Vanmorgen mijn eerste werkdag na een heftig weekeinde. Vrijdag had ik al met mijn collegaatje die wist dat ik voor een echo moest gesmst dat de uitslag niet goed was. Zaterdag heb ik haar gesproken en het hele verhaal verteld. Gelijk ook even met haar besproken hoe ik het maandag moet vertellen op het werk. Ook omdat mijn direct leidinggevende op vakantie is en mijn diensthoofd ook. Ik moet me dan melden bij iemand die ik zelfs nog nooit gezien heb. Ammehoela, dat ga ik echt niet doen. Na wat dubben besloot ik om mijn verhaal bij een wat oudere collega neer te leggen met het verzoek of zij het door wil geven aan de afdeling P&O en bij de vervanger van mijn leidinggevenden. Zij is er altijd wat eerder dan ik dus ik heb op tijd gebeld vanmorgen. Het gesprek was kort, maar ze was wel erg geschrokken. Ik zou gelijk ook wat later zijn omdat onze oudste een raar zwart plekje op haar schouder had en dat wilden we even laten zien aan de huisarts. (dat bleek gelukkig een talgkliertje te zijn).
Mijn collega's reageerden lief en best wel geschokt. Ik kreeg een dikke knuffel toen ik even verdrietig was. Eerst was ik van plan om geen telefoon aan te nemen enzo, maar het was toch wel lekker om gewoon alles te doen en normaal te werken. Met een collega van een andere afdeling had ik nog een lunch staan dus die heb ik lekker door laten gaan. Al met al, niet zoveel gewerkt vandaag, maar wel lekker bezig geweest.
Om 2 uur moest ik in het ziekenhuis zijn. Het was een aardige anesthesist. Hij liep lekker te geinen en was heel meelevend. Ik krijg volledige narcose en de ingreep op zich is in principe maar een kwartiertje. Dus dat is gelukkig wel snel. Ik hoef ook niet een hele zware narcose. Morgenmiddag moet ik bellen hoe laat ik er terecht kan.
Vanmiddag kwam ik thuis en onze oudste gaat sinds vandaag naar het voortgezet onderwijs. Pff, de voordeur was niet op slot, het alarm stond er niet op, hmm, de laptop stond nog opengeklapt op tafel, de naaimachine was nog aan en het klapstuk....... de achterdeur stond nog open op een kier. Ja, en dan is het haar eerste schooldag en dan komt ze thuis. Hoe reageer je dan??? Ik heb mijn ijzeren zelfbeheersing gebruikt ... Maaaaaar: Dit was in het kader van 1x en nooit weer!!!!!! de tweede keer worden haar huissleutels in genomen en moet ze tegelijk met mij de deur uit. Ze kan pas weer thuis komen als ik ook weer thuis ben. Ze gaat maar op school zitten dan. Tjonge .We hebben al 2x een inbraak gehad. Beide keren de computers gejat, en madam zet de deur gewoon open. Grrrr.
Tot slot nog met onze jongste even een briefje voor de dermatoloog wezen halen. Ze heeft wratjes in haar gezicht en het gaat nog een drama worden om die weg te laten halen. Ik wil dus dat het onder narcose gedaan wordt.
Dit was mijn dag tot 17.00 uur.
Ik ga eten klaarmaken. Groetjes, Greetje
Nog een aanvulling van na het eten....
Ik heb nog wel iets leuks te vertellen. Onze oudste is sinds vandaag brugpieper. Ze zit in de eerste. Onze jongste.... zit in de tweede. Tijdens het eten kwam het gesprek daarop. Het was onbegrijpelijk. Zit je dan ook op kleine stoeltjes???? En ga je dan alles overnieuw leren??? Ze snapte er niets van. Het was zo grappig. De vraagtekens vlogen over de tafel.
Haha, en nog een kleine aanvulling. Mijn man wilde dat ik met de oudste voor dat plekje naar de ha ging. Net las hij mijn blog. Oh zei hij: was het een talgkliertje. Haha, hij moet me ook maar op bb bij gaan houden.
reacties (0)