2, 3, 4 of zelf 5 kinderen

Altijd had ik gedacht een groot gezin te krijgen en na de geboorte van mijn eerste was het dan ook altijd al duidelijk, er zou er nog 1 komen! Die tweede kwam niet gelijk. Want ik wou meer en er waren nog dingen die ik van te voren wou doen. Dus ik maakte een lijstje en volgde deze. We vonden een groter huis, Ik haalde mijn rijbewijs en we kochten een auto. Mijn man verdiende zijn vaste contract op het werk en we spaarde genoeg geld zodat ik tijdens de zwangerschap helemaal los kon gaan om alles te kopen voor onze nieuwe baby wat ik maar hebben wou..

Toen onze 2e dochter werd geboren genoten we volop van het hebben van 2 prachtige kinderen. En dat doen we nog steeds. Want wat zijn ze leuk samen, en ook zo lief voor elkaar!

Maar toen kwam de twijfel, willen we nog wel een kindje erbij? Mijn man wilt het wel, maar wil ik het wel? Mijn wens voor een groot gezin van 4 a5 kinderen had ik al sinds de puberteit. Deze wens had ik nooit over getwijfeld tot het moment toen ik 2 kinderen had.  Ergens voel ik me wel compleet. Het hebben van 2 prachtige kindjes geeft me zoveel voldoening! De twijfel zit hem dat ook in de realiteit, de praktische kan en het financiële gedeelte. Want hoewel ik het heerlijk zou vinden om 4 a5 kleine kinderen in huis te hebben, vrees ik voor de puberteit. Wat als mijn kinderen net zo erg worden als mijn man en ik tijdens de puberteit waren?! Ik weet niet of ik dat x 4a5 trek hoor.. En ik moet toegeven dat 2 kinderen toch al behoorlijk financiële kosten met zich mee brengen. Nog een kind zou betekend dat ik het zelfde bedrag over 3 kinderen moet verdelen en ze dan net een beetje minder krijgen. Dit kan op zich prima en zou voor de kinderen niet veel uit hoeven te maken. maar wil ik dat wel? Zou ik het niet missen om een dagje minder weg te kunnen en wat langer voor vakanties enzo te moeten sparen.. Zou het erg zijn om per kind iets minder voor hun toekomst te sparen en zou het erg zijn om naar 1 sport clubje minder te gaan (per kind) dan dat ik eigenlijk voor ze wensen zou.

Wil ik wel inleveren op de luxe die we nu hebben? Er is namelijk nog zoveel meer in het leven wat ik wil.. Ik wil graag een diploma halen, ik zou graag willen werken, ik wil een huis kopen i.p.v huren. Ik wil met mijn gezin om vakantie naar een ver land.  Ik wil kunnen genieten en dagjes weg kunnen gaan. Ik wil mijn kinderen makkelijk mee kunnen nemen naar mijn vriendinnen, zonder dat ik gelijk met een heel kinderfeestje aan kom zetten.  

En aan de andere kant kan ik het idee niet los laten. Ik moet er niet aan denken om nooit meer een baby’tje in huis te hebben, om nooit meer zwanger te zijn. Ik zou het heerlijk vinden om onze mega grote eettafel van 240cm lang vol met knutselende kindertjes te hebben zitten. Ik zou het heerlijk vinden om met meer kinderen van mezelf het bos in te trekken en naar de speeltuin te gaan. Ik zou het fijn vinden om later als ik oud ben regelmatig bezoek te hebben van mijn kinderen en ik wil graag heel veel kleinkinderen. Ik zou het heerlijk vinden om een groot en hecht gezin te zijn.

Of er ooit nog een 3e 4e en misschien wel 5e komt, ik weet het niet. In ieder geval niet nu. Soms verlang ik er naar en toch is daar die twijfel die me tegenhoud. Gelukkig ben ik nog jong. Ik ben 25 en heb twee prachtige dochters. Ik heb nog alle tijd om kindjes te krijgen, dus voor nu hoef ik nog helemaal niet te kiezen. Ik moet de vraag maar even los laten. Hoe moeilijk ik dat ook vind. IK hou namelijk helemaal niet van onbeantwoorde vragen, ik weet niet zo goed wat ik daar mee aan moet. Wel babyspullen bewaren of toch niet? Maar ik bewaar het, alle neurale dingen en alle praktische dingen. Wat de toekomst voor ons brengt zullen we dan vanzelf wel zien.