Nadia Jarig al weer 10 jaar

Vandaag is het 10 jaar geleden dat Nadia geboren werd.
10 jaar gelden liep ik al 24 uur heftig in de weeen, verloskundig wilde me niet door sturen en ik was totaal op.
Uit eindelijk werd ik aan het einde van de dag door gestuurd om het stil te leggen. Ik heb een ruggenprik mogen ontvangen en bijkomen. Uiteindelijk is ze s'avonds laat geboren.
Ik moest een nacht blijven ik verloor veel bloed en was totaal kapot.

Nu heb ik 10 jaar later een meid, die 1.50 lang is en zeer zelfstandig, veel met haar mee gemaakt. En heb gedacht dat ze nooit haar 7e verjaardag zou mogen vieren. Zo slecht heeft ze gelegen naar haar ongeluk.

Sinds dien weet ik dat je iedere dag als een kostbaar geschenk moet koesteren.
Nu zit ze op school en gaat straks kwark cake trakteren, en voor de kinderen die geen kwark lusten die krijgen een stukje gewone cake. Voor het kindjet met pku, die krijgt mini matses met gekleurde hagel.

De meesters en juffen krijgen een toffie fee heeft ze ook zelf uit gekozen.

Zo groot en zo zelfstandig, maar ook zo klein. Uitdelen dat moet en tot in de puntjes verzorgt zijn en mam jij moet snijden want dat kan ik niet netjes.

Ik mis haar nu, omdat de tijd zo hard gaat, ze wordt zo snel groot. Ik hoop dat ik nog lang van haar mag genieten.  We hebben 9 volle jaren mogen genieten van haar, en we hebben zeker nog 9 jaren dat ze hier bij ons woont. dan is ze al volwassen.

Ooo wat gaat de tijd toch ontzettend snel.

Lieve lieve Nadia, je wordt me veel te snel groot.
Ik hoop dat je een mooie toekomst krijgt, dat je niks aan je ongeluk gaat over houden.
Je gaat nu langzaam puberen dus we gaan het nu ook langzaam meer duidelijkheid krijgen of het afgestorven weefsel echt zit in het gebied dat je moet gaan ontwikkelen als je gaat puberen. Je spraak gebied zit er naast is weer volledig op gang gekomen.
Soms zou ik wel willen zien hoeveel er echt afgestorven is of dat je lichaam weer delen heeft doorbloed en dat het weg is. Dat laatste kan niet, maar soms denk ik. dat moet gewoon anders kan het herstel nooit zo snel zijn gegaan.

Ik hou ontzettend veel van je en ik zeg ook te weinig, maar je bent mijn grote meid, die iedere dag groter en zelfstandiger wordt.
Tuurlijk help ik je bij het laatste, maar veel kan je al zelf.
Je bent mama´s grote hulp. Ja kan al een klein beetje koken en dat vind ik helemaal super.

Ik zie vanmiddag weer, gaan we sporten en de avond 4 daagse lopen.

Liefs mam en pap en je zusjes natuurlijk