niet!!! En als hij dan toch een uurtje had geslapen was meneer weer bijgetankt om uren door te kunnen gaan. Toen Jayson 8 maanden was zat ik er zo doorheen dat ik tegen de dokter heb gezegt 'en hier heb je hem'... veel plezier ermee! Of je stuurd me nu door naar de kinderarts in het ziekenhuis!  Gelukkig nam hij me toen serieus en kon gelijk daar terecht. Daar mijn verhaal gedaan en ze zei dat het echt niet normaal was! Hij kreeg toen nog borstvoeding, dat was ook het enige wat hij wilde want al het ander voedsel weigerde hij... Hij werd gelijk opgenomen, werd op de fles gezet en op vast voedsel want hij was 'mama verslaafd' zoals ze dat zo leuk zei. Hun zouden hem in een strak ritme zetten en aan mij laten zien dat hij minder zou gaan huilen en zou gaan slapen. Ja ja... daar kwamen ze snel van terug! Hahaha Jayson gaf niet op!!! Hij ging na 3 dagen hongerstaking wel eten maar slapen ho maar! Ze wisten daar met hem geen raad meer, hij kon niet meer huilen omdat hij zijn stem kwijt was. Hun advies was 'neem hem maar mee naar huis'... Kreeg een strak schema mee en daar moesten we het mee doen. Natuurlijk is hij ook door verschillende artsen helemaal nagekeken om dingen uit te sluiten, hij mankeerd niks! Daar zaten we dan terug bij af...

Toen Jayson 10 maanden was kon hij lopen, er ging een wereld voor hem open! Hij huilde stukken minder, kon zijn energie goed kwijt en sliep af en toe iets beter. Het was nog niet 'je van het' maar we zagen wel vooruitgang... Vanaf zijn verjaardag kreeg hij een heel ander karakter, was rustiger en het huilen was helemaal over! Op een gegeven moment hadden we het zover dat hij bij ons in slaap viel, deed daar dan gemiddeld een uur over. Konden we hem overleggen in bed en sliep 2 tot 3 uur... Dan zaten we er s'avonds weer mee op en sliep hij verder tussen ons in. Dat is zo 4 maanden gegaan, toen wilde hij niet meer bij ons in slaap vallen. Hij werd zo boos en was niks meer mee te beginnen. Ow oke en nu? Van alles geprobeerd en uiteindelijk accepteerde hij het om in de buggy in slaap te vallen, oke probleem opgelost als hij maar ging slapen. Hij sliep vaak wel laat, tegen 21.00 /21.30 uur had hij het dan opgegeven en was vertrokken, voor een uur of 2 dan he... Natuurlijk hebben wij continu geprobeerd om hem wakker in bed te leggen en zelf in slaap te laten vallen, maar hij kotste gewoon zijn bed vol (nog slim ook dus) Dan kon meneer eruit want ik moest zijn bed weer verschonen... De maanden gingen voorbij en wij sliepen steeds slechter met dat manneke tussen ons in!

De laatste paar weken ging het redelijk goed! Lekker in bad of onder de douche met zijn grote zus, pyjama aan, slaapzak aan, met zijn fles melk in de buggy nog even tekenfilm kijken en als zijn melk op was en zijn zus ondertussen ook sliep was meneer op tijd vertrokken. Dan lag hij hoog uit rond half 8 in bed en hadden wij lekker rust en tijd samen. Hij kwam dan pas bij ons in bed als wij gingen slapen, dan werd hij wakker hoe stil we ook naar boven gingen.

Sinds een paar dagen kreeg ik hem weer niet in slaap, hij kon zijn ogen niet open houden maar gewoon blijven volhouden!! Gisteravond was helemaal een ramp... ppfff... Delilah sliep om 19.00 uur al en Jayson was ook stik aan. Eindelijk sloot hij om 21.00 uur zijn ogen, over gelegd in bed en dacht ahhh rust! Dat was maar voor korte duur, om 21.50 uur stond hij al weer te huilen in bed. Even aan gehoord (paar min.) en toen naar boven gegaan. Hem neer gelegd en gezegt dat het bedtijd was, alle kindjes liggen te slapen dus Jayson ook! Hij is wel 20 keer omhoog gekomen en bleef maar huilen. Toen hij bleef liggen ben ik naast zijn bed op de grond gaan zitten, dacht echt van maar ik haal jou er niet uit, klaar! Heb daar 45 min. gezeten en jawel zijn ogen waren dicht!! Oh van binnen sprong ik een gat in de lucht... Heel voorzichtig stond ik op, muis stil... draaide me op en daar zet meneer een kwijk op!! Toen dacht ik ja dag vriend, ik ben geen zotje! Heb hem weer neer gelegd en gezegt nu is het klaar en ga je slapen (beetje boos gekeken en stem verheft) Mama gaat nu naar beneden, ik  laat je deur open en wil je NIET meer horen! Dat ging niet op natuurlijk hij gilde en huilde zo hard dat ze hem 3 straten verder op nog konden horen... Elke 10 min. zijn we afwisselend naar boven gegaan, neer gelegd en weer gegaan... Zo een uur lang. En toen hoorde we heel hard BONK!! Hij was dus uit zijn ledikant geklommen met slaapzak en al aan, flink schreeuwen op de overloop met gevolg dat zuslief ook wakker was. Tja en wat doe je dan? Delilah weer ingestopt en getroost en terror Jayson maar mee naar beneden genomen. Maar helaas ging hij bij ons in de armen niet meer slapen, ogen vuurrood en maar gapen... opgeven echt niet! Om half 1 vannacht had ik het helemaal gehad, was zo moe en ben met hem naar bed gegaan. Slecht geslapen natuurlijk en meneer zat vanmorgen om 7 uur rechtop in bed, klaar wakker en super vrolijk!

Het is nu bijna 12 uur en hij loopt nog rond, is hartstikke moe natuurlijk maar dat vind hij blijkbaar niet erg!

Heb vanmorgen de huisarts weer gebeld en heb aankomende vrijdag om 10 uur een afspraak staan kan ik vanuit daar door naar het consultatie bureau, had daar al een afspraak staan. Ben dan 34 weken dus verantwoord om even de deur uit te gaan...

Nu alles op een rijtje met wat we geprobeerd en gedaan hebben:

• Zijn kamer meerdere keren veranderd
• Licht aan, licht uit... sowieso een nachtlampje
• Tikkende klok neergezet
• Radio'tje zachtjes aan
• Deur open, deur dicht
• Slaapzak aan, slaapzak uit
• Zijn ledikant bij ons op de kamer
• Peuterbed gekocht (moet hij helemaal niks van weten)
• Laten huilen en elke 10 min. terug gaan
• Op zijn kamer blijven
• Homeopatische slaapmiddelen
• Ziekenhuisopname
• Bij zijn zus op de kamer
• Met fles melk in bed leggen

En vast nog wel een paar dingen meer die ik ben vergeten maar volgens mij heb ik de belangrijkste dingen wel geprobeerd... Iemand misschien nog tips??

Zo dit is eruit, even fijn om mijn hart te luchten...

Liefs Callista